حجت­الاسلام والمسلمین محمد باغستانی، درگفتگو با مرکز خبر حوزه، با تسلیت سالروز شهادت امام هفتم (ع) به تشریح زندگی امام کاظم(ع) پرداخت و اظهار داشت: امام کاظم(ع)، متولد سال 128 هجری در محله ابوا که بین مکه و مدینه به دنیا آمد و نام مادر بزرگوار ایشان حمیده است که از اهالی اندلس و در تقوا بسیار بلند مرتبه بودند.

وی ادامه داد: امام هفتم (ع) چهارمین فرزند امام صادق(ع) و کوچکترین پسر ایشان بودند که بیست سال از عمر شریف ایشان در زمان امامت امام صادق(ع) گذشت و معروف است که به دلیل عبادت­های طولانی و شبانگاهی، به عبد صالح شهرت پیدا کردند و در 25 رجب سال183 هجری به دست خشن­ترین زندانبان آن زمان که فردی یهودی بود، به شهادت رسیدند.

این استاد حوزه خاطرنشان ساخت: دوران زندان­های امام کاظم(ع) از سال 170 هجری شروع شد و ایشان یک سال در بصره زندانی بودند و به روایتی 7 سال و به روایتی دیگر 14 سال در زندان­های بغداد عمر خود را گذراندند و در این مدت 5 مرتبه زندان­های ایشان عوض شد و علی‌رغم دستور هارون مبنی بر به شهادت رساندن حضرت، کسی جرأت این کار را نداشت و سرانجام به دست کسی که یهودی بود و چیزی از دین نمی­فهمید، به شهادت رسیدند.

این استاد دانشگاه با اشاره به این­که زمان به امامت رسیدن حضرت، زمان ظهور مدعیان امامت بوده است، اذعان داشت: در دورانی که امام کاظم(ع) به امامت رسیدند، مدعیان زیادی برای امامت ظهور و بروز کرده بودند و حضرت با گفتگوها و مناظرات بسیار توانستند مردم را به سمت خود بکشانند و شیعیان از این طریق به حضرت اعتقاد پیدا کرده بودند.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، با اشاره به این­که در زمان امام کاظم (ع)، سازمان وکالت وجود داشته است، تصریح کرد: ارتباط امام کاظم(ع) با مردم بسیار کم بوده؛ چون حضرت زمان زیادی از عمر شریف خود را در زندان سپری کردند و مردم دسترسی به ایشان نداشتند و بیشتر ارتباط مردم با سازمان وکالت بود که امام صادق(ع) آن را تأسیس کرده بودند و نمایندگان حضرت در شهرهای گوناگون قرار گرفتند و مردم می­توانستند هم وجوهات خود را به آنها تحویل دهند و هم سوالات خود را از آنها بپرسند و در کل کار این سازمان رهبری مردم در آن زمان بود.

حجت­الاسلام والمسلمین باغستانی با بیان این­که امام کاظم(ع) کارهای فرهنگی بسیاری را انجام دادند، اظهار داشت: بعد از به شهادت رسیدن امام حسین(ع)، امامان بعدی با ارزیابی­های خود به این نتیجه رسیدند که جامعه به سمت انحراف کشیده شده است و باید از اول کارهایی را شروع کرد و به همین دلیل کارهای فرهنگی که اساس حوزه اجتماع را تشکیل می­دهد را به راه انداختند و از این طریق وارد میدان شدند.

وی ادامه داد: بعد از شهادت امام حسین(ع)، امام سجاد(ع) از طریق عبادت و تربیت مردم، امام باقر و صادق(ع) از حوزه درس و تربیت عالمان دینی و امام کاظم(ع) نیز با بخشندگی بسیار زیاد و عبادت­ها و رسیدگی­هایی که برای مردم انجام می­دادند، توانستند فعالیت­های فرهنگی برای مردم انجام دهند و جامعه و مردم را بسازند.

این استاد حوزه در ادامه به مبحث عبادت و تهجد امام کاظم(ع) پرداخت و گفت: درباب عبادت و تهجد حضرت روایات بسیاری وارد شده که بیانگر عبادت­های بسیار زیاد این امام همام است و به طور کلی به نظر می­رسد که مسئله عبادت، سیره اساسی و اصلی حضرت بوده و از تهجدهای ایشان در زمانی که در زندان بودند نیز روایات بسیاری به دست ما رسیده است.

وی خواندن دعاهای حضرت را بسیار مفید دانست و تصریح کرد: دعای جوشن صغیر، کبیر و دعای رزق، از دعاهایی است که منتسب به امام کاظم(ع) است و مجموعه این دعاها حکایت از زندگی عابدانه حضرت دارد.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، در پایان در پاسخ به این سوال که روحانیت و مردم چگونه می­توانند از این امام همام درس بگیرند، اظهار داشت: معضلی که امروز جامعه با آن دست و پنجه نرم می­کند، مشکل عبور از توحید و عبادت و توجه کم به این دو مقوله است که باید توجه بیشتری به این دو داشته باشیم. ما اگر سیره عبادی امام کاظم(ع) را مورد توجه قرار دهیم، می­توانیم جامعه­ای ایده­آل و به دور از گناه تشکیل دهیم .