به گزارش خبرگزاری حوزه از تهران، حجت الاسلام سید رضا مجد، شب گذشته در مسجد جامع غدیر خم تهران، پیرامون موضوع عبادت از منظر امیرالمومنین (ع)، اظهار داشت: امیرالمومنین علی (ع) در حدیث مشهوری در خصوص ماه رجب می‌فرمایند: «رجب شهری و شعبان شهر رسول الله و رمضان شهر الله»، رجب ماه من، شعبان ماه رسول خدا و رمضان ماه خداوند است. بنابراین ماه رجب ماهی است که متعلق به امیرالمومنین (ع) است.

وی ادامه داد: یکی از اعمالی که در ماه رجب بسیار مورد تاکید قرار گرفته، عبادت است؛ رجب ماه دعا، استغفار و عبادت است؛ از جانب بندگان ماه توسل و استغفار و از جانب خداوند متعال ماه پذیرش توبه، رحمت و مغفرت است.

حجت الاسلام مجد به بیان ویژگی‌های عبادت از منظر امیرالمومنین (ع) پرداخت و گفت: نخستین ویژگی که در عبادت بسیار مطرح شده و در فرمایشات امیرالمومنین (ع) به آن تاکید شده، اخلاص است. اخلاص و قصد قربت لازمه هر عبادتی است و اگر اخلاص در عبادتی نباشد و آن عبادت به قصد ریا صورت بگیرد به لحاظ احکام شرعی باطل است.

استاد حوزه یادآور شد: اخلاص به این معنا است که انسان نیت، اندیشه و عمل خود را آمیخته با نیت‌ها و انگیزه‌های غیرالهی نکند، تنها برای خدا نیت و عمل کند و هر عملی که از جوارح او سر می‌زند برای خدا باشد. بر این اساس اخلاص مراتبی دارد. در عباداتی مانند نماز و روزه و امثال آن در حد ابتدایی اخلاص باید باشد تا مفهوم عبادت بر آن صدق بکند، به تعبیر علما نیت تقرب و قصد قربت مقوم، پایه و رکن عبادت است.

وی افزود: اگر انسان سعی کند به همه اعمال خود رنگ عبادی و قصد قربت ببخشد و هر عملی را با نیت قرب به خدای متعال انجام دهد به طور طبیعی اخلاص به همه اعمالش سرایت می‌کند و همه آن اعمال را در برمی‌گیرد، سفارش و تاکید امیرالمومنین (ع) نیز بر همین نوع از اخلاص است.

حجت الاسلام مجد به بیان حدیثی از امیرالمومنین (ع) پیرامون اخلاص، پرداخت و گفت: امام رضا (ع) به نقل از جد بزرگوارشان امیرالمومنین (ع) می‌فرمایند: «خوشا به حال کسی که عبادت و دعای خود را خالص و مخلص برای خدا انجام بدهد و آنچه چشم‌های او می‌بیند قلبش را مشغول نکند و آنچه گوش‌هایش می‌شنود او را از یاد و ذکر خداوند باز ندارد».

وی در پایان خاطرنشان کرد: این مرحله از اخلاص که امیرالمومنین (ع) به آن اشاره می‌کنند مرتبه بسیار بلندی است به همین خاطر حضرت از واژه خوشا به حال چنین کسی استفاده می‌کنند، این نشان می‌دهد فرد با اخلاص در چنین درجه‌ای مقام و مرتبه‌ای رفیع دارد که انسان‌ها دیگر باید آرزوی آن را داشته باشند و سعی کنند خود را به این مرتبه برسانند.

انتهای پیام