به گزارش مرکز خبر حوزه، حضرت آیت­الله سبحانی، ظهر امروز در دومین جلسه از سلسله مباحث تفسیر سوره صف در مجتمع آموزش عالی فقه (حجتیه) قم، با اشاره به آیه اول این سوره، اظهار داشتند: در نخستین آیه از سوره صف آمده است: "سبَّحَ للَّهِ مَا في السمَوَتِ وَ مَا في الأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الحَْكِيمُ"‏ «آنچه در آسمانها و در زمين است براي خدا تسبيح مي‏گويد و او خدايي عزيز و حكيم است». این آیه بیانگر تسبیح سراسری عالم هستی است و این تسبیح، تسبیح تکوینی آگاهانه است.

ایشان به دو صفت آخر آیه اشاره کرده و ابراز داشتند: خداوند متعال در پایان این آیه، صفات عزیز و حکیم را آورده است؛ در حالی که می­توانست کلماتی نظیر غفور و رحیم را جایگزین آن کند؛ حکمت این مسئله آن است که این دو صفت دارای معانی زیبا و جامعی هستند و نمی‌توان جایگزینی را برای آن تصور کرد.

این مرجع تقلید ادامه دادند: کلمه «عزیز» در این آیه به معنای قدرتمند است و مفهوم آن این است، خداوندی که این چنین عالمی را آفریده است؛ قدرتمند بوده و توانسته چنین مخلوقی را خلق کند.

معظم­له به معنای صفت «حکیم» پرداخته و اذعان داشتند: «حکیم» به کسی اطلاق می­شود که کار متقنی را انجام داده باشد، بر این اساس، خدای متعال حکیم است؛ چون کار او متزلزل نمی­شود و حکیمانه مخلوقات را آفریده است.

حضرت آیت­الله سبحانی با بیان این­که، آخر آیات همیشه با مضمون آن متناسب است، خاطرنشان ساختند: به آخر آیات «الفواصل» می­گویند و تمام فواصل با مضمون آن آیه مناسب است.

* خطاب خداوند به منبری‌ها

ایشان با اشاره به آیه دوم سوره صف، تصریح کردند: در دومین آیه از سوره صف آمده است: "يَأَيهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لا تَفْعَلُونَ‏" «هان اي كساني كه ايمان آورده‏ايد، چرا چيزهايي كه خود عمل نمي‏كنيد به مردم مي‏گوييد». خداوند متعال در این آیه شریفه واعظانی را که به سخنان خود عمل نمی­کنند، مورد نکوهش قرار می­دهد؛ بر این اساس منبری­ها باید مراقب باشند به گفته­های خود لباس عمل بپوشانند تا بتوانند تبلیغ درستی انجام دهند.

این مرجع تقلید در ادامه به آیه سوم اشاره کرده و گفتند: در سومین آیه از این سوره آمده است: "كبُرَ مَقْتاً عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُوا مَا لا تَفْعَلُونَ"‏ «خشم بزرگي نزد خدا منتظر شما است اگر بگوييد آنچه را كه عمل نمي‏كنيد». این عمل واعظان که به سخنان خود عمل نمی­کنند، در پیشگاه خداوند بسیار مبغوض است و خدای متعال وعده خشم بزرگی به آنها داده است.

معظم­له به شأن نزول این آیه پرداخته و اظهار داشتند: برخی می­نویسند؛ این آیه در جنگ احد وارد شده در این جنگ کسانی بودند که رجز می­خواندند و می­گفتند ما چنین و چنان می­کنیم؛ اما در عمل هنگامی که با دشمن روبرو می­شدند، پا به فرار می­گذاشتند.

حضرت آیت­الله سبحانی با تأکید بر این­که عمل نکردن به سخنان، سستی عقیده مردم را در پی دارد، ابراز داشتند: اگر مردم مشاهده کنند، شخصی که آنها را به افعال خوب دعوت می­کند، خود به آن سخنان عمل نمی­کند، غیر از عدم توجه به سخنان او عمل باعث می‌شود عقیده افراد نیز سست ­شود که در این صورت گناهش بر گردن گوینده است.

ایشان با بیان این­که قرآن کریم، شاعران را نکوهش می­کند، خاطرنشان ساختند: چطور می­شود قرآن کریم شاعران را نکوهش کند؛ در حالی که اولیاء الهی همواره از آنها تقدیر می­کردند؟ در پاسخ به این سوال باید گفت، خدای متعال شاعرانی را نکوهش می­کند که مردم را در اشعار خود دعوت به کاری می­کنند که خود در عمل آن را انجام نمی­دهند.

*قدم اول در تبلیغ دین

این مرجع تقلید، قدم اول برای مبلغین را عمل آنها دانسته و اذعان داشتند: قدم اول برای تبلیغ دین، عمل روحانی است؛ زیرا مردم به اعمال مبلغ توجه خاصی دارند و مبلغین باید مراقبت ویژه‌ای داشته باشند.

معظم­له در پایان به روایتی از امام صادق(ع) اشاره کرده و گفتند: امام صادق(ع) می­فرمایند: "العالم من صدق قوله فعله فمن لم یصدق قوله فعله فلیس بعالم" «عالم کسی است که با فعلش، قولش را تصدیق کند؛ پس کسی که قولش با فعلش تصدیق نشود، عالم نیست».