به گزارش خبرگزاری حوزه، به واقع نمی دانم احساسم از مواجهه با افراد به ظاهر متدین و معقولی که با وجود روشن شدن ابعاد قضیه، هنوز جمهوری اسلامی را مسئول فوت مهسا امینی می دانند و از پیِ این تلقی غلط، تحلیل های آن چنانی از خود ارایه می کنند، را چگونه نشان دهم اما تنها اکتفا به یک تأسف دردمندانه می کنم از این بابت که چرا اندیشیدن و بعد سخن گفتن و حکم صادر کردن برای ما این قدر سخت شده است تا جایی که بیم محال شدن آن می رود!؟

بگذریم، به نظرم یکی از برکات فتنه ها – از جمله همین فتنه اخیر-در کنار آسیب هایی که دارد آن است که مجالی چند روزه برای طرح این قبیل مباحث فراهم می کند که به راستی ایراد کار کجاست که عده ای از ما- کلیت جامعه- گاه چنین سطحی رفتار می کنیم و با عرض پوزش، برخلاف ادعاهایمان، مبتذلانه به تحلیل و صدور رأی می نشینیم.

برخی نیز البته بی توجه به پشت صحنه جریانات فیک فضای مجازی و مزدوران برخی شبکه های اجتماعی، فکر می کنند که کار جمهوری اسلامی تمام است و قس علی هذا!

کسی البته منکر برخی ضعف ها و نقص ها و ایضاً ندانم کاری ها در داخل نیست. همچنین از نفوذی ها و منافقین چه در جبهه خودی و چه مع الاسف در بین مدیران کشور غافل نیستیم بلکه روی سخن اینجاست که برادر عزیز، خواهر محترم، اندکی تأمل لطفاً!

پرسش اما این است که به راستی آیا ما مجازیم که در بستر هرزآلوده فضای مجازی هر چه را دیدیم و یا شنیدیم را بدون مکث و تأمل، بازنشر کرده و بلکه تحلیل غیرواقع خود را نیز بدان بیفزاییم و با آب و تاب پژواک کنیم؟ اگر این طور است، پس فرق ما با جماعت بیگانه و درتضاد با اصل تقوا چیست!؟

غرض بیان همین نکته بود و گرنه گفتنی ها را گفته اند و شنیده ایم. باقی بقایتان.

سید محمدمهدی موسوی