حجت الاسلام والمسلمین مسعود آذربایجانی در گفتگو با خبرگزاری حوزه، با اشاره به نقش دعا در سلامت روح و جسم، اظهارداشت: نقش دعا در سلامت روان از چند جهت قابل توجه است؛ دعا بخشی از نظام ایمانی است و نظام ایمانی باعث انسجام شخصیتی انسان و یکپارچگی روحی، جسمی و شخصیتی می شود.
وی افزود: دعا وسیله ای است که ارتباط مستمر را با منشا ایمان فراهم می کند و مستمراَ به انسان تذکر می دهد که تو تنها نیستی و به این مبدا بی نهایت و کریم متصل هستی؛ بنابراین دعا یک سیستم ارتباطی بی نظیر برای عبور انسان از وضعیت یاس و نگرانی درونی و دستیابی به کمال طلبی و اوج گیری برای رسیدن به منبع و مبدا حیات است.
دعا؛ درمان کننده استرس های روانی
عضو هیئت علمی گروه روانشناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه تصریح کرد: دعا باعث می شود که انسان بداند در سختی ها و ناملایمات تنها نیست و همیشه یک منبع فوق العاده قوی در کنار او وجود دارد و منابع انرژی و قدرت او به جهت وصل به چنین منبعی، تمامی ندارد؛ پس هیچ سختی نمی تواند او را ناتوان کرده و استرس های روانی که ناشی از مشکلات است او را از پا در آورد.
حجت الاسلام والمسلمین آذربایجانی خاطرنشان کرد: نقش سوم دعا، یک نقش عاطفی است؛ انسان در این دو قرن اخیر یعنی قرن بیست و بیست و یک به دلیل کاهش و شکل خاص روابط اجتماعی و معاشرت ها، تنها تر از نسل های گذشته شده است؛ در این عصر حس تنهایی انسان بیشتر از قبل او را درگیر خود کرده و به همین دلیل حس می کند که کسی را ندارد که با او انس بگیرد و رفاقتی عمیق داشته باشد؛ این حس تنهایی او را دچار اختلالاتی می کند که همین اختلالات بر نوع رفتار وی و حتی اجتماع نیز تاثیر گذار است و در اینجاست که دعا حلقه وصل دوستی بین انسان و مخلوق را به بهترین شکل ایجاد می کند.
پیشگیری از افسردگی و اضطراب
وی، پیشگیری از افسردگی و اضطراب را یکی از کارکردهای دعا دانسته و افزود: امروز می توان از اختلالات فراگیر در سطح جهان، به بیماری افسردگی اشاره کرد که ناشی از غم ها و حزن هایی است که انسان از گذشته با خود همراه می سازد و این مسئله موجب افسردگی می شود؛ از طرفی اضطراب و دل نگرانی های مردم این عصر موجبات اختلالات روانی شده است.
رییس مرکز تخصصی اخلاق حوزه علمیه قم ادامه داد: اضطراب، ناشی از جهل به آینده است؛ زیرا انسان نمی داند چه مشکلات و چه رویدادهایی در آینده متوجه او می شود و همین مساله باعث می شود در رفتارهایش به اعمالی دست بزند که می تواند او را از تعالی و روابط صحیح در خانواده و اجتماع باز دارد.
دعا؛ تامین کننده آینده انسان
وی تصریح کرد: ضعف بزرگ انسان از ترس از آینده با دعا از بین می رود؛ چون دعا واسطه ایجاد رابطه مستمر با خداوند است و وقتی انسان خود را به منبع حیات بسپارد در واقع به کسی توکل می کند که هم به آینده عالم است و هم گذشه انسان را جبران می کند؛ بنابراین دعا می تواند گذشته و آینده انسان را تامین کند.
عضو هیئت علمی گروه روانشناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه ابراز داشت: دعا وسیله ای است برای این که انسان حاجاتش را با خالق خود در میان بگذارد و عقده هایش را با کسی که سر و راز او را نگه دار است، در میان بگذارد؛ وقتی انسان بتواند با منبعی بی نهایت مناجات کند، می تواند برون ریزی عاطفی کرده و به سلامتی روانی برسد.
نقش امام سجاد(ع) در نهادینه کردن روش و فرایند دعا
وی در ادامه با اشاره به جایگاه ائمه اطهار(ع) به ویژه امام سجاد(ع) در نهادینه کردن روش و فرایند دعا در میان مسلمانان، گفت: بهترین مدرسه دعا در آموزش های امام سجاد(ع) تشکیل شد؛ نقش این امام همام در پیدایش این گنجینه بزرگ معرفتی منحصر به فرد است؛ دعاهایی که از ائمه اطهار(ع) به ویژه امام سجاد(ع) برای استفاده مردم در دسترس قرار گرفته است به ما آموزش می دهد که در دعا خود را به نیازهای مادی منحصر نکنیم و بهترین نکته در دعا را توجه به فرا نیازها عنوان کرده اند.
حجت الاسلام والمسلین آذربایجانی خاطرنشان کرد: امام زین العابدین(ع) نوع مکالمه با خداوند را به ما آموزش دادند؛ زیرا نخست، ما نمی دانستیم که با خدا به چه شکلی صحبت کنیم و همچنین روش صحیح دعا کردن برای استجابت سریع تر را به انسان ها آموزش دادند.
رییس مرکز تخصصی اخلاق حوزه علمیه قم ادامه داد: مدح خداوند، برشمردن اسما و صفات الهی و نام بردن از پیامبران و اولیاءالله و در آخر طلب حوائج از آموزه های ائمه اطهار(ع) است.
وی یادآور شد: تنوع دعاهایی که در صحیفه سجادیه آمده است ما را متوجه شکل غنی تر و عمیق تر زندگی و ارتباط با خدا می کند؛ دعا برای پدرو مادر و سربازان مرزها و ایام مختلف سال و...، هر کدام به ما هشدار می دهد که نسبت به موقعیت های زمانی و مکانی مختلف بی تفاوت نباشیم.
دعا؛ وسیله عبور از منیت و مادیت
عضو هیئت علمی گروه روانشناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه تصریح کرد: دعا وسیله ای است که انسان را به عبور از مادیت، منیت و موقعیت فرا می خواند، دعای جمعی و دعا برای جمع از جمله تمریناتی است که ائمه(ع) ما برای دور کردن مردم از منیت به ما آموزش داده اند.
حجت الاسلام والمسلمین آذربایجانی در پایان خاطرنشان کرد: ائمه(ع) و به ویژه حضرت سیدالساجدین(ع) می خواستند که ما مسلمانان به ویژه شیعیان خود را در موقعیت های خُردی که درآن قرار می گیرند، منحصر نکنند و به افق های بالاتر و کمالی خود نگاه کنند.
