وی ادامه داد: در طول تاریخ بشر، حوادثی تلخ، بسیاری رخ داده که به لحاظ کمیت و کیفیت از ابعاد و سطوح مختلفی برخوردار بوده و به طور طبیعی آثار و نتایج متفاوتی نیز در عرصه حیات انسانی در پی داشته اند.
آیت الله طبرسی اظهار کرد: یکی از حوادث مهم که تاثیر عمیقی بر جامعه شیعی داشته، حادثه عظیم کربلا است و گذشت ایام، تاثیر عمیقی بر فراموشی حوادث دارد که بایستی برای حفظ و تبیین صحیح آنها همت گماشت.
امام جمعه ساری بیان کرد: حوادث بسیار بزرگی با ابعاد و حجمی بسیار بزرگ تر از واقعه عاشورا در بستر تاریخ رخ داده‌اند، اما در همین بستر رنگ باخته اند و هرگز از اوراق و قصه‌های تاریخ فراتر نرفته و نتوانسته اند در عرصه حیات اجتماعی و حوزه باورها، عقاید، آداب، رسوم و آئین‌های یک جامعه نقش مهمی ایفا کنند.
وی ادامه داد: پاسداشت قیام عاشورا و سوگواری بر سالار شهیدان، در اعصار و قرون متمادی در تاریخ اسلام به‌صورت یکی از شعائر مهم دینی در سرزمین‌های اسلامی برپا شده است و تاکنون نیز ادامه دارد.
*عزاداری برای امام حسین (ع) از میان آل‌بویه
آیت الله طبرسی ابراز کرد: عزاداری و گریه بر مظلومیت حضرت امام حسین (ع)اگر چه قبل از شهادت و حتی تولد ایشان هم توسط اولیای دین انجام شده است اما این مراسم، آن هم در حدّی گسترده به صورت سازمان یافته و با دستور و حمایت حکومت، از زمان آل بویه در بغداد آغاز گردید.
نماینده مردم مازندران در مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: با روی کار آمدن دولت صفویّه و در آوردن مملکت به صورت کشوری شیعه و مقتدر، سرودن شعر در مدح و رثای ائمه و شهدای کربلا برای شاعران افتخاری بس بزرگ محسوب میشد و این تأثیری فراوان بر آینده آیین سوگواری محرم گذاشت، به گونهای که تظاهرات شکوهمند شیعیان در محرم هر سال، در نشر و اشاعه مذهب تشیّع در فلات قارّه ایران، مساعدت فراوانی کرد.
وی عنوان کرد: در این زمان کتاب «روضة الشهداء» به رشته تحریر درآمد و قوه محرکه ای شد برای پیدایش مراسم محرم که از بطن آن، سبک تازهای از فعالیّت به نام روضه خوانی یا قرائت «روضة الشهداء»، به وجود آمد و دو قرن و نیم بعد، این سبک به منزله رشته ای در آمد که به وسیله آن، اشعار غنائی و متون و نمایشهای تعزیه به هم بافته شدند.
*سابقه تکیه و حسینیه در ایران
آیت الله طبرسی ادامه داد: در طول دوره صفویه شکل مهم و معروف دیگری از نمایش مذهبی پدید آمد که در ارتباط با واقعه کربلا و شهادت امام حسین و یارانش بود و غالب این داستانها از کتاب «روضة الشهداء» گرفته می شد و از اوایل سده شانزدهم در میان شیعیان به گونهای گسترده انتشار یافت.
وی اذعان کرد: از این زمان به بعد تکیه ها و حسینیه ها و موقوفات مربوط به عزادارى امام حسین(ع) در ایران شکل گرفت و دولت مغولان و گورکانیان هند که از دولت صفویه متأثر بودند،مراسم عزاداری امام حسین(ع) را برپا می داشتند.
رئیس شورای فرهنگ عمومی مازندران اظهار کرد: گزارشات متعدّدی از اجتماعات مزبور در دوره صفویه که اکثراً توسط فرستادگان سیاسی اروپا، مبلّغان، بازرگانان و سیاحان به ثبت رسیده است، موجود است.
*شروع تعزیه‌خوانی از دوره کریم‌خان
وی ادامه داد: از عزاداری در دوره افشار و زند گزارش های مهمی نقل شده است و همین گزارشات، شروع تعزیه خوانی را مربوط به دوره کریم خان می دانند و در عصر قاجار، خون آلود کردن سر و صورت با تیغ و قمه زدن به فرق سر به مراسم سینه زنی اضافه شد.
آیت الله طبرسی بیان کرد: رشد تعزیه در دوره قاجار علاوه بر عوامل داخلی همچون: علاقه هیئت های عزاداری و عموم مردم عزادار به ارائه و دیدن صحنه‌های نبرد ماندگار کربلا و جانبازی های سیدالشهدا و اصحاب با وفایش و استفاده تربیتی به منظور تزریق غیرت دینی و عصبیت مذهبی به جوانان و غیره، برخی عوامل مربوط به خارج نیز داشت.
نماینده ولی فقیه در مازندران خاطرنشان کرد: در طول تاریخ، عزداری برای سید و سالار شهیدان به شکل های مختلف صورت می گیرد اما برگزاری همراه با شور و شعور همیشه باید در عزاداری آن حضرت مورد توجه ویژه قرار گیرد.
