به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام والمسلمین حسین درودی، مدرس سند تحول بنیادین آموزش و پرورش در یادداشتی که در اختیار خبرنگار خبرگزاری حوزه قرار داد آورده است؛
بسم الله الرحمن الرحیم
در ادامه کلاس پاسخگویی به سؤالات و شبهات دانش آموزان و نیز دانشجویان چه زیبا و دلنشین است که به سوالات ماه میهمانی خداوند مهربان بپردازیم؛ همان ماه مبارکی که اکرام و احترام خرد ورزی آن برای هر بنی بشری مثل زدنی است چرا که با جرأت و یقین می توان نام دیگر این ماه پر عظمت و برکت را ماه میهمانی عقول و قلوب معرفی کرد؛ حال به سوالی بر می خوریم که آیا کیفر و جریمه های منظور شده برای افرادی که از روی عمد در این ماه مبارک روزه خواری کرده اند عادلانه و عاقلانه دانست؟ برای مثال آیا دو ماه روزه پی در پی، یا اطعام شصت فقیر علاوه بر قضای آن روزه افطار شده و یا افطار با حرامهایی مانند شراب و غیره که جریمه آن بصورت جمعی می باشد و همچنین روزه خواری عمدی کسانی از روی اهانت عینی و عملی و با اجتماعی کردن آن تا ۳ مرحله ادامه داده؛ حکم قتل در نظر گرفته شده جای تعجب و سوال نیست؛ آنهم در عصری که جوانان امروز با اطاعلات برخط و بدون محدودیت در ارتباط هستند و نقدهای دیگر اندیشمندان را بصورت مداوم رؤیت می کنند چگونه می توان منطق پذیری آن را تجزیه و تحلیل کرد و التزام به آن را شاخصی برای جامعه پیشرو و تمدن ساز معرفی کرد؟
برای پاسخگویی به این سؤال یا شبهه ابتدا لازم است یک بحث معرفت شناسی داشته باشیم؛ من و شما جهت ارتباط با جهان پیرامونی خودمان از ۳ طریق می توانیم داد و ستد داشته باشیم یا از طریق حواس مادی ۵ گانه و یا اینکه توسط عقل با مادیات در ارتباط می شویم و سومین مورد بحث شهودی و درک مجرد و باطنی موجودات است؛ اما در استفاده از حواس مادی یک محدودیت غیر قابل انکار برای همگان وجود دارد چراکه در این ابزارهای حسی ما با دیگر حیوانات مشترک هستیم و در بسیاری موارد حیوانات از قدرت بالاتری نسبت به حواس بشر برخوردار می باشند مانند هدهد که قدرت رد یابی آبهای زیر زمینی را دارد و همچنین مرغان دریایی که شکار خود را در اعماق آب دریا درک ودریافت می کنند و دیگر مواردی که علم بصورت منسجم و منطقی به آنها پرداخته است حال می رسیم به درک عقلی انسان که هر روز با مطالعات و نیز تجربیات و محاورات اجتماعی در حال اصلاح و یا افزون سازی نور آن می باشد ولی در مورد و موضوع درک و فهم شهودی انسان از چهره غیر مادی موجودات جامعه بشری سهم زیادی ندارد که قابل بحث باشد.
از همین رو، مطالبه گری در این مورد چندان بازاری نزد افراد جامعه بشری نداشته و ندارد؛ با توضیحاتی که تقدیم گردید نتیجه این می شود کسانی که کیفر و جریمه های در دین به ویژه روزه خواری عمدی را عادلانه و عاقلانه نمی دانند با کدام ابزار فهم و درک خود به پشت میز قضاوت حاضر شده اند و رأی غیر عادلانه و غیر منطقی را صادر کرده اند؛ با ابزار حسی که حیوانات از انسانها در برخی موارد برخورداری بالاتری را دارا هستند یا با قوه عاقله ایی که با هزاران حوادث دست و پنجه نرم می کند و یا از همه مهمتر از باطن خوانی موجودات جهان و بحث شهودی که انسانها سهم حداقلی از آن را به خود می توانند اختصاص بدهند؛ در نهایت باید به این مهم برسیم خداوند انسان را برای به کمال رسیدن با صفات جمالی و جلالی خویش خلق کرده تا حواس ۵ گانه ایشان با نعمت خرد ورزیش به گونه ایی عجین شوند تا به مقام شهود باطن افکار و اعمال خودش نائل گردد تا با افزایش انتخاب و اختیار عقلی خود با فرشتگان هم نشین و هم پرواز گردد.
اکنون هزاران نکته باریکتر زمو اینجاست اگر منحنی کیفر و جریمه در ماه مبارک رمضان با محاسبات اندیشه ورزان ترسیم گردد به وضوح قابل درک و فهم است چراکه این دستور حکیمانه و همه جانبه از بازدارندگی بالا آغاز شده و فرد حرمت شکن ماه مبارک رمضان را آن هم به دفعات و تکرار عناد ورزانه با دستور روزه داری را مدیریت کرده است و این اداره انسانها فقط از آن خداوند کریم است که درون ایشان را شهود می کند و علم لدنی دارد که با چه کیفری لازم است همراه گردد تا هم خودش بیتشر آلوده نگردد و همچنین جامعه از پلدشتی او در امان باشد بدین سبب است که حکم قتل برایش تدوین شده و نیز دیگر افرادی که قدرت جسمی یا مالی دارند در مرحله دوم و بخش بعدی این منحنی کیفر روزه و اطعام بصورت جمعی قرار دارند و در سطح سوم با حفظ انتخاب و اختیار روزه داری و یا اطعام فقرا ترک کننده روزه در ماه میهمانی خداوند محکوم می گردد و در بخش نزولی منحنی جریمه تعداد روزه های کیفری به عدد ۱۸ تخفیف داده می شود و در بخش پایانی منحنی انجام دستور کیفری به اختیار شخص و توان ایشان واگذار می شود و در انتها که لطافت دین اسلام و رحم و رحمت الهی در آن متبلور است عذر خواهی و استغفار از خالق مهربان و رئوف کیفر شخص مجرم می باشد؛ آیا این شکل کیفری پرورش دهنده عقل و امید بخشی به قلب آدمی نیست؟ اگر انسانی که آزاد از بندهای نفسانی و شیطانی درونی و برونی می باشد با وجدان انسانی یا همان فطرت خدا ساخت خود بدون هیچ حس حقارتی گواهی می دهد که تصویر دومی برای این کیفر دهی برای عقل بشر متصور نیست تا بتواند آنرا غیر منطقی بخوانند و زیر سوال خرد ورزی قرار بدهد.
۳۱۳/۱۷
