به گزارش خبرگزاری حوزه، متنی که  می خوانید ، دست نوشته ای از  مرحوم آیت الله العظمی صافی گلپایگانی  است :

اقبل ارضاً سار فیها جمالها
فکیف بدار دار فیها جمالها

(سرزمینی را می بوسم که شتران او از آنجا عبور کرده‌اند. پس چه کنم با خانه و کاشانه ای که همواره جمال چهره او در آن ‌نمایان است)

--------

للحقیر:
گفت پیغمبر که فرمود این خدا
حصن من باشد ولای مرتضی
هر کسی شد اندر این حصن قویم
در امان می‌گردد از نار جحیم

--------

حکی عن السفینه (للمحدث القمی)
عن الصادق علیه السلام قال:
لو لا العلماء الذابّین عن دین الله فی غیبه غائبنا لارتدّ الناس عن دینهم.
الحدیث اکثر من ذلک (البحار ج۲ ص۶ ح۱۲)

--------

شنیده ام که در این طارم زراندود است
خطی که عاقبت کار جمله محمود است
ز تاب قهر میندیش و ناامید مباش
که زیر سایه جود است هر چه موجود است
لیله ۲ شوال ۱۴۲۱

منبع: کتاب محضرِ آفتاب، نکوداشت حضرت آیت الله صافی گلپایگانی