به گزارش مرکز خبر حوزه، حجت­الاسلام والمسلمین محمدعلی رضایی اصفهانی، پیش از ظهر امروز در نشست آسیب­شناسی مطالعات خاورشناسان در حوزه قرآن­پژوهی که در سالن اجتماعات پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی قم برگزار شد، گفت: برخورد ما با مستشرقان باید سه خصوصیت عالمانه، مؤدبانه و منصفانه را دارا باشد تا بتوانیم با آنها بحث کرده و نظرات خود را به آنان بفهمانیم.

وی با اشاره به این­که در سخنان مستشرقان نکات خوب و مثبت زیادی دیده می­شود، خاطرنشان ساخت: وقتی سخنان این مستشرقان را می­خوانیم، متوجه می­شویم که در سخنان آنها نکات خوب و برجسته زیادی نمایان است و تا به حال 200 نفر از آنها مسلمان نیز شده­اند و بعضا خدماتی را به ما کرده­اند که به دست ما رسیده است و الان از آنها استفاده می­کنیم.

*به مستشرقان، جواب عالمانه داده شود

این محقق و پژوهشگر قرآنی با بیان این­که باید به مستشرقان جواب عالمانه و مؤدبانه داد، اظهار داشت: کسانی که در این حوزه مشغول تحقیق و پژوهش هستند، باید کارهای خوب آنها را بگیرند و آن را کامل کنند و مؤدبانه به آنها نقد بزنند و از اشکالات جلوگیری کنند.

عضو هیئت علمی جامعة­المصطفی با اشاره به این­که استشراق تا به حال ده دوره خود را گذرانده است، اذعان داشت: سه دوره مهم از این ده دوره، دوره­های تبشیری، استعماری و علمی است که ما الان در دوره علمی آن قرار داریم.

حجت­الاسلام والمسلمین رضایی اصفهانی در ادامه با بیان این­که مطالعات مستشرقان به دو دسته تقسیم می­شود، یادآور شد: اولین دسته از مطالعات مستشرقان، مطالعات درون قرآنی و سنتی است که تا قبل از 30 سال اخیر بوده است.

وی به عمده اشکالات این دوره اشاره و تصریح کرد: خلط مباحث علمی با اهداف تبشیری، حفظ مباحث علمی با اهداف استعماری، کمبود اطلاعات درباره اسلام ناب محمدی(ص) و دخالت دادن پیش­فرض­ها، از عمده اشکالات دوره سنتی می­باشد.

*ادعای مستشرقان دوره جدید

این محقق و پژوهشگر حوزوی با اشاره به دوره دوم مطالعات مستشرقان، گفت: در مطالعات جدید مستشرقان، روش­های جدیدی وجود دارد که آنها مدعی­اند در فهم قرآن کریم یک گام از مسلمانان جلوتر هستند.

این کارشناس علوم قرآنی به شش روش جدید آنها پرداخت و خاطرنشان ساخت: تحلیل تاریخی، تفسیر روانشناختی، تفسیر جامع­شناختی، تفسیر زبان­شناختی، تفسیر نشانه­شناختی و تفسیر ادبی، شش روش جدید مستشرقان می­باشد.

حجت­الاسلام والمسلمین رضایی اصفهانی در پایان اظهار داشت: نکته­ای که در مطالعات جدید مستشرقان دیده می‌شود، نگاه عهدینی آنان به قرآن است. آنها می­گویند که افراد گوناگونی در صدر اسلام قرآن را جمع­آوری کرده و قرائات زیادی از آن شده؛ پس قرآن هم تحت تأثیر قرار گرفته است.