حجت الاسلام علی قهرمانی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری « حوزه »، ضمن تسلیت ایام سوگواری سید و سالار شهیدان و یاران عاشورایی ایشان ابراز داشت: احیای اسلام اصیل و ناب محمدی (ص) در سایه عمل به فریضه فراموش شده امر به معروف و نهی از منکر، اصلاح و بهبود در وضعیت شهروندان جامعه اسلامی، مبارزه با ظلم و ستم دستگاه طاغوت اموی و نیز بسترسازی برای عمل به احکام و واجبات الهی از جمله اهداف مهم امام حسین(ع) در قیام عاشورایی شان بوده است

وی افزود: شاهد این مدعا متن وصیت‌نامه‌ای است که سید و سالار شهیدان هنگام خروج از مدینه و در زمان وداع با برادرش محمد بن حنفیه نوشته و در آن تاکید کرده اند که من از روی سرمستی و گستاخی و تبهکاری و ستمگری از مدینه خارج نشدم؛ بلکه برای اصلاح امت جدم خارج شده‌ام. می‌خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم و به سیره جد و پدرم علی بن ابیطالب (ع) عمل کنم.

مدیر مؤسسه ندای فطرت همچنین گفت: با مراجعه به منابع دست اول تاریخی به خوبی متوجه می شویم که در روزگار امام حسین (ع)، اسلامی در جامعه پیاده می‌شد که فقط ظاهری از دین داشت و لذا حرکت مظلومانه حضرت باعث شد که اسلام ناب در جامعه احیا شده و دین بعد از پیامبر اکرم(ص) و امیرالمومنین(ع) حیات مجددی پیدا کند.

وی تاکید کرد: توجه به مسأله عدالت اجتماعی از سوی حضرت اباعبدالله (ع) یکی دیگر از دلایل قیام ایشان است که در این جا عدالت اجتماعی یعنی این که مسئولان خود را خادم، مسئول پاسخگویی و پیگیر مشکلات امور مردم بدانند.

این محقق و پژوهشگر حوزوی همچنین بیان داشت: واقعیت آن است که در آن زمان حاکمان و مسئولان خودشان را برتر می‌دانستند و برای خود جایگاه ریاست پیدا کرده بودند، ضمن آن که ویژه‌خواری‌ها و این که فرزندان و اطرافیان خودشان را به سمت‌های خاصی می‌گماردند، بدون اینکه تجربه و توانی داشته باشند، به شدت رواج داشت و حتی این بدعت ها را با ظواهر دینی، توجیه هم می کردند تا مورد قبول خلق الله قرار گیرد.

وی با اشاره به انحراف و دنیاطلبی برخی خواص در آن زمان گفت: تحقق صحیح و مطلوب عدالت اجتماعی در جامعه نشان از حیات اسلام دارد، اما در طول شصت سالی که از اسلام تا آن زمان گذشته بود، کار به جایی رسید که قله‌هایی از ثروت و قدرت را اطراف حاکمان شاهد بودیم که در بعضی از نقل‌ها آمده حتی قبل از یزید ملعون، در دوره خلیفه سوم، افرادی بودند که بعد از مرگشان وقتی می‌خواستند پول‌های آن‌ها را تقسیم کنند، طلاهای آن‌ها را با تبر تقسیم می‌کردند.

۳۱۳/۸