به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حضرت آیت‎الله  سبحانی بعد ازظهر امروز درس تفسیر سوره برائت گفتند: خداوند در آیه 18 سوره برائت بیان می کند که « إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَلَمْ يَخْشَ إِلَّا اللَّهَ فَعَسَى أُولَئِكَ أَنْ يَكُونُوا مِنَ الْمُهْتَدِينَ »؛ معنی رایج این آیه آن است که مساجد خدا را تنها كسانى آباد مى كنند كه به خدا و روز بازپسين ايمان آورده و نماز برپا داشته و زكات داده و جز از خدا نترسيده‏ اند پس اميد است كه اينان از راه‏يافتگان باشند .

معظم له افزودند: کافران و مومنان در صدر اسلام مسجد می ساختند ولی یکی برای بت، معبد می ساخت ولی دیگری برای خدا و عبادت خداوند متعال مسجد می ساخت؛ این دو هیچ گاه با هم برابر نیستند؛ این مطلب در سوره توبه بیان شده است.

حضرت آیت الله سبحانی با ذکر این مطلب که رفع عطش زائران کعبه در ایام حج در گذشته کار بسیار ارزشمندی بود یادآورشدند: حالا فرض کنیم که سقایی که این کار را انجام می دهد، فاقد ایمان به خدا و روز قیامت ولی کار او فاقد ارزش است، زیرا وی به خدا و روز قیامت اعتقادی ندارد؛ در واقع کارهای بی اعتقاد ارزشی ندارد.

ایشان با اشاره به آیه أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا يَسْتَوُونَ عِنْدَ اللَّهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ گفتند: سقایت دارای سه معنی است که اولین معنی آن، انبار آبی است که در کنار زمزم بود که متعلق به جناب عباس بود که سعودی ها این انبار را از بین بردند؛ معنی دوم سقایت به معنی سیراب کردن و گاهی نیزبه ظرف گفته می شود؛ در این آیه سقایت به معنی سیراب کردن است.

این مرجع تقلید یادآورشدند: هر حدیثی را نمی توان دلیلی بر تفسیر آیه بدانیم و باید در این زمینه تلاش داشته باشیم و منابع دینی را با نگاه مجموعه ای مورد دقت و تحلیل قراردهیم؛ در خصوص این آیه نیزاحادیثی مطرح شده است که در یکی از احادیث فاصله گفت وگوی جناب عباس در این خصوص هفت سال تفاوت وجوددارد؛ چند روایت دیگر نیز وجود دارد که دارای اشکالاتی است.

حضرت آیت الله سبحانی اظهارکردند: با جمع بندی روایات و شان نزول آیه می توان به این نتیجه قطعی رسید که مصداق واقعی این آیه، امام علی(ع) است؛ آنچه مشخص است آن است که امام علی(ع) در لیله المبیت جان خود را سپر پیامبر(ص) کردند.