سعید مظفری، دوبلور پیشکسوت سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه، با بیان این‌که دوبله عشقی است که با همه کمبودها نمی‌توان آن را رها کرد، گفت: اگر سالها پیش تشویق یکی از دوستان نبود، شاید هیچگاه من به سمت این هنر کشیده نمی‌شدم، چون علاقه جوانی من این بود که آرشیتکت بشوم، حتی برای رسیدن به این خواسته زبان ایتالیایی هم فرا گرفتم، اما سرنوشت مرا به این سمت سوق داد.

وی افزود: من تا به حال به جای شخصیت‌های بسیاری حرف زدم که هر یک از آنها نامی برای خود در هنر هفتم دارد، اما حرف زدن جای «زید» در فیلم محمد رسول الله یکی از آن اتفاق‌های خوبی است که در زندگی من رخ داد. درباره این فیلم باید تاکید کنم که در ابتدا قرار بود من مدیر دوبلاژ آن نیز باشم، اما به خواست یکی از همکارانم مدیریت دوبلاژ را ب او سپردم، چون به کیفیت کارش اطمینان داشتم.

این دوبلور گفت: درباره دوبله این فیلم باید بگویم که نزدیک به 10 روز دوبله آن طول کشید، چون اهمیتی که این کار برای همه اعضای دوبله داشت، باعث شد تا دقت نظر پیرامون این فیلم سینمایی بیش از دیگر کارهای سینمایی باشد. نکته جالب اینجاست که در برخی سکانس‌های این فیلم تحت تاثیر قرار می‌گرفتم، چون نمی‌شود فیلمی با محوریت حضرت رسول (ص) را دوبله کرد، اما از آن تاثیر نگرفت.

وی در پاسخ به این سوال که آیا تفاوتی بین دوبله یک کار مذهبی با دیگر کارها وجود دارد، گفت: هر فیلمی ژانری دارد. برای مثال یک فیلم ملودارم تراژیک ممکن است دوبلور را تحت تاثیر خود قرار دهد، چون او نیز باید همانند هنرپیشه بازی کرده و با خنده‌ها بخندد یا با گریه‌ها، گریه کند، ولی در کارهای دینی جدا از تاثیراتی که بازیگر از فیلم می‌گیرد، به نوعی از آن لذت روحی هم می‌برد.

این دوبلور پیشکسوت درباره سختی‌ها و مشکلات حاکم بر آن هم چنین گفت: متاسفانه آن چیزی که امروز در دوبله وجود دارد، به هیچ وجه مطلوب نیست، حتی در بخش هایی توهین‌آمیز نیز است. برای مثال به دستمزدی که به دوبلورها داده می‌شود، اشاره می‌کنم. دستمزد در زمان حال به اندازه‌ای پایین است که به هیچ وجه جوابگوی نیازهای اولیه ما هم نیست. این محدودیت وقتی برای دوبلورهایی پیشکسوتی نظیر ما وجود دارد، خود حدس بزنید برای دیگر دوبلورهای جوان تا چه حد این مشکل جدی و سخت است.

وی در بخش دیگری از سخنان خود متذکر شد: من با همه بزرگان دوبله کار کرده‌ام. برای همین باور دارم، هنوز هم دوبله ایران رتبه اول را در جهان دارد، البته با ورود سیتسم‌های جدید، دوبله کمی راحت تر شده است، اما معتقدم متاسفانه این راحتی در برخی مواقع باعث افت کیفیت نیز شده است، چون همانند گذشته دیگر کمتر دوبلوری حوصله تمرین کردن را دارد، زیرا سعی می‌کند به سرعت کارش را انجام دهد تا بتواند به کار بعدی برسد تا بیشتر امورات زندگی خود را بگذراند.

مظفری تاکید کرد: تمام مشکلاتی که پیش روی ما در دوبله وجود دارد، هیچگاه باعث نشده تا بخواهم آن را ترک کنم، چون عشقی که در این هنر صنعت وجود دارد، قابل مقایسه با هیچ هنر دیگری نیست. این مطلب را  فردی می‌گوید که بیش از 40 سال سابقه دوبله دارد.

انتهای پیام