به گزارش سرویس استان‌های خبرگزاری حوزه، متن پیام معظم‌له به همایش مرحوم آخوندکاشی(ره) به این شرح است:
بسم‌الله الرّحمن الرّحيم
برگزاري اين همايش که به نام و ياد مبارک حکيمِ عارفِ نامي، آية الله معظّم، آخوند ملاّمحمّد کاشي«قدّس‌الله‌روحه» برپا گرديده، فرصت مغتنمي است تا جان‌هاي شيفتگان اخلاق و معنويّت، به ذکر حالات روحاني و عرفاني آن حکيم روشن‌ضمير و آن عارف زاهد، صفا يافته و از ياد شريف او، توشه‌اي براي سلوک معنوي و تهذيب نفس فراهم آورده شود.
بي‌شک مرحوم آخوند کاشي«قدّس‌سرّه»، يکي از مفاخر بي‌بديل حوزۀ علميۀ اصفهان و در عدادِ حکيمان و عارفان نامداري است که براي هميشه، اسوه‌اي ماندگار براي جويندگان طريق علم و معرفت هستند.
اين عارف سالک علاوه بر تضلّع در عرفان عملي و سلوک الي الله تعالي، عالمي ذوفنون و جامع معقول و منقول بوده و به غير از استادي در علوم رايج حوزوي و خصوصاً احاطه در ادبيات و علوم بلاغي، در فنون رياضي و هيأت قديم نيز متبحّر و از اين حيث در مقطعي از زمان، تحصيل فلسفه و علوم عقلي در حوزۀ علميۀ اصفهان به وجود ايشان و قرينِ صديق و يارِ همراه او، يعني مرحوم حکيم عاليقدر جهانگيرخان قشقايي، قائم بوده است و در اين راستا، شاگردان بزرگي را تربيت نموده‌اند که از جمله استاد بزرگوار ما، سيّد الطائفه، حضرت آية الله العظمي آقاي بروجردي«رضوان الله تعالي‌عليه» بودند که همواره به شاگردي در محضر اين حکيم نامدار و پارسا، افتخار مي‌فرمودند.
روحيۀ زهد و برکناري از تعلّقات مادّي و روح مجاهدتِ بي‌وقفۀ اين حکيم الهي براي تزکيۀ نفس و تهذيب روح، نياز اصلي امروز روحانيّت و همۀ کساني است که در مقام تعليم و تربيت ديگران قرار دارند. همۀ شهرت معنوي و عرفاني اين عالم عامل مرهون همان روحيّات مجاهدت آميز است و اگر نام و شخصيّت اين بزرگوار، امروز و براي هميشه در تاريخ پرافتخار حوزۀ علميۀ اصفهان، همچون «نجم ثاقب» درخشان و نورافشان است و اگر مقامات برجستۀ عرفاني و روحاني او زبانزد عامّ و خاصّ و مايۀ حسرت دلهاي شيفتۀ معنا و معنويّت است، و اگر پس از گذشت يک قرن از حيات زاهدانه و ممات عارفانه او، هنوز از روح متعالي و نفس عيسوي او استمداد مي‌شود، همه و همه بدين سبب است که آخوند ملا محمد کاشي«قدّس‌سرّه» يکسره، عبد صالح پروردگار بود و در تمام ابعاد و شئون زندگي خود، اقتضاي عبوديّت و بندگي خداوند متعال را رعايت مي‌نمود و هيچگاه از اين دايره، خارج نمي‌گشت و با تمام وجود، دريافته بود که استغناء از بندگي و عبوديّت، جز به مسير سرکشي و طغيان در برابر خدا و خلق راه نمي‌برد: «كَلاَّ إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى».
از خداوند مهربان با تضرّع و ابتهال مسألت مي‌کنيم که ما را به ادامۀ راه اين بزرگانِ علم و عمل، موفّق فرمايد تا بتوانيم از حوزۀ باعظمتي که آن عالمان سالک با مجاهدت‌هاي علمي و سلوکي خود در اختيار ما نهادند، صيانت نماييم و در روز رستاخيز در مقابل آنان و اولياء معصومين«عليهم‌السّلام» شرمسار نباشيم. انشاء الله.
از همۀ متصدّيان محترم برگزاري اين همايش و از شما شرکت کنندگان و ميهمانان گرامي، صميمانه تشکّر مي‌کنم و توفيقات همگان را در توجّه و بهره‌برداري از صفاي معنوي و عرفاني مرحوم مغفور آخوند ملاّ محمّد کاشي«قدّس‌سرّه» خواستارم.
والسّلام‌عليکم و رحمة‌الله و برکاته
حسين المظاهري
4 / ربيع الاوّل / 1434
27/10/1391
