به گزارش خبرگزاری «حوزه» از تهران، حجت الاسلام والمسلمین علیرضا پیروزمند، عضو هیئت علمی فرهنگستان علوم اسلامی در پاسخ به این سئوال که تولید علم وظیفه کدام دسته از کنشگران فرهنگی جامعه است، گفت: موضوع تولید علم یکی از مسائل حیاتی در بقاء کشور و ایجاد پیشرفت در آن است و تنها اختصاص به ایران اسلامی ندارد.
وی ادامه داد: اما به دلیل این که کشور ما مسائل، دشمنان و آرمان های خاص خود را دارد، قهرا باید در مسیر تولیدات علمی به صورت هدفمند و برنامه ریزی شده رفتار کرد و بتوان مسائل بومی و اسلامی جامعه خود را به صورت پیشاپیش مورد توجه قرار داد و آنها را حل و فصل کرد و پیش از آنکه وقایع و حوادثِ مسائل به صورت انبوه بر سر کشور و نخبگان ما فرود آید، به استقبال آنها رفته و رفع شود.
عضو هیئت علمی فرهنگستان علوم اسلامی با بیان اینکه به نظر می آید در کشور ما تولید علم وظیفه دو نهاد مهم یعنی حوزه و دانشگاه است، ابراز کرد: در این پروسه از حوزه های علمیه انتظار می رود آن لایه اسلامیتِ علوم را تضمین و تعیین کنند و دانشگاه در تبدیل کردن معارف اسلامی به نظریه های معادل، رکنی سازی در میدان عمل داشته باشد اما در درون هر یک از این دو نهاد، مراکز پژوهشی و آموزشی وجود دارد که تولید علم در مرکز این دو بستر اتفاق می افتد.
حجت الاسلام پیروزمند اضافه کرد: این مراکز در شکل ایده آل و شرایط اولیه، مراکز پژوهشی هستند که وظیفه تولید علم را به عهده دارند و باید بتوانند بر دانش های پیشین که این تولید را امکان پذیر می کند، تسلط داشته باشند و با به خدمت گرفتن پژوهشگران دانا و توانا، این مهم را به سرانجام برسانند.
وی با اشاره به اینکه در وضعیت فعلی، پژوهش ها در دوران تحصیلات تکمیلی، در دوره های کارشناسی ارشد، دکترا و همچنین سطح سه و چهار حوزه های علمیه نگاشته می شود، تصریح کرد: اما با این ظرفیت گسترده و متنوعی که ما در اختیار داریم، هنوز نتوانسته ایم استفاده ای بهینه از تحقیقات خود داشته باشیم و گاه، نگاه نهادهای متولی و دانشجو، به پایان نامه ها، نگاهِ برداشته شدن مانع و گذراندن یک مرحله برای اخذ مدرک است.
عضو هیئت علمی فرهنگستان علوم اسلامی افزود: به همین دلیل اگر پایان نامه های دفاع شده یا در حال دفاع را از این جهت که آیا به مسائل بالفعل و مبتلا به کشور مرتبط هستید یا خیر بررسی کنیم، آمار قابل قبولی به دست نمی آید، یا اگر پایان نامه هایی که به مسائل روز مربوط می شود را بررسی کنیم و بسنجیم چند درصد دستاوردهای آن حلّال مشکلات ما بوده و توانسته از نظر علمی نتیجه روشن و مستحکمی در حل مسائل داشته باشد، با آمار محدودی مواجه خواهیم شد.
وی در ادامه اذعان کرد: اگر در نوبت سوم آمار بگیریم و تامل کنیم چه تعداد از پایان نامه ها که مطالب آن مفید بوده و نتایج علمی آن درخور اتکا است، تا چه میزان از آنها بهره برداری علمی و استفاده شده، باز به نتیجه ای در سطح نازل برخورد می کنیم.
حجت الاسلام پیروزمند تاکید کرد: این موارد نشان دهنده آن است که ما از سرمایه های خود استفاده بهینه و فعال نمی کنیم و تلاش و زمانی که استاد و دانشجو در مقطعی برای یک دستاورد علمی صرف می کنند، تبدیل به جزوه ای شده و تنها در بایگانی تاریخ ثبت می شود و کمتر مورد استفاده و مراجعه قرار می گیرد.
وی تشریح کرد: بنابراین ما باید در این فکر و اندیشه باشیم که نهادهای مولد علم نیز در شناخت نسبت به موضوع، هم در داشتن دانش و مهارت لازم و روش و ابزار برای تولید علم و هم دارا بودن انگیزه و جسارت روحی برای وارد شدن به میدان های جدید از توانایی و قوت بیشتری برخوردار باشند.
عضو هیئت علمی فرهنگستان علوم اسلامی ابراز کرد: لذا نهادهای متولی علم در جامعه اعم از حوزه و دانشگاه و مراکز پژوهشی و آموزشی در کوتاه مدت باید استفاده بهینه از ظرفیتها و پژوهش هایی که در دوران تحصیلات تکمیلی انجام می شود، داشته باشند.
براساس اعلام پایگاه طلیعه، وی در پاسخ به این سئوال که چرا تولید علم به اندازه کافی نمی شود، یا چرا تولیدات انجام گرفته مورد استفاده و بهره برداری کافی قرار نمی گیرد، گفت: اگر تولید علم صورت بگیرد وقتی به ثمر می نشیند که توزیع علم و بهره وری از آن به خوبی انجام شود و علاوه بر این که نهادهایی متولی تولید علم باشند، باید به ایجاد نهادهای متولی و عهده دار توزیع و بهره وری نیز بیندیشیم.
