به گزارش خبرگزاری حوزه آیت‌الله بحرینی یزدی عصرگاه روز بیستم ماه مبارک رمضان در جمع زائران مسجد مقدس جمکران با اشاره به فضایل و آیات قرآنی پیرامون امام علی (ع) گفت: هر عمل خیر امام علی (ع) در قرآن مجید، از سوی خداوند مورد مدح و ثنا واقع شده است.

وی افزود:آیات زیادی در قرآن وجود دارد که وقتی به آن‌ها دقت می‌کنیم می‌بینیم سرانجام آن به امام علی (ع) باز می‌گردد؛ در سوره توبه خداوند اظهار لطف و منت بر مسلمانان نموده و فرموده است که خداوند شما را در مکان‌های زیادی یاری کرده است که از آن جمله می‌توان به 80 و اندی غزوات اشاره کرد که خداوند به روز حنین اشاره می‌کند.

این استاد حوزه اظهار کرد: جنگ حنین پس از فتح مکه بوده است و پیامبر در سال 8 هجری مکه را با لشکری با 10 هزار سرباز فتح کردند؛ در این شهر نیز جمع بسیاری، مسلمان شدند و 2 هزار نفر ازمردم مکه به جمع این ده هزار نفر افزوده شد که پس از فتح مکه و آن پیروزی، از مکه درآمدند و به یک بیابان رسیدند که به آن وادی اوتاس یا طایف رسیدند؛ قبایلی از مشرکین عرب با هم متحد شدند و لشکر عظیمی را آماده نبرد با پیامبر کردند که نزدیک به 20 هزار نفر بودند؛ این در حالی است که جمع مسلمین 12 هزار نفر بود.

وی افزود: 12 هزار مرد باعث خرسندی مسلمان شد که یکی از کسانی که از این امر خشنود بود ابی بکر بود؛ دسته‌های 500 نفری از میان شیار کوه‌ها جمعیت 20 هزارنفری به مسلمانان حمله کردند؛ خداوند می‌فرمایند که این جمعیت به هیچ عنوان به درد شما نخورد و آنقدر برای شما سخت آمد که این بیابان پهناور نیز برای شما تنگ شد و همه شما فرار کردید؛ 9 نفر در این میان دور مرکب پیامبر را محاصره کردند که به پیامبر آسیبی نرسد که رزم آور عمده‌شان امام علی (ع) بود؛ امام علی (ع) در این بیان اراده کردند که فرمانده آنان را بکشد؛ ایشان پس از نبرد طولانی به فرمانده لشکر رسید که ابو جرود نامیده می‌شد.

بحرینی اظهار کرد: امام در این حین به ابوجرود حمله کرد که مفسران نوشتند که اگر ایشان به فرق می‌زد فرد را دو شقه می‌زد و اگر به کمر می‌زد کمر گرداگرد می‌برید؛ امام به فرق سر او ضربه زدند و چنان شمشیر زدند که خود سنگی او شکافته شد؛ شمشیر امام به زیر زین وی رسید و او دو شقه شد که یک شقه‌اش این سوی و دیگری به دیگر سوی افتاد؛ این پیروزی به سروری امام بود.

وی گفت: حضرت همیشه ملازم پیامبر بود و هر آیه‌ای به پیامبر نازل می‌شد پیامبر سریعاً این آیات را به حضرت آموزش می‌داد؛ امام علی (ع) فرمودند که یک آیه در قرآن است که پیش و پس از من کسی به آیه عمل نکرده و نخواهد کرد که این آیه دو آیه از سوره مجادله است.

بحرینی اظهار کرد: در آن روزگاران ثروتمندان و نجبا به خدمت حضرت پیامبر (ص) می‌رسیدند و کمتر این فرصت به فقرا می‌رسد؛ ولی وحی آمد که این ثروتمندان اگر از سوی خدا مأموریت یابند که بجای نماز خواندن در هر رکعت به فقرا پول دهند همه‌شان فرار کردند.

وی گفت: پس از پیامبر ابوبکر سه ظلم مالی به حضرت زهرا (س)، نخست فدک، دوم منع ارث پیامبر و سوم خمسی که خدا در قرآن برای آل پیامبر قرار داده این خمس را از ایشان محروم کرد که عمر و عثمان نیز آن را امضا کردند؛ متأسفانه برخی از ما شیعیان اصلاً خمس نمی‌دهند و پیرو این سه نفر شدند؛ اغنیا به پیامبر راه نمی‌دادند که فقرا بیایند؛ آیه آمد که از این به بعد هر کسی بخواهد با پیامبر دیدار کند باید اول به فقرا انفاق و صدقه بدهد؛ در این جا تنها کسی که به این آیه عمل کرد، امام علی (ع) بود.