به گزارش خبرگزاری حوزه، دکتر دانش یزدی، نماینده سابق ایران در سازمان ملل در نشست بررسی ابعاد حقوقی و بین‌المللی پدیده مخرب توهین به مقدسات دینی (چالش‌ها و راهکارها) که با همکاری مرکز همکاری‌های علمی، پژوهشی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و کمیسیون حقوق بشر اسلامی در مرکز همایش‌های دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم برگزار شد، به تبیین توهین به مقدسات و تاریخچه رسیدگی به آن در سازمان ملل پرداخت.
وی با بیان این‌که در اسناد سازمان حقوق بشر توهین به مقدسات با عبارت بدنام کردن ادیان وجود دارد، اظهار داشت: بدنام کردن در تاریخ بشریت همواره وجود داشته است که در ابتدا به افراد و بعدها به گروه‌ها رو داشته شد؛ این مسئله در سال‌های اخیر به بدنام کردن ادیان به ویژه مذهب اسلام تغییر یافته است.
وی با اشاره به مطرح شدن توهین به ادیان در سال 1999 به سازمان ملل اظهار داشت: در این سال طالبان در افغانستان به عنوان نمادی از حکومت اسلامی حکومت می‌کرد که بیشترین ضربه نیز به اسلام وارد شد.از این‌رو کشورهای اسلامی برای جلوگیری از این روند، قطعنامهای به سازمان ملل ارائه داده‌اند.
وی با بیان این‌که این قطعنامه تا سال 2011 بدون رأی‌گیری و حتی بعد از آن با رأی‌گیری تصویب می‌شد، ادامه داد: در سال‌های اخیر این مسئله با توجه به فشارهای سیاسی آمریکا و غرب در کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین با مخالفت‌هایی همراه شد و موجب شد چنین قطعنامهای از سال 2011 به سازمان ملل ارائه نشود.
وی با بیان این‌که چنین کاری برای جلوگیری از عادی شدن توهین به ادیان انجام شده است، گفت: زمانی که قطعنامهای به سازمان ملل می‌رود، در صورتی که رأی نیاورد امری عادی و بدون نیاز به رسیدگی تلقی می‌شود که با توجه شدن کم شدن آراء بر اثر فشارهای کشورهای اروپایی و غرب و آمریکا مسلمانان قطعنامه جدیدی ارائه نکردند.
وی با اشاره به این‌که در کنار فشارهای سیاسی دیگر مسائل نیز در این مسئله دخیل بودند، اظهار داشت: غربی‌ها معتقد بودند توهین به ادیان در هیچ سند بین‌المللی وجود نداشته است و به نوعی حامیان این قطعنامه، متهم به هنجارسازی نمود. بیان داشتند که این مسئله با حقوق بنبادین حقوق بشر منافات دارد، موجب کم شدن آراء به این مسئله شده است.
سخنران این نشست در پایان یادآور شد: آن‌ها مطرح می‌کردند که این قطعنامه بیش از آن‌که درباره توهین به ادیان باشد، حول محور اسلام است.
