جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ |۱۸ رمضان ۱۴۴۵ | Mar 29, 2024
حجت الاسلام والمسلمین برنجکار

حوزه/ ما در همه ابعاد به خداوند نیازمندیم و طبق بیان امام رضا(ع)، اگر می خواهیم به خداوند معرفت پیدا کنیم، باید در کنار عقل به وحی نیز توجه کنیم، چرا که هر کسی فکر کند از غیر وحی به دین می رسد، خداوند او را به نابودی می کشاند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، نخستین میزگرد علمی سومین همایش سیره امام رضا(ع) با عنوان میراث امام رضا(ع) وحکمت شیعی با حضور اساتید برجسته ای همچون ححج اسلام والمسلمین برنجکار و خسروپناه  در مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) قم برگزار شد.

حجت الاسلام والمسلمین رضا برنجکار در سخنانی اظهارداشت: روش امام رضا(ع) این بود که یک به یک مطالب را نقد می کردند و بعد به نظریه پردازی می پرداختند و این روش در زمان ائمه قبل از ایشان وجود نداشت، چرا که در زمان حیات امام رضا(ع) مباحث و مطالب مطرح شده بود.

رئیس انجمن کلام اسلامی حوزه علمیه قم با اشاره به سه دوره تاریخی در زمان حیات اهل بیت(ع) گفت: در زمان حکومت امیرالمومنین(ع)، در زمان امام باقر و امام صادق(ع) و در زمان امام رضا(ع) فرصت بیان اصول حکمت شیعی برای اهلبیت(ع) فراهم شد.

وی بیان کرد: ما در همه ابعاد به خداوند نیازمندیم و طبق بیان امام رضا(ع)، اگر می خواهیم به خداوند معرفت پیدا کنیم، باید در کنار عقل به وحی نیز توجه کنیم، چرا که هر کسی فکر کند از غیر وحی به دین می رسد، خداوند او را به نابودی می کشاند.

برنجکار با اشاره به سخن امام رضا(ع) به ابن سکیت تاکید کرد: طبق این روایت عقل مدار و قطب است و با عقل است که ما می توانیم حقانیت امام را تشخیص دهیم و بدانیم که استناد امام به وحی قابل قبول است؛ بنابراین هم عقل به وحی و هم وحی به عقل نیاز دارد.

وی ادامه داد: در مقابل تمام انواع الهیات مانند اثباتی، کارکردی، فعلی و غیره، امام رضا(ع) الهیات جدیدی را ارائه می دهند که در آن تمام افعال و صفات الهی به صورت دقیق توصیف می شود.

در ادامه این میزگرد علمی حجت الاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه در سخنانی اظهار داشت: بحث حکمت، چیستی حکمت و نسبت آن با معارف رضوی یکی از مباحث مهمی است که اگر از منظر تعاریف قابل قبول به آن بپردازیم دستاوردهای بسیار مهمی را در پی خواهد داشت.

وی افزود: فلسفه از یونان و رم باستان وارد ایران شد و فلاسفه ای مانند ابن سینا و سهروردی، حکمت مشاء و اشراق را ایجاد کردند و سپس فلاسفه دیگر به ترکیب این حکمت ها پرداختند، ملاصدرا نیز از عرفان ابن عربی، حکمت متعالیه را ایجاد کرد.

رئیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه تصریح کرد: ابتدا باید ببینیم که حکمت در قرآن به چه معنایی به کار رفت، به نظر می رسد اگر به قرآن نظر بیفکنیم ساختار مباحث فلسفی و کلامی ما تغییر پیدا می کند.

وی با تاکید بر اینکه در روایات، هوای نفسانی و خطا نقطه مقابل حکمت بیان شده، مطرح کرد: بنده به این جمع بندی رسیدم که حکمت در قرآن و روایات عبارت است از مجموعه عقلانی، وجدانی و فطری که منتهی به عمل صالح شود.

حجت الاسلام و المسلمین خسروپناه ادامه داد: حکمت در قرآن و روایات بینش، منش و کنش خاصی است که انسان را به عمل و تعبد سوق دهد و منتهی به عملی شود که با رذائل اخلاقی منافات داشته باشد.

وی حکمت را دارای جایگاه در ساحت های فردی و اجتماعی دانست و عنوان کرد: ما در بخش روش شناختی درباره کسب حدیث صحیح و جعلی باید دقت نظر بالایی داشته باشیم.

استاد حوزه و دانشگاه اضافه کرد: اگر در بحث عقل کار ویژه ای انجام شود، بسیاری از گره ها گشوده می شود؛ پیوند عقل و عمل در مقوله حکمت نگاه ما را به فلسفه تغییر می دهد و اگر منبع حکمت و فلسفه را عقل از منظر امام رضا(ع) در نظر بگیریم، مباحث نظری ما به پیوندی بین نظر و عمل می رسد.

وی یادآور شد: با مقوله علم و حکمت اگر بنگریم، می بینیم که سراسر زندگی امام رضا(ع) و سبک زندگی آن امام همام کاملا حکیمانه می شود.

انتهای پیام   313.17

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha