خبرگزاری حوزه/ اینکه در این ماه درهای بهشت باز و درهای جهنم مسدود است، اینکه شیطان در غل و زنجیر گرفتار است، اینکه خواب روزه دار عبادت و نفسش تسبیح است و... و هزار و یک امکان و ارزش و موهبت مضاعفی که در این ماه میهمانی خدا به انسان ارزانی داشته شده تا ما بتوانیم به روزه نفس نائل آئیم و درجات بالای روزه را درک کنیم.
روزه نفس
قال امیرالمومنین علیه السلام
صوم النفس عن لذات الدنیا انفع الصیام.
امیرمومنان على علیه السلام فرمود:
روزه نفس از لذتهاى دنیوى سودمندترین روزههاست.
غرر الحكم، ج 1 ص 416 ح 64
روزه داری را مراتبی است؛
روزه دهان و روزه چشم و زبان و گوش و جان و جهان آدمی.
هر یک از این مراتب هم نشانه ای است بر توان معنوی و ظرفیت روحانیِ آدمی، که می تواند گویا و جویای جایگاه او در درجه بندی ارزشی بر محور آموزه های عرفانی اسلام باشد.
اما حقیقت این است که این مراقبتهای ظاهری و باطنی باید به یک رهیافت و رویکرد معرفتیِ عملی منتهی شود و مثلا نخوردن و نیاشامیدن و دیگر آداب و اسلوب روزه داری به یک درک معنوی و به دنبالش یک پرهیز و رستگاری عملیاتی منتج شود که در بیان آیات و روایات از آن به روزه نفس و رام نمودن این اسب سرکش طبع بشری تعبیر می شود.
روزه نفس در واقع نتیجه مراحل مختلف روزه داری و رسیدن به مرحله قرب الهی و چشیدن میوه این مراقبه ها و توجه هاست که باعث می شود، انسان بر مدار حق حرکت کند و از عصیان بپرهیزد.
اینکه حضرت می فرماید «روزه نفس از لذتهاى دنیوى سودمندترین روزههاست» بدان دلیل است که نفع این نوع روزه داری بیشترین و بهترین کمالات و بهره های معنوی را برای انسان به همراه دارد.
اگر روزه دهان و شکم به پالایش مادی بدن و نیز طراوت معنوی روح می انجامد و بنابر یافته های دقیق علمی ثمرات جسمی بسیاری دارد، اگر روزه چشم و زبان و گوش و هر یک از دیگر حواس انسان، می تواند او را در طی کردن پله های معرفت و رفتن بر بام جان و جهان خویش یاری رساند، روزه نفس از لذات دنیوی تکمیل کننده و به نوعی نتیجه همه این تنبه هاست و می توان آن را میوه روزه داری انسان دانست، زندگی او را در حیات دنیویش تضمین نموده و از گردنه های سخت و دشوار با نور معرفت و ایمان و تقوا، به سلامت عبور می دهد.
ماه رمضان فرصت غنیمت و متراکمی از نعمات معنوی و بهره های معرفتی است که فضا را از هر جهت برای رسیدن به این مقام مهیا می سازد.
