خبرگزاری «حوزه»، / آیا مستند سازی از تظاهر به فساد و فحشاء در اماکن عمومی با دستور مسئولین قضائی جائز است؟، تجسس و یا دخالت در امور دیگران محسوب می‌شود؟، آیا اقدام به تهیه فیلم و عکس از متظاهرین به فحشاء و معصیت با حقوق شهروندی مغایر و مصداق اشاعه فحشاء است؟
آیت الله سیفی مازندرانی از اساتید حوزه علمیه در متن زیر به این سوالات پاسخ داده است:
بسمه تعالی
امر به معروف و نهی از منکر و قلع ماده‌ی فساد و جلوگیری از فحشاء و هرزه‌گی و لاابالی‌گری از اهم واجبات شریعت بلکه در برخی روایات از آن به فریضه‌ی بزرگ یاد شده است که سایر واجبات و تکالیف شرعیه و اقامه همه فرائض و حدود و احکام الهی به انجام آن وابسته است.
امام باقر علیه السلام فرمودند:
(فریضة عظیمة بها تقام الفرائض)
وسائل الشیعة باب 1 من ابواب الامر و النهی.
و نیز در روایات اهل بيت عليهم السلام آمده است:
جامعه‌ای که در انجام دادن این فریضه کوتاهی کند خداوند متعال آنان را مبتلی به انواع عذاب نموده و سلطان ظالم و فاسق را بر آنان مسلط گردانیده و دچار ذلت و نکبت می کند. (آدرس قبل)
همچنین در نصوص کتاب مجید و روایات متواتر بر ضرورت و وجوب امربه‌معروف‌ونهی‌ازمنکر اشاره شده است، و نیز وجوب اقامه این فریضه مورد اتفاق همه فقهای فریقین می باشد.
و همچنین ولایت حاکم شرع بر اجرای قهری این فریضه‌ی بزرگ مورد اتفاق فقهای امامیه بوده و روایات زیادی بر آن دلالت دارد بلکه برخی روایات بر اختصاص این مرتبه از امر به معروف و نهی از منکر به حاکم شرع دارد.
امام صادق علیه السلام در معتبرة مسعدة فرمودند :
(انما هو علی القوی المطاع العالم)
اصول کافی ج 5 ص 59.
علاوه بر این، ولایت شرعی بر این مهم، متیقن از مدلول ادله ی ولایت مطلقه فقیه است.
بدون تردید رئیس قوه قضائیه منصوب از جانب ولی امرمسلمین بوده، و ولایت شرعی بر انجام این فریضه ی بزرگ و کیفیت اجرای آن دارد و بالتبع احکام دادستان ( که با نصب و اشراف رئیس دستگاه قضا است) همین حکم را دارد.
مستند سازی توسط شاهدان عینی صحنه ی فساد، و یا هر روش دیگر جلوگیری از اشاعه فحشاء ، منوط به تشخیص مسئول قضائی بوده و در صورتی که محل انجام فساد اماکن عمومی بوده باشد ، خارج از گستره ی ادله‌ی حرمت تجسس است.
تردیدی نیست این اقدام دادستان محترم گامی در جهت عمل به آیه ی: (المومنون بعضم اولیا بعض) است ؛ چرا که این آیه‌ی شریفه دلالت بر مسئولیت همه ی مومنین در انجام این فریضه دارد و آن را مقتضای دوستی بین مومنین دانسته زیرا نقش بی بدیل آن در نگهبانی و حراست از آلودگی جامعه مؤمنین بلکه در صیانت از کیان اسلام و معالم دین بر هر مومن منصف پوشیده نیست.
لازم به ذکر است انجام این فریضه ی بزرگ به هر شکل مناسبی که مسئولین محترم قضائی تشخیص دهند نه تنها با حقوق شهروندی مغایرت ندارد، بلکه در راستای حفظ حقوق معنوی شهروندان با ایمان و انقلابی ایران اسلامی است.
والسلام عليكم
حوزه علميه قم
علي اكبر سيفي مازندراني
۹۸/ ۳ / ۲۰
