به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در تهران، دکتر قاسم پورحسن دانشیار فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به ویژگی‌های حکمت ایرانی یا خسروانی از نگاه سهروردی گفت: شیخ اشراق در کتاب مطارحات خود بحثی درباره میراث معنوی ایران با عنوان سلوک حکمای متاله که تبارنامه معنوی این حکمت را بیان می‌کند و قبل از آن که آن تبارنامه را عنوان بکند، می‌گوید ما واجد شجره حکمت ازلی هستیم. خود سهرودی به آن خمیره مقدسه می‌گوید.
وی افزود: تبارنامه به این معناست که آن جانبی به سمت شرق و جانبی به سمت غرب دارد. جانب شرق حکمت خسروانی است و در جانب غرب فیثاغورث است که هر دو آن‌ها را خمیره می‌نامد.
وی ادامه داد: ادله‌های تاریخی دقیقی وجود دارد که فیثاغورث به شرق و ایران سفر کرده است. همچنین ارتباط او با پارسیان فرزانه و مغان ایرانی_کلدانی و زرتشت مسلم است. یا یونانیان تمایل داشتند نخستین فیلسوفان خود را شاگردان شرقیان کنند. و کلمنت اسکندرانی از جانب فیثاغورث از حکمای ایرانی ستایش می‌کند.
پورحسن افزود: یکی از مباحث مهمی که ما داریم، نسبت گذشته با آینده است. اساساً آینده با بارخوانی میراث گذشته فهم نمی‌شود. گذشته امری تمام شده نیست، بلکه یک ناظر وجودی است و حیث وجودی دارد.
استاد فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی تصریح کرد: سهروردی می‌گوید آغاز گران طریق سلوک حکمای پارسی هستند. او معتقد است اگر به فرزانگی نرسیم به صبح دست پیدا نکرده‌ایم و هفت شرط به رسیدن به فرزانگی و حکمت بیان می‌کند. ما دارای گسست معرفی با حکمت یونانی هستیم. ارسطو در دفتر ششم اخلاق نیکوما می‌گوید لذت، ثروت، تن خوب و رفیق خوب سعادت حقیقی است که فارابی آن را رد می‌کند.
پورحسن اظهار کرد: در سال ۱۷۹۵ کانت رساله مهمی درباره صلح دارد. برای نخستین بار فیلسوفی رساله‌ای درباره صلح نوشت که در بحبوحه جنگ روس و فرانسه. او بیان می‌کند آیا نظام قدرت در مغرب زمین اجازه عرض اندام به صلح و اخلاق را می‌دهد؟ ناسازگاری میان اخلاق و سیاست نخواهد بود؟
استاد فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی در پایان افزود: فوکو نیز همیشه درگیر مسئله قدرت بوده است و سؤالش آن است که آیا نظام دانایی می‌تواند بیرون از نظام قدرت وجود داشته باشد؟ هگل به او جواب می‌دهد که نگاهش خوش‌بینانه است و امکان صلح براساس اخلاقی که تعریف کرده‌ای وجود ندارد. ولی من معتقدم اگر حکمت ایرانی درست خوانده و فهم شود می‌تواند بنیان صلح در جهان باشد.
خبرنگار: فاطمه اسماعیلی
