به گزارش سرویس استان های مرکز خبر حوزه، معظم له در این پیام آورده است: بزرگداشت تلاش و مجاهدت عالمان دین، نمودی از تکریم دین، پیامر اکرم‌(ص) و اوصیای او و به یک معنی پاسداشت خیل عظیم قافله دانش و محققان و مربیان مردم می‌باشد.

ایشان تصریح کرده اند: مکتب اهل بیت‌(ع) به برکت قرن‌ها تلاش علمی و عملی عالمان ربانی، استوار و پابرجا شد و در اختیار مردم قرار گرفت. علمای ربانی با تأسی از امامان معصوم‌(ع) ضمن همنشینی و مجالست با مردم معارف دین و احکام شریعت را به جان نپوشاندند و زندگی دین مدارانه آنان در پایه اسلام و مکتب اهل بیت‌(ع) را تحکیم دادند.

معظم‌له در این پیام آورده‌اند: شهرها و مناطقی که شاهد حضور مستمر علمای شیعه بوده همواره مکتب حقّه تشیع رنگ غالب و ماندگار آن دیار می‌باشد که دزفول نیز در سایه حضور علمای ربانی و فعالیت با نشاط علمی و عملی آن عالم ربانی و دیگر بزرگان و علما شهرت یافته است.

ایشان با تقریر این جمله «ستارگان پرفروغ علم و تقوای دزفول گاه موجب مباهات تشیع و جامعه تشیع اند» در ادامه این یادآور شده‌اند: از این میان شیخ اعظم مرتضی انصاری‌(ره) صاحب دو کتاب رسائل و مکاسب و تحقیقات فراوان اصول و فقهی را نام می‌برم که چندین دهه کتابهایش محور درس‌ها و پژوهش‌های حوزه‌های علمیه بوده است.

معظم له در ادامه افزوده‌اند: خاندان معزّی مهد تربیت شخصیت‌های علمی و مربیان، تاثیرگذار در مردم دزفول و اطراف بوده است. نوابغ این خاندان با زبان و قلم و قدم در گسترش مکتب اسلام کوشیدند و آثار برجسته علمی قابل توجهی در فقه و اصول و قواعد فقهیه از خود به یادگار گذاشتند.

حضرت آیت الله سبحانی، آن عالم ربانی را یکی از این ستارگان درخشان و دارای آثار علمی ارزنده ای دانسته و با اشاره به بخشی از زندگی نامه ایشان آورده است:  آیت الله شیخ محمد علی معزّی  در 15 رجب 1298، در دزفول دیده به جهان گشود و تحصیلات خود را در حوزه دزفول سپس در حوزه علمیه نجف به پایان رساند. او نه تنها یک فقیه زبردست بود، بلکه در علوم عقلی و فلسفی و تفسیر ید طولایی داشت و آثاری که از ایشان باقی مانده است، ما را به مقام عظیم علمی او رهنمون می‌باشد.

ایشان تفسیر آیات متشابهات قرآن مجید،« تعلیقه بر کفایه محقق خراسانی» و «تعلیقه بر منظومه حکیم سبزواری» را از جمله آثار آن عالم جلیل‌القدر عنوان کرده و افزوده است: از نظر اخلاقی، انسانی و الاطبع، عالی همت، بزرگ‌منش، و در عین حال متواضع و متوکل به خدا بود و پیوسته توسل به ائمه اهل‌بیت(ع) را شیوه زندگی خود، قرار داده بود.

معظم له با این که این چراغ فروزان در 12 رمضان 1390 برابر با بیست‌ویکم آبان‌ ماه 1349 به افول گرایید، و دوستان و علاقه‌مندان را به سوگ نشاند تصریح کرد: البته بیت معزّی  شخصیت‌های علمی دیگری را پرورش داد، مانند آیات عظام: شیخ محمدباقر معزی، شیخ محمدرضا معزی و شیخ محمدکاظم معزی و به حق، می‌توان گفت این بیت مصداق آیه مبارکه« وَالْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ ».

حضرت آیت الله سبحانی در پایان پیام خود آورده است: لازم می‌دانم از همه دست‌اندرکاران برگزاری این اجلاس با عظمت تشکر کنم و آزوی تداوم توفیقات محققان، علما و مروجان مکتب اهل‌بیتر(ع) را در آن خطه با عظمت اعلام دارم.