جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ |۱۸ رمضان ۱۴۴۵ | Mar 29, 2024
تصاویر/ نشست کمیسیون حقوق بشر اسلامی ایران

حوزه/ استاد حوزه علمیه گفت: نمی توان مسائل پیچیده حقوق بشری را به نظرات شاذ در بین معدود علما گره زد، از نظر حل حقوق بشر جای پای محکمی در این بحث تخطئه و تصویب صرف ندارد.

به گزارش خبرنگار  خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین حسنعلی علی اکبریان عصر امروز در یکی از سلسله نشست های تخصصی اصول فقه و حقوق بشر که در دفتر کمیسیون حقوق بشر اسلامی در قم برگزار شد، عنوان کرد: بحث تخطئه و تصویب دو حیثیت دارد، یکی اصلی و دیگری فرعی.

وی افزود: حیثیت اصلی در این بحث این است که آیا یک واقعیتی ورای این دین وجود دارد یا خیر؛ ریشه این بحث بوده و قائلین به تصویب در شرعیات می گویند که ورای شرعیات چیزی نیست که شرع بخواهد مطابق به آن باشد.

استاد حوزه علمیه بیان کرد: در عقائد که مربوط به واقعیات است، واضح است که واقعیت وجود دارد و نمی توان گفت که عقائد از سنخ اعتباریات هستند.

حجت الاسلام والمسلمین علی اکبریان با بیان اینکه صرف بحث تخطئه و تصویب یک بحث فرعی است، مطرح کرد: عذر عندالله با عذر عندالناس متفاوت بوده و اگر شخص مخطیء در عندالله معذور باشد، دلیل بر این نمی شود که نباید مجازات دنیوی صورت گیرد.

وی تصریح کرد: اگر بتوانیم عذر دنیوی را در بحث تخطئه درست کنیم بحث پیش می رود، اگر عذر اخروی باشد چندان مربوط به بحث نمی شود.

استاد حوزه علمیه  خاطرنشان کرد: بسیاری از مسلمانان قائل به تخطئه و تصویب بوده اند، اما در عین حال جنگ نیز کرده اند، بنابراین این دو اصل نتوانسته جلوی جنگ را بگیرد.

حجت الاسلام والمسلمین علی اکبریان ابراز کرد: پل های بزرگی می توان از این بحث ایجاد کرد که ما را به همزیستی مسالمت آمیز برساند و این با پلورالیسم متفاوت بوده و بیشتر نزدیک به بحث تقیه مداراتی است.

وی یادآور شد: نمی توان مسائل پیچیده حقوق بشری را به نظرات شاذ در بین معدود علما گره زد، از نظر حل حقوق بشر جای پای محکمی در این بحث تخطئه و تصویب صرف ندارد.

استاد حوزه علمیه یادآور شد: شخصی که اعتقاد به خدا را از دست داده و نتوانسته شبهه خود را حل کند و آخر سر به این نتیجه رسید که خداوند نیست، شخص محترمی بوده و مجازات او از حیث مصلحت اجتماعی که جلوگیری از ارتداد در جامعه است باید صورت بگیرد و این یک بحث حقوق بشری است.

حجت الاسلام والمسلمین علی اکبریان بیان کرد: اگر از این موضوع به این پل بزنیم که چون فرد عندالله معذور است، پس نباید مجازات صورت گیرد، یک پل اشتباه است.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha