محسن اسلام‌زاده مستندساز در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه، با انتقاد از عملکرد مدیران جشنواره سینما حقیقت اظهار کرد: متاسفانه در جشنواره سینما حقیقت با فیلم‌هایی نظر «زندگی میان پرچم‌های جنگی» چندان برخوردی خوبی نشد. این نکته را برای این‌که خود کارگردان این اثر بودم نمی‌گویم، چون مشکل من جایزه نگرفتن فیلم نیست، بلکه چرا این مستند نباید در بخش مسابقه جشنواره حضور داشته باشد و تنها در بخش جایزه شهید آوینی به نمایش درآید.

وی افزود: برخوردی که با فیلم‌های اینچنین صورت می‌گیرد این تصور را به وجود می‌آورد که مدیران سینما تمایل چندان به ساخته شده فیلم‌هایی در این حوزه (ارزشی) ندارند، در صورتی‌که موضوعاتی که به نوعی به داعش مربوط می‌شود، جز الویت‌های سینماست. دلیلم نیز، حساسیت‌هایی است که کشور ما با آن مواجه است. امروز داعشی‌ها با هدایت روسای خود می‌خواهند پایگاه جدیدشان را در نزدیکی مرزهای ایران شکل دهند. این اتفاق به نظرم بسیار خطرناک است که متاسفانه آن را جدی نمی‌گیرند.

این مستندساز درباره فیلم‌های خود چنین توضیح داد: پرونده کاری من کاملا روشن است. من درعراق، سوریه، افغانستان و... فیلمسازی کرده‌ام. کشورهایی که حتی قدم زدن در آن چندان امن نیست، حال چه رسد به اینکه دوربین را بخواهیم به جاهایی ببریم که در موقعیت جنگی قرار دارد، البته همین روشم باعث شد در نزدیکی‌های تکریت زخمی نیز شوم، اما این جراحت‌ها باعث نخواهد شد که از کارم دست بردارم، چون احساس می‌کنم باید حرف‌هایی که در مستندهایم می‌زنم به گوش مردم برسد.

اسلام زاده با اشاره به این‌که برخی تصورات نسبت به بعضی گونه‌های سینمایی اشتباه است، گفت: این را شاید بارها شنیده باشید، که فیلم‌هایی که موضوعاتشان به نوعی به انقلاب اسلامی مربوط است  از حمایت‌های ویژه بهره می‌برند. من به شخصه چنین امتیازی را در کارهایم ندیده‌ام، البته شاید در بخش‌هایی از تولید کمک‌های صورت گیرد، اما این اتفاق برای دیگر گونه‌های سینمایی نیز رخ می‌دهد، اما بحث اصلی به پس از تولید بر می‌گردد که به نظرم مستندهایی نظیر «زندگی میان پرچم‌های جنگی» و... و. را در مهجوریت قرار می‌دهد.

وی تاکید کرد: فیلم‌های این حوزه نه تنها در جشنواره‌های سینمایی با استقبال مواجه نمی‌شود، بلکه در فستیوال‌های خارجی نیز امکان حضورشان چندان مهیا نیست، زیرا مطالبی را بیان می‌کنند که بر خلاف اخبار است و تنها بنگاه‌های خبرپراکنی غرب در پی رواج آن هستند، ولی این دشورایها باعث نخواهد شد امثال من از کارم صرفنظر کنم، چون می‌دانم در نهایت حرف‌هایم به گوش افرادی که در پی شنیدن هستند، خواهد رسید.

اسلام زاده در بخش پایانی سخنانش تاکید کرد: من مستندسازی را بیش از فیلمسازی در سینما و تلویزیون دوست دارم، چون موقعیت‌هایی بوده که می‌توانستم کار داستانی بسازم، اما دوست دارم همیشه مستندساز باقی بمانم، هرچند آینده را پیش‌بینی نمی‌کنم، ولی تمام تلاش را انجام می‌دهم تا با مستندهایم حرف مظلومان جهان را به گوش دنیا برسانم.