به گزارش خبرگزاری حوزه، سخنان استاد سیدعلی محقق داماد در ابتدای درس خارج خود پیرامون شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی به این شرح است:
انا لله و انا الیه راجعون.
شهادت آقای مرحوم سلیمانی حادثه بسیار تلخی بود. مرد خوبی بود و خدمات بسیاری هم انجام داد که شاید بعضی از قسمتهایش الان در تریبون های عمومی به ملاحظاتی قابل ذکر نباشد. سوریه را او نجات داد. و اگر خدمت او نبود، دیگر کشوری به نام سوریه وجود نداشت، و این کشور بین قدرتمندانی که برای بلعیدن آن دهان باز کرده بودند، تقسیم شده بود. بشار اسدی زنده بود یا نبود، کشور سوریه از دست رفته بود. سوریه با زحمات این مرحوم زنده شد و باقی ماند.
به نظر بنده اجرهای خاصش هم هم همین شد که شهادتش به این وضع واقع شد. والا در این هفت هشت ده ساله، هر روز به طرق مختلف در معرض شهادت بود. اگر در آنجاها شهید می شد، در ایران تشییع می شد، او هم یکی از مدافعین حرم بود، که نظیر آن را هم زیاد داریم. ولی نه، خدا خداست که اینگونه و پر سر و صدا واقع بشود که در همه دنیا اثر بگذارد، حتی در خود آمریکا. اینها از نوادر است.
واقعا اجری است که خدا به او داد. بلا تشبیه، حضرت اباعبدالله الحسین، به کربلا هم نیامده بود، در مدینه کشته می شد، یا در مکه کشته می شد، چون در مکه تعدادی مامور بودند و زیر احرامشان شمشیر بسته بودند، که حضرت را در حال طواف شهید کنند، ولی وقتی ایشان به کربلا تشریف آوردند، شهادتش برای همیشه در نیای اسلام غوغایی به پا کرد، یک وجه شباهت در جریان سردار سلیمانی هم همین نکته است.
ایشان هر روز در معرض شهادت بود، هر روز منتظرش بود، یعنی می توانست به نحوی بی سر و صدا واقع شود، فقط در تاریخ ذکر شود، یا در لیست شهدای سپاه ذکر شود، و امثال اینها. ولی خدا خداست که اینگونه نامش برای همیشه پایدار شود.
