حجت الاسلام والمسلمین حسینی خراسانی، یکی از فضلای حوزه، شب شهادت امام جعفر صادق (ع)، در جمع زائران و مجاوران حرم مطهر حضرت معصومه(س) درشبستان امام خمینی با اشاره به ابعاد مختلف زندگی امام صادق(ع)، اظهار داشت: حضرت امام جعفر صادق (ع) در زمان کشمکش و انتقال حکومت امویان به عباسیان زندگی کرد و با وجود خفقان حاکم بر مدینه همه تهدیدهای دشمنان را به فرصت تبدیل کرد.
وی با بیان این که نباید تصور کرد که زمان امام صادق (ع) اهل بیت و دوستارانشان در آسایش بودند، افزود: اهل بیت عصمت و طهارت در همه زمان‌ها مورد حمله و تهدید حکومت‌های وقت قرار داشتند؛ زمان امام باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) هم وضع آن طور که برخی‌ها فکر می‌کنند نبود، چرا که این دو امام بزرگوار بارها از طرف حکومت و خلیفه وقت مورد آزار و اذیت و تبعید واقع شدند.
حجت الاسلام حسینی خراسانی تصریح کرد: حکومت بنی العباس برای اینکه امام صادق (ع) را تحت اشراف خود قرار دهد ایشان را از مدینه به شهر کوفه تبعید کرد، امام صادق (ع) با توانی که داشت کرسی‌های علمی خود را برای تبیین حقایق دین اسلام در این شهر راه اندازی کرد و ثمره آن امروز در نجف اشرف و حوزه علمیه قم که خاستگاه همه برکات و خوبی‌ها در جهان اسلام به شمار می‌رود، یادگار آن امام همام است.
وی با اشاره به داستان عنوان بصری گفت: کسانی که دنبال حقیقت و علم واقعی هستند، باید ظرف وجودی خود را برای سیراب کردن از معارف الهی با شناخت سیره اهل بیت عصمت طهارت علیهم السلام آماده نماید.
این استاد حوزه علمیه با بیان اینکه تنها علم واقعی علم الهی است، ابراز داشت: تنها علمی که برای انسان در دنیا و آخرت روشنگر و راهنما خواهد بود، علمی است که خدای متعال در قلب مومن قرار می‌دهد، از اینجا روشن می‌شود، کسانی که دنبال سیرو سلوک، پیر و مرشد هستند
حجت الاسلام والمسلمین حسینی خراسانی در بخش دیگر سخنان خود با اشاره به ضرورت امانت داری انسان در دنیا، اظهار داشت: جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم ، جامعه‌ای است جعفری و همه تابع مکتب امام صادق (ع) هستیم؛ چرا باید برخی آن قدر ثروت اندوزی کنند و در همه‌ای امور بی رویه ریخت و پاش نمایند، در عوض جمعیت قابل توجهی بخصوص جوانان برای تامین مخارج اولیه زندگی خود دچار مشکل و سردرگمی باشند؛ در حالی که همه ی ما امانت دار خدای متعال بوده و باید در مقابل این همه اسراف پاسخگو باشیم.
وی افزود: همه مردم در هر پست و مقام و ریاستی که هستند، به نوعی امانت دار خدا می باشیم، نباید از مسئولیت های که نسبت به امور دیگران برعهده ما گذاشته شده است، کوتاهی نماییم، بلکه باید هرچیزی که پروردگار از ما خواسته باید برای رضای او انجام دهیم، و پیرو هواهای نفسانی نباشیم.
