به گزارش خبرگزاری حوزه، در زمانه‌ای که مِهر و عاطفه، کمتر رنگ و بوی حقیقی دارد، در روزگاری که عشق و محبت در گستره‌ی خانواده و خویشاوندان کمتر نمودِ عینی و پایدار می‌یابد، در مقطعی که نابُردباری و ناشکیبایی در تعاملات اجتماعی و خانوادگی، بیشتر از صبر و متانت و سعه صدر، خریدار دارد، پرسشی که مطرح می‌شود این است که به راستی چه باید کرد!؟

از سویی برخی آمارهای اجتماعی و فرهنگی، نشانگر وضعیت نه چندان به سامان جامعه‌ای است که بخش قابل توجهی از افراد آن، با مشکلات روحی و روانی و نیز فرهنگی و اجتماعی مواجه هستند.

چنانچه در بررسی علل و عوامل بسیاری از این ناهنجاری‌ها کنکاش کنیم، بلاشک به این پاسخ می‌رسیم که سبک زندگی مان آن طور نیست که باید باشد و این وضعیت بدان خاطر است که متأسفانه با غرق شدن در زندگی مدرن و دنیازدگی به معنای حقیقی آن، از سنت‌های ایرانی و اسلامی مان، فاصله‌ای نگران کننده گرفته ایم.

از این حقیقت نیز نباید چشم پوشید که راه علاج مشکلات فردی و اجتماعی مان خاصه در محیط خانه و خانواده، بازگشت به تعالیم ناب دینی و در یک کلمه "سبک زندگی اسلامی" است.

ولادت با سعادت صدیقه کبری حضرت فاطمه زهرا (س) در این میان، مغتنم ترین فرصت است که به تأملی جدی در شاخصه‌های سبک زندگی دینی به ویژه آن چه که مربوط به زندگی خانوادگی می‌شود، بپردازیم و از این اقیانوسِ بی انتهای معرفت، به حد وسع و فهم خود، توشه‌ی زندگی سعادتمندانه برگیریم.

در خصوص زندگانی کوتاه دنیوی اما به غایت پُر برکت و نورانی حضرت زهرا (س)، می‌توان هزاران کتاب و مقاله نگاشت اما صد حیف که کوتاهی این مجال، چنین فرصتی را نمی‌دهد؛ بنابراین به چند نکته مهم درباب همسرداری و تربیت فرزند با الهام از سیره‌ی ایشان بسنده می‌کنیم.

نقل است که روزی مولا علی (ع) از بانوی خویش غذایی طلب کرد و فاطمه (س) فرمود: «دو روز است که جز غذای اندکی در خانه ما نیست و اینک دیگر هیچ غذایی در خانه نیست».

امام پرسید: «ای فاطمه، آیا به من خبر ندادی تا چیزی تهیه کنم؟» و بهترین زنان عالم در پاسخ فرمود: «یا اباالحسن، من از خدای خود خجالت می کشم که بر تو چیزی تکلیف کنم که شاید در توان تو نباشد»

زهرای مرضیه (س) چه در مرتبه همسرداری و چه در مقام مادری، والاترین الگوی هر بانویی است که در پی زندگی راستین است و کمال و سعادت را می‌جوید.

ایشان افزون بر کمالاتی چون عبادت خالصانه و بسیار، ایثار بی انتها و معرفت بی پایان، در مقام همسری، بسیار ساده، فروتن، خدمت گزار و مهربان بود، آن چنان که مولای متقیان در وصف او فرمود: «به خدا هرگز مرا به خشم نیاورد. در هیچ امری از من سرپیچی نکرد. به او که نگاه می‌کردم همه غم و اندوهم از میان می رفت».

این تصویر تمام نمایِ عفت و وقار، در جایگاه مادری دلسوز و فداکار، با مدیریت درست و به کار بستن ویژگی‌های تربیتی، برترین فرزندان عالَم را تربیت کرد.

ایشان در زمان حیات رسول الله (ص)، با وجود داشتن فرزندان خردسال، وظیفه نگهداری و تربیت و آموزش آنها و بخشی از وظایف همسرش در خارج از خانه را نیز به عهده گرفت.

از جمله روش‌های تربیتی حضرت فاطمه (س) نوع دوستی ایشان بود، چنان که در برابر چشمان تیزبین فرزندانش، به مردم کمک می‌کرد و خود گرسنه می‌ماند. آن حضرت نه تنها در مسائل اقتصادی و رفع مشکلات روزمره مردم پیشگام بود، حتی از نظر اخلاقی و پرورش عواطف انسانی و ارشاد و هدایت مردم نیز به آنها کمک می‌کرد و در حقشان دعا می‌فرمود.

سید محمد مهدی موسوی