جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ |۱۸ رمضان ۱۴۴۵ | Mar 29, 2024
آیت الله سبحانی

حوزه/ حضرت آیت الله سبحانی گفتند: نور نبوت باید در اصلاب شامخه و ارحام مطهره باشد و هرگز اصلاب کافران و مشرکان نمی تواند پرورش دهنده نور نبوت باشد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حضرت آیت الله سبحانی شامگاه چهارشنبه در برنامه چشمه معرفت که از شبکه دوم سیما پخش شد، اظهار داشتند: شیعیان و گروهی از علمای اهل سنت بر این مسئله اعتقاد دارند که اجداد انبیاء و پیامبر اکرم(ص) موحد بودند.

ایشان تصریح کردند: نسب پیامبر(ص) تا حضرت ابراهیم موحد بودند و پدر ایشان تا آدم هم قطعا موحد بوده اند زیرا نبوت نوری است که باید در ارحام مطهره و اصلاب شامخه باشد.

معظم له با اشاره به آیه 114 سوره توبه «وَمَا كَانَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ إِلَّا عَنْ مَوْعِدَةٍ وَعَدَهَا إِيَّاهُ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ»، ابراز داشتند: پرسش کرده اند اگر واقعا پدر ابراهیم(ع) باید موحد باشد، چرا قرآن مجید برای آزر از کلمه «اب» به عنوان پدر او نام برده است.

این مرجع تقلید در پاسخ به پرسش مذکور گفتند: در قرآن کریم، «اب» گاهی به معنای عمو هم بیان شده است؛ در آیه 133 سوره بقره می فرماید «قالُوا نَعْبُدُ إِلهَکَ وَ إِلهَ آبائِکَ إِبْراهِیمَ وَ إِسْماعِیلَ وَ إِسْحاقَ إِلهاً واحِداً»؛ اسماعیل را هم به عنوان آباء یعقوب یاد کرده در حالی که عموی او بود؛ بنابرین مانعی ندارد که گاهی در مورد عمو کلمه آباء به کار رود، آذر عموی ابراهیم بوده است زیرا عمو هم به منزله پدر است و در حقیقت انسان با عموی خودش مثل پدرش معامله می کند و اگر خدا می فرماید «وَمَا كَانَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ» این از باب عرف است که گاهی به عمو هم «اب» می گویند.

حضرت آیت الله سبحانی با اشاره مجدد به آیه 114 سوره توبه «وَمَا كَانَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ إِلَّا عَنْ مَوْعِدَةٍ وَعَدَهَا إِيَّاهُ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ»، گفتند: ابراهیم در این هنگام جوان بوده و رابطه را قطع کرده و استغفار نکرده اما در دوران پیری بر والد خودش استغفار می کند و می فرماید «رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ»؛ آنجا که آزر است کلمه «اب» به کار برده اما آنجا که دعا می کند با عنوان والد به کار برده است و این مسئله نشان می دهد «اب» جنبه مشترک دارد و گاهی «اب» را به عنوان عمو به کار می برند اما والد را حتما بر پدر واقعی به کار می برند.

ایشان افزودند: از جمع بین این دو آیه می توان پاسخ داد اگر قرآن نسبت به آزر کلمه «اب» به کار برده منظور "عمو" است به دلیل اینکه در آنجا قطع رابطه در دوران جوانی کرده اما در دوران پیری برای والد حقیقی خود طلب مغفرت می کند و این نشان می دهد والد غیر از «اب» است؛ «اب» کافر اما «والد» مسلمان بوده است.

معظم له خاطرنشان کردند: نور نبوت باید در اصلاب شامخه و ارحام مطهره باشد و هرگز اصلاب کافران و مشرکان نمی تواند پرورش دهنده نور نبوت باشد.  

انتهای پیام/313/33

برچسب‌ها

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha