به گزارش سرویس علمی- فرهنگی مرکز خبرحوزه، دکتر منصور میراحمدی و حسین جدی در مقاله‌ای با عنوان «مسئولیت همگانی، امر به معروف و نهی از منکر و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران» این مساله را مورد بررسی و واکاوی قرارداده است.
این مقاله مدعی است که تدوین ابعاد سه‌گانه مسئولیت همگانی مطرح در قانون اساسی (نظارت مردم بر مردم، مردم بر مسئولان و مسئولان بر مردم)، مبتنی بر فریضه الهی امر به معروف و نهی از منکر سبب می‌شود که عمل به این ابعاد، علاوه بر الزام قانونی، دارای الزام شرعی نیز گشته و عمل به آنها تکلیف شرعی محسوب گردد، علاوه بر این با توجه به واجب شدن این اصول به استناد قاعده اصولی «وجوب مقدمه واجب»، سایر فعالیت‌ها و اعمالی که زمینه‌ساز تحقق ابعاد سه‌گانه مسئولیت همگانی هستند، نیز واجب می‌شوند؛ مثل تشکیل احزاب، مطبوعات، رسانه‌ها و غیره.
برای اثبات این مدعا در آغاز به استنباط وجوب امر به معروف و نهی از منکر پرداخته و قلمرو آن را مورد بررسی قرار داده است و نشان می‌دهد که این فریضه الهی، هر سه بعد مسئولیت همگانی را در بر می‌گیرد در مرحله دوم، به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، رجوع کرده و ثابت می‌کند که ابعاد مختلف مسئولیت همگانی در قانون اساسی مبتنی بر این فریضه الهی تدوین شده‌اند. در انتهای مقاله نیز این موضوع مورد بررسی قرار گرفته است که مبتنی بودن بر مسئولیت همگانی و اصولش بر فریضه الهی امر به معروف و نهی از منکر چه آثار و تبعاتی را به دنبال دارد.
فهرست سایر مطالب ارائه شده در این فصلنامه،شامل «طبقه‌بندی و تحلیل در روایات سیاسی، اجتماعی امام باقر(ع)، به قلم دکتر سیف‌الله صرامی»، «امام باقر(ع) و مقابله با خلفای جور، پیامدها و نتایج آن بر اندیشه سیاسی شیعه، نوشته‌ای از امین پرتو»، «جایگاه امام محمد باقر(ع) در تبیین نظریه امامت، مقاله‌ای از دکتر محمد حسن احمدی» و «رویکرد دولت‌های ساحلی و رژیم حقوق دریای خزر، به قلم دکتر علی‌اکبر جعفری و ناصر بهمنی» می‌باشد.
امان‌الله شفایی، در خلاصه مقاله‌ای که با موضوع «جریان‌شناسی فکری- سیاسی عصر امامت امام باقر(ع)» ارائه شده است می‌نویسد: تمرکز این نوشتار بر مقطعی از تاریخ اسلام است که در آن امام باقر(ع) به مدت 19 سال، هدایت معنوی و سیاسی جریان موسوم به علویان اثنی‌عشری را بر عهده داشتند، جریانات فکری- سیاسی آن روزگار هرکدام بر اساس مبانی فکری و کلامی خاصشان خود را مستحق خلافت و جانشینی پیامبر(ص) می‌دانستند در نتیجه، چه جریانی قدرت را در دست داشت و چه جریاناتی برای کسب آن تلاش می‌نمودند و شرایط سیاسی خاصی را به وجود آورده بودند، از پرسش‌های اساسی در این تحقیق است.
امام باقر(ع) که خود هدایت جریان علوی اثنی‌عشری را در دست داشت، در مواجهه با هر کدام از این جریانات، مواضع خاصی را ابراز نمود که در برابر جریان حاکم اموی مبتنی بر اصل تقیه در برابر سایر جریانات منطبق با اصلاح و روشنگری بود این نوشتار ضمن تحلیل خاستگاه مبانی و عملکرد جریانات مهم فکری- سیاسی دوران امامت امام باقر(ع) (95-114ق) در صدد تبیین و تحلیل مواجهه امام باقر(ع) با جریانات فکری- سیاسی این مقطع از تاریخ اسلام است.
پنجاه و دومین شماره از فصلنامه علمی- ترویجی «علوم سیاسی»، در 158 صحفه و با قیمت هزار و پانصد تومان از سوی دانشگاه باقرالعلوم(ع) وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم) منتشر شده است.
علاقمند جهت ارتباط با این نشریه می‌توانند به نشانی: قم بلوار امین سه راه سالاریه دانشگاه باقرالعلوم(ع) دفتر فصلنامه مراجعه کنند و یا با تلفن 2910105-0251 تماس بگیرند.
همچنین پایگاه اطلاع‌رسانی www.shareh.com در دسترس علاقمندان می‌باشد.
