به گزارش خبرگزاری حوزه، معظم‌له در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود در مدرسه حجتیه با اشاره به تفاوت شعر با وحی افزودند: شعر غالبا در سه قلمرو است، اول فسق و فجور و مسایل جنسی، دوم حماسه و مسایل نظامی و سوم مدح و تعریف از اشخاص که اساس و ماده این اشعار تخیل است و هر چه قوه تخیل شاعر بیشتر باشد، شعرش بهتر است.
ایشان افزودند: درون مایه شعر ،تخیل است، ولی قرآن بیان واقعیات است و مثلاّ می‌فرماید:« لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا » و «لا تقتل النفس التی حرم الله الا بالحق».
حضرت آیت‌الله سبحانی ادامه دادند: قرآن از شعر فاسد انتقاد می‌کند، اما اگر شاعری با تکیه بر قرآن و سنت، حقایق اسلامی را در قالب شعر بیان کند ممدوح است و پیامبر(ص) هم از چنین شعرایی تجلیل می‌کردند.
معظم‌له خاطرنشان کردند: زهیربن قین قصیده‌ای درباره پیامبر(ص) خواند و ایشان به او هدیه دادند، امیرالمومنین(ع) و اهل‌بیت(ع) هم شعرهایی دارند که در برخی کتاب‌ها موجود است.
ایشان با اشاره به برخی آیات قرآن در ذم شعر گفتند: چون شعر اصالت ندارد و شعرا غالبا دنبال دریافت هدیه هستند و همچنین به آنچه می‌گویند عمل نمی‌کنند، مورد ذم قرآن قرار گرفته‌اند، اما شاعرانی که ایمان داشته و عمل صالح انجام می‌دهند مورد تایید قرآن هستند.
حضرت آیت‌الله سبحانی تاکید کردند: قرآن مخالف ادبیات و یا شعر نیست و اشعاری که متکی بر حقایق باشد ممدوح است، مثل قصیده فرزدق در وصف کمالات امام سجاد(ع).
معظم‌له یادآور شدند:کسانی که اهل ادب، شعر و ذوق هستند نباید با قرآن قهر کنند چون قرآن هر شعری را مذمت نمی‌کند، بلکه اشعار بی‌هدف را مذمت می‌کند.
ایشان به برخی اشعار فاخر در اسلام اشاره کرده و گفتند: حمیری، قصیده‌ای با محتوای عالی سرود و امام صادق(ع) فرمودند پرده‌ای بکشید تا زن‌ها هم این شعر را بشنوند.
استاد خارج فقه حوزه علمیه قم افزودند: اگر شعر هدفمند باشد و شاعر به شعر خود عمل کند ارزشمند است و قیمت دارد و ائمه(ع) هم به چنین شعرایی صله می‌دادند.
حضرت آیت‌الله سبحانی با اشاره به زیبایی آیات قرآن خاطرنشان کردند: شنیدن آیات قرآن از زبان پیامبر(ص) بالاترین لذت و جاذبه برای مشرکان بود لذا شب‌ها به صورت مخفیانه به نماز شب و مناجات پیامبر(ص) گوش می‌دادند.
معظم‌له افزودند: گاهی پیامبر(ص) با خواندن چند آیه، رییس یک قبیله را مسلمان می‌کرد الان هم اگر کسی با زبان عرب آشنا باشد همان جاذبه را احساس خواهد کرد.
ایشان در پایان گفتند: مشرکان، تهمت می‌زدند که قرآن شعر است و علت جاذبه آن به خاطر شعر بودن است که خداوند در سوره یس پاسخ داده است « وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنبَغِي لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِينٌ »
انتهای پیام 20/313
