به گزارش خبرگزاری «حوزه»، نوشتار حاضر با موضوع غذاشناسی اسلامی که برگرفته از کتاب «اسلام پزشك بى دارو» است، حضور علاقمندان می گردد.

* غذاشناسى اسلام

در اين بخش از خوردني ها و آشاميدني ها، بحث مى شود:

- گوشت 

درباره اينكه انسان، گوشتخوار يا علفخوار است، بين غذاشناسان و دانشمندان اختلاف است؛ بعضى گوشت را براى انسان حرام مى دانند، و با دلائلى آنرا يك سم كشنده معرفى مى كنند و مى گويند:

ما انسان ها بايد از عوائد و فوائد حيوانات مانند شير گاو و تخم مرغ استفاده كنيم؛ نه از لاشه و گوشت آنها.

در برابر اين گروه، عده اى گوشت را براى انسان، يك غذاى لازم و ضروري مى دانند و مى گويند انسان گوشت خوار است؛ البته كسانى كه گوشت را براى انسان يك غذاى لازم و ضرورى مى دانند، مى گويند زياده روى در خوردن آن جايز نيست.

اسلام گوشت را جزء غذاى انسان مى داند؛ ولى همان اندازه كه براى آن ارزش اهميت قائل است زياد خوردن آنرا تجويز نمى كند؛ بلكه زياد خوردن گوشت را مكروه و ناپسند مى داند.

امام صادق (ع ) مى فرمايد: «اذا ضعف المسلم فليا كل اللحم و اللبن فان الله تعالى جعف القوة فيهما/ هر وقت شخصى از نظر قواى جسمى ضعيف شد، گوشت و شير بخورد؛ زيرا خداوند قوت و نيرو را در اين دو قرار داده است».

گوشت يكى از ذخائر بزرگ غذايى بشمار مى رود. اين ماده داراى مواد «پروتيد» مى باشد كه بعد از پختن، نسبت مواد مزبور از بيست درصد تجاور مى كند. مواد پروتيدى در زندگانى اشخاص ضرورى و داراى عمل حياتى مى باشد، به اين معنى كه عناصر زنده سلول هاى بدن را تشكيل مى دهد، يك غذاى متناسب و متعادل آن است كه براى هر كيلوگرم وزن بدن داراى يك گرم ماده پروتيدى بوده و مخصوصا دو پنجم از ماده مزبور از نوع حيوانى باشد؛ زيرا پروتيد، تنها ماده حيوانى است كه موجب تشكيل موادى به نام موادى حافظ سلول هاى بدن ما بخصوص سلول هاى كبدى مى گردد.

مدتى گوشت را در زمره مواد غير لازم و احيانا مضر محسوب مى داشتند كه تا آنكه پس از مطالعات و مباحثات طولانى ثابت شد كه گوشت در رژيم بيماران داراى خواص گران بها و قابل توجهى است .

بطوريكه مى دانيم مواد موجود در گوشت مانند مواد پروتيدى براى ادامه زندگى ضرورى مى باشد. نهايت آنكه مقدار آن نزد اشخاص نسبت به وضعيت جسمانى و نوع شغل فرق مى كند.

مقدار گوشت براى اشخاص مسن و روماتيسمى و لنفاوى مزاج و مبتلايان به نقرس و همچنين براى مبتلايان به بيماريهاى كليه و مبتلايان به فشار خون بايد تقليل يابد و در صورت لزوم از استعمال آن خوددارى شود.

مبتلايان به بيماري هاى هاضمه، گوشت را خوب تحمل مى نمايند مشروط بر آنكه نكات زير رعايت شود.

1 - گوشت مصرفى گاو، گوساله ؛ گوسفند و مرغ بايد تازه باشد.

2 - چربى گوشت كاملا جدا شده نبايد چربى ديگرى هم به آن اضافه شود.

3 - استعمال گوشت هايى كه چرب هستند بايد قدغن شود؛ مانند گوشت خوك حتى قسمت هاى بدون چربى آنها. استعمال گوشت هاى چرب ديگر مانند گوشت غاز، مرغابى و كبوتر در بيماريهاى كبدى و دستگاه گوارش ‍ مضر است.

- گوشت خوارى

روش گوشتخوارى به اين معنى كه انسان نيز مانند درندگان هميشه گوشت بخورد در اسلام نهى شده است .

شخصى در اين مورد نقل مى كند كه نزد امام صادق (ع ) بودم. فذكر اللحم. فقال: كل يوما بلحم و يوما بلبن و يوما بشى ء آخر/ نامى از گوشت برده شد. آن حضرت فرمود يك روز گوشت بخور؛ روز ديگر شير و روز سوم غذاى ديگرى .

از نظر فقهاى شيعه نيز خوردن گوشت، سه روز يك بار استحباب دارد. فقيه بزرگ مرحوم شهيد اول در كتاب دروس مى گويد: انه يستحب فى كل ثلاثة ايام، و لو دام عليه اسبوعين و نحوها لعلة و فى الصوم فلا باس و يكره اكله فى اليوم مرتين/ خوردن گوشت در هر سه روز يكمرتبه مستحب است و اگر به واسطه كسالت و بيمارى يا بواسطه گرفتن روزه به خوردن آن هر روز ادامه داه شود ايراد و اشكالى ندارد و دو مرتبه خوردن آن در روز مكروه و ناپسند است.

آمار نشان داده كه ورم روده در نزد فرانسويان، انگليس ها يا بلژيك ها و رومانى ها كه زايد گوشت مى خورند از ساير ممالك است و بر عكس اين مرض در آلمان و جنوب ايتاليا كمتر ديده مي شود.

طبيبى مى نويسد:

ورم روده را در بين تونسى ها و هنديها نديدم؛ زيرا من در اين مناطق مدت ها كار كرده ام و تجربه دارم و علت امر آن است كه مصرف گوشت در بين اين مناطق بطور استثنايى است .

اين پزشك مى گويد:

من تمام مدتى كه در سوئيس تحصيل نموده و كار كرده ام فقط چهار مورد بيمارى تورم روده را ديده ام و آنها فرزندان قصاب بوده اند، و در اين موضوع عجيبى بود كه نظر مرا بسوى مواد ازت دار در مورد تورم امعاء جلب كرد.

- گوشت نپخته (نيمه خام)

گوشت هاى نيمه خام هم به جاى منفعت، زيان هايى در بر دارد متأسفانه برخى خيال مى كنند كه اگر گوشت كمتر پخته شود بيشتر نيرو و انرژى دارد و كمتر مواد نيرو بخش آن نابود مى شود، در صورتيكه اين گمان درباره سبزيها بجاست؛ اما درباره گوشت كاملا بى اساس است.

در اين باره از قول امام صادق (ع ) نقل شده:

قال سالته عن اكل اللحم النى فقال هذا طعام السباع/ مردى مى گويد از امام ششم (ع) درباره گوشت نيمه خام سوال كردم . آن حضرت فرمودند اين غذاى درندگان است .

و نيز امام باقر(ع) از پيامبر(ص) نقل مى كند: ان رسول الله (ص) نهاى ان يوكل اللحم غريضا و قال انما ياكله السباع/ رسول خدا نهى مى فرمود از خوردن گوشت نيمه خام و مى فرمود: آن غذاى درندگان است.

دانشمند ديگرى در مورد آپانديسيت و بيمارى عفونت روده بزرگ عقيده دارد كه اين امراض به علت افراد در خوردن گوشت است مخصوصا خام يا نيمه پخته. حالا درك مى كنيد كه چرا ورم روده و مرض آپانديس در شهرهاى بزرگ انگلستان، هلند، بلژيك و رومانى بسيار است. زيرا در اين شهرها گوشت و تخم مرغ و حبوبات زياد مصرف مى شود و مخصوصا اينكه تازگي ها مد شده است كه گوشت را نيمه پخته بخورند، اين گوشت نيم پخته محصول غذايى جديد است كه فعلا در اروپا معمول است و اين رژيم، عفونت هاى معده را بيشتر كرده است در زندانها كه گوشت خوارى كمتر است مرض آپانديس بسيار نادر است؛ در صورتيكه اين امراض در همان شهرى كه زندان در آن واقع است بسيار است.

- گوشت هاى مانده و كهنه

يكى از خطرناكترين مسموميت ها را مى توان در خوردن گوشت هاى مانده و كهنه دانست. درست است كه بعضى غذاهاى ديگر هم انسان را دچار مسموميت غذايى مى كند؛ اما قدرت سمى و سرعت مسموميت هيچكدام به اندازه گوشت نيست.

امام صادق در اين باره مى فرمايد:

ثلاثة يهدمن البدن و ربما قتلن اكل القديد .../ سه چيز است كه بدن را در هم مى شكنند و گاهى مى كشند گوشت كهنه يكى از سه چيز است.

در علم ميكروب شناسى ثابت شده است كه به هيچ وجه ميكروبها نمى توانند آن طورى كه در بقاياى گوشتى نشو و نما مى كنند در مواد گياهى فعاليت داشته باشند. معده و مدفوع هيچ حيوانى مثل انسانهاى گوشتخوار متعفن نيست و اين بوى زننده كه از مدفوع انسان متصاعد مى شود دليل گنديدن مواد گوشتى در روده هاى آنها است.

* انواع گوشت ها

هر حيوانى داراى گوشت مخصوصى است كه از نظر خاصيت و مواد غذايى با گوشت هاى ديگر تفاوت دارد. اسلام با دقت بيشترى خواص گوشتها را براى ما بيان مى نمايد، يعنى بعضى را حرام و بعضى را مكروه و براى بعضى ترجيح بيشترى قائل شده .

مثلا گوشت حيوانات گوشتخوار را بطور كلى حرام مى داند، گوشت الاغ و استر و اسب را مكروه شمرده و در مقايسه بين گوشت گوسفند و گاو، گوشت گوسفند را بر گاو ترجيح داده و در عوض شير گاو و روغن آن را، بر شير و روغن گوسفند برترى داده است و فقط گوشت گاو را در يك مورد به عنوان دوا تعريف نموده است.

عن النبى (ص) لحم البقر بالسلق ينفع من البرص/ پيغمبر اكرم مى فرمايد: گوشت گاو با چغندر براى بيمارى پيسى و برص مفيد است .

و امام صادق (ع ) مى فرمايد: لحم البقر داء و اسمانها شفاء و البانها دواء/ گوشت گاو بيمارى است و روغن آن شفاء، و شير آن داروى بيمار است.

اسلام گوشت (دراج) را سبب تسكين غم و اندوه دانسته و گوشت (حبارا) را علاج بواسير و گوشت (قطاة) را براى بيمارى يرقان تجويز فرموده است.

عن النبى (ص): لحم القطاة لليرقان و لحم الحبارى للبواسير و وجع الظهر و لحم الدراج لتسكين الغم و الكرب.

* ماهي ها

ماهي ها به دو دسته تقسيم مى شوند. يك قسمت كه بدون پولك هستند، گوشت آنها حرام است. ماهي هاى پولك دار حلال گوشت هستند.

از نظر اسلام مصرف زياد گوشت ماهى درست نيست .

امير مومنان على (ع ) در اين باره مى فرمايد: لا تدمنوا اكل السمك فانه يذيب الجسد/ به خوردن ماهى ادامه ندهيد كه بدن را لاغر مى كند.

و حتى در بعضى از احايث آمده كه: اكل الحيتان يورث السل/ خوردن ماهى بيمارى سل مى آورد.

گوشت خرگوش نيز از نظر اسلام حرام است .

گوشت خرگوش داراى مقدارى زيادى پورين است و از همين رو هميشه بوى ادرار مى دهد و بسيار خطرناك است. گوشت پرندگان، مولد اسيد اوريك زيادترى است. گوشت پرندگان و گوشت خرگوش باعث غلبه خون مى شوند زيرا حرارت بدن اين حيوان 39 تا 40 درجه است و 2 تا 3 درجه از حرارت بدن انسان بيشتر مى باشد.

ماهي هاى غير پولك دار و خرچنگ ها از جسد ماهي هاى ديگر تغذيه مى كنند؛ مخصوصا خرچنگ ها به خوردن جسد انسان علاقه زيادى دارند. گوشت ماهى و خرچنگ در بدن ايجاد كهير مى كند و اين كهير نتيجه مسموميت خون است.

منبع: کتاب اسلام پزشك بى دارو/ احمد امين شيرازى