به گزارش مرکز خبر حوزه، حجت الاسلام و المسلمین سید حسن ربانی در این نشست که عصر امروز در مرکز خدمات حوزه‌های علمیه کشور برگزار شد، با بیان این که امروز بخش عمده ای از توسعه و آبادانی شهر قم به حوزه و روحانیت بستگی دارد، گفت: چون قریب به 70 هزار روحانی به همراه خانواده‌های خود که نزدیک به 200 هزار نفر می شوند در قم زندگی می کنند که نقش مهمی در گسترش و توسعه عمران و آبادانی این شهر ایفا می نمایند.

وی افزود: با وجود حضور روحانیون در قم هرگز نمی توان از این قشر موثر علمی و فرهنگی جامعه غافل شد و هر مسئولی در قم می بایست نگاه ویژه ای به حوزه و حوزویان و به تبع آن استان قم داشته باشد.

رییس مرکز خدمات حوزه‌های علمیه ادامه داد: بخشی از هویت صنفی استاندار محترم اقتضا می کند که برای روحانیت حساب جداگانه و ویژه ای باز نماید.

وی با اشاره به تاکیدات مقام معظم رهبری مبنی بر حمایت روحانیت، تصریح کرد: نظام اسلامی باید نسبت به روحانیت به عنوان تاثیرگذارترین قشر در عرصه فرهنگ احساس مسئولیت بیشتری داشته باشد.

حجت الاسلام والمسلمین ربانی یادآور شد: متاسفانه در گذشته به دلایل مختلف به نهاد حوزه و روحانیت نگاه خوبی وجود نداشت و اگر در این دولت خدماتی به روحانیت ارائه شده گرچه با نگاه منت گذاری نیست، ولی نگاه خوبی هم وجود ندارد.

وی تصریح کرد: نظام باید بخشی از نیازمندی‌های روحانیت را در قالب سبد زندگی معمولی برای حوزویان تعریف کند و کسری‌ها را جبران کند؛ بنابراین در این راستا نیازمند تشکیل کارگروهی با حضور استانداری و مرکز خدمات حوزه به منظور بررسی مشکلات فراروی حوزویان درعرصه معیشت، بهداشت، فرهنگ، آموزش و ... هستیم.

رییس مرکز خدمات حوزه‌های علمیه تاکید کرد: روحانیت از استانداری که حوزه و روحانیت را می شناسد، انتظار بیشتری دارد.

وی با اشاره به خدمات بزرگ مدیریت گذشته مرکز خدمات حوزه‌های علمیه، گفت: حجت الاسلام و المسلمین نواب با 15 سال تلاش صادقانه بستر خوبی را فراهم کردند و امروز شاهد ظرفیت‌های ایجاد شده برای حوزه هستیم، بر این اساس بعد از این دوره 15 ساله می بایست نقطه عطفی برای ارزیابی و برنامه ریزی بر اساس نیازمندی‌های جدید ترسیم کرد.

حجت‌الاسلام و المسلمین ربانی خاطرنشان کرد: مرکز خدمات حوزه‌های علمیه نهادی تاثیرگذار در خدمات و کارکردهای روحانیون است و این مرکز تلاش می کند برنامه‌ها و سیاست‌هایش نافی سیاست‌ها و ماموریت‌های حوزه نباشد و طلاب از تحصیل باز نمانند.