شما چه فقیهی هستی که نمی دونی مولفه های فرهنگی با بگیرو ببند انجام نمیشه ...علی ع اینجور مسائل را با دستور حل نمیکرد ...........

اگر اخبار رسانه‌های رسمی و غیر رسمی را مرور کنید، آن‌چه مشهود است، کنش و واکنش‌هایی است که درباره اجرای طرح‌های جدید در حوزه عفاف و حجاب، از سوی طیف‌های مختلف جامعه ابراز می‌شود. بخشی از جامعه با استقبال از اجرای چنین طرح‌هایی معتقدند آن‌قدر شاهد بی‌حیایی و بی‌عفتی در سطح جامعه به‌طور آشکارا هستیم که دیگر راه‌کارهای زیربنایی پاسخ‌گو نبوده و باید با استفاده از قوه قاهره، جدی با معضل بدحجابی برخورد کرد و این‌که در حال حاضر هم چنین اوضاعی بر جامعه حاکم شده، معلول بی‌مبالاتی و بی‌مسئولیتی برخی از مدیران پیشین این حوزه در کشور است. اما در برابر این طیف، افرادی هستند که معتقدند اجرای طرح‌های عفاف و حجاب با راه‌کارهای قهری به سرمنزل مقصود نمی‌رسد و حتی ممکن است با ایجاد هزینه‌های بسیار بر کشور، باعث چندپاره و تکه‌تکه شدن جامعه شود. این طیف بر این اعتقاد استوار هستند که برخورد قهری در حوزه عفاف و حجاب تاکنون ناموفق بوده و باید طرفداران اجرای چنین طرح‌هایی به فکر راه‌کارهای دیگری باشند. ... ادامه دارد

... در این‌که حجاب، حکمی الهی بوده و مثلاً به خاطر شرایط خاص کشور نباید مورد بی‌توجهی قرار گیرد و یا نباید تعطیل شود، شکی نیست، زیرا هر موضوعی باید در جایگاه خود مورد توجه باشد و همان‌گونه که سفره خانوار مردم باید مورد توجه قرار گیرد، به هنجارهای اجتماعی، اعتقادات فرهنگی و دینی و عرف عموم جامعه هم باید توجه لازم صورت گیرد و شاید بهتر باشد که مصرین بر برخورد قهرآمیز با بدحجابی، به‌جای ارشاد در خیابان و میادین، از درون ادارات دولتی و مراکز عمومی و ابواب‌جمعی حقوق‌بگیر کار را شروع کرده و نهادهای نظارتی هم بر پوشش هنجار و هم رفتار هنجار و هم اعمال هنجار کارکنان دولت اعم از زن و مرد نظارت کنند و ببینند کارکنان این دستگاه‌ها به افراد با پوشش هنجار بهتر خدمات می‌دهند یا بالعکس؟ البته در گام‌های بعدی نظارت بر محیط کاملاً ناهنجار کثیری از شرکت‌های خصوصی و الزامات پوششی نامناسب آن‌ها به کارکنان و به ویژه کارکنان زن است که بسیاری از آن‌ها به خاطر از دست ندادن شغل خود ناچار به پذیرفتن شرایط هستند و کمتر دیده شده کار موثری از جانب متولیان و مدعیان مبارزه با بدحجابی صورت بگیرد، در صورتی‌که ضمانت‌های اجرایی ابزار قانونی و بدون تنش اجتماعی کافی برای برخورد و اعمال قانون وجود دارد. گاهی تعجب‌برانگیز است که مثلاً چرا نسبت به اعمال مقررات و ضوابط در یک تالار عروسی که به سادگی با نظارت کار آمد قابل اجراست، اهتمامی نمی‌شود و در عین مشاهده انواع ناهنجاری از همین نوع عفاف و حجاب و…. خدمات هم به آن‌ها داده می‌شود، ولی در برخورد با یک رهگذر در کف خیابان، گاه آن‌قدر تند برخورد می‌شود که حتی خانم محجبه‌ی عابرِ ناظرِ این رفتار، به دفاع از او برمی‌خیزد. ... ادامه دارد

... چه سیاستی حاکم است که اصرار بر مبارزه قانون‌مند با فساد و ناهنجاری‌های زیرپوستی در شهر نیست، ولی به دنبال اقدامات نمایشی و تنش‌زا هست؟ یعنی قابل قبول است که بگوییم مسئولین مربوطه از فساد و ناهنجاری‌های زیرپوستی که در حال تولید انواع ناهنجاری و هنجارشکن هست خبر ندارند و فقط عابرین بدحجاب در خیابان را می‌بینند؟ و مهم این‌که خروجی طرح‌های مختلفی که تاکنون در حوزه عفاف و حجاب اجرا شده، چه بوده است؟ لذا با این اوصاف، به نظر می‌رسد که درباره این حوزه باید یک واکاوی اساسی و منصفانه صورت گیرد و به سؤالات متعددی پاسخ داده شود. مثلاً پاسخ داده شود که آیا تا به حال با ماموران گشت ارشاد که در خط مقدم اجرای طرح عفاف و حجاب قرار دارند، گفت‌وگوی دقیق و علمی انجام شده است که از آن‌ها سؤال شود چه ارزیابی از برخوردهای قهری با بدحجابان دارند؟ چند درصد از بازداشتی‌های این موضوع با برخوردهای قهری سربه‌راه شده یا به اصطلاح محجبه و عفیفه گردیده‌اند؟ یا این‌که از مسئولان ستاد امربه معروف و نهی از منکر که این روزها آن‌ها هم در خط مقدم اجرای طرح‌های عفاف و حجاب قرار دارند و گویا امر به معروف و نهی از منکر را در امر به حجاب و نهی از بدحجابی متبلور می‌دانند، پرسیده شده است که چه برآوردی از اجرای طرح‌های خود دارند و این طرح‌ها تا چه حد توانسته در کاهش مظاهر بدحجابی در کشور راه‌گشا باشد؟ یا دادستان و استانداری که بر خلاف مُر قانون، ارائه برخی از خدمات اجتماعی را به ارباب رجوع بدحجاب ممنوع می‌نمایند، آیا به این موضوع فکر کرده‌اند که این ممنوعیت چه مبنای شرعی یا قانونی دارد و در کجای شرع یا قانون گفته شده است که باید چنین افرادی مثلاً از حقوق مکتسبه خود منع گردند؟ ... ادامه دارد

... و اما از همه مهم‌تر و اساسی‌تر این‌که اصلاً بدحجاب چه کسی است؟ چه معیارهایی برای بدحجابی وجود دارد و تعریف شده است؟ آیا آن افرادی هم که مثلاً به هنگام برخی از مراسم‌ ملی و میهنی به مانند راهپیمایی ۲۲ بهمن یا برگزاری انتخابات‌ تصاویر آنان بر صفحه تلویزیون و رسانه‌ها نقش می‌بندد و عرف جامعه آن‌ها را حداقل بدحجاب می‌داند هم مشمول تعریف بدحجابی می‌شوند یا خیر؟ خلاصه این‌که یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های مسئولانه هر اقدامی که در حوزه حکمرانی عمومی رخ می‌دهد، این است که باید فکر کنیم این عمل ما چه نتایجی خواهد داشت؟ اگر به دنبال پر کردن رزومه خود به عنوان یک مسئول پرکاریم که قطعاً چنین اقداماتی کاملاً مفید فایده بوده، اما اگر خود را یک فرد رفع تکلیفی ندانسته و معتقدیم که باید این اقدامات نتایج ملموس و اثرگذار و با دوامی داشته باشد، آن زمان است که شاید به این مهم توجه کنیم حوزه عفاف و حجاب کاملاً چندوجهی بوده و خیلی از عوامل اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و مدیریتی در انتخاب نحوه پوشش نیمی از مردم این کشور دخیل است. و در پایان باید یادآور شد شرط عقل و منطق و شرع و انصاف است که نباید علت‌ها و عاملین را رها کرد و معلولین و قربانیان این موضوع را نشانه برویم و سعی کنیم در این شرایط حساس کشور، بیشتر مراقب تصمیمات خود باشیم.

بسمه تعالی با سلام آقایان فتوا ندهند فتوا بخوانند آقای سیفی نظر فقهی خودش را گفته و هرکس قبول ندارد میتونه بره پیشش با استدلال ردش کنه ولی مقام معظم رهبری را که قبول دارید و در مورد حجاب فرمایش صریحی دارند و میفرمایند برخی نادانسته همون خطی را دنبال می کنند که دشمن نتوانسته با اون همه خرج به نتیجه برسونه کلیپ این فرمایش به طور گسترده پخش شده که فرموده این(بی حجابی و بد حجابی) برای حکومتی که به نام اسلام بر سر کار آمده است تکلیف ایجاد میکنه .... وظیفه داره در مقابل او بایسته ... آقایان فتوا ندید فتوا بخوانید

خداوند حضرت آیت الله سیفی مازندرانی را جزای خیر دهد، و بر عزت و توفیق چنین عالمانی بیافزاید.

فارس در مطلبی به قلم محمد عبداللهی با این عنوان: «غفلت 43 ساله صداوسیما و حوزه‌های علمیه درباره حجاب» به تاثیر غفلت صدا و سیما پرداخته. جناب فارس مگر شما به راحتی اجازه جهاد تبیین می دهی؟ کامنتهای من رو یکیش منعکس کردی؟