خبرگزاری حوزه/ تلاش ما بر این است تا در احادیث مربوط به ماه مبارک رمضان با ابعاد مختلف روزه داری و ماه مبارک رمضان آشنا شده و از دریای معارف غنی کلام معصوم(ع) به حقیقت این ماه مبارک و اصالت روزه داری نائل آییم.
رمضان ماه رحمت
قال رسول الله (صلى الله علیه و آله):
...و هو شهر اوله رحمة و اوسطه مغفرة و اخره عتق من النار.
رسول خدا (صلى الله علیه و آله) فرمود:
رمضان ماهى است كه ابتدایش رحمت است و میانهاش مغفرت و پایانش آزادى از آتش جهنم.
بحار الانوار، ج 93، ص 342
ماه رمضان چونان آبشاری از نور و معنویت بر سر مومنین و موحدین باریدن گرفت و با فرودآمدن صیقل زلال قطراتش، رشحات رحمت و مغفرت و آزادی را به تدریج و یکان یکان بر اهل دل نازل نمود.
با ورود به ماه رمضان بوی رحمت و بازگشایی درهای بهشت بر روی همه اهل زمین در دل اهل یقین احساس شد.
آنک با گذر روزهای خدایی و شبهای آسمانی روشنش بوی مغفرت و شمیم دلنواز آمرزش در باغ جان آدمی وزیدن گرفت و دلهای بی تاب از شور و شوق خدا را به میهمانی حضرتش برد.
پس از نزول رحمت، گاه مغفرت رسید و خدا بندگانش را چونان برگهایی که از درختان باریدن می گیرد از گناه آسود و در دریای عبودیتش شستشو داد.
غرقه شدگان در اقیانوس کرامت رب و دلدادگان به آسمان بی منتهای مغفرتش، زمان و زمین را مهیای پرواز دیدند و خود را زیر باران آمرزش و عنایت خدای ودود مهربانشان نشاندند و رنگ خدا گرفتند.
و اینک در روزهای پایانی این ماه ربانی و هنگامه تابش آخرین تشعشعات این آفتاب مهربانی، می توان عطر دل انگیز و نسیم روح بخش آزادی و آزادگی را در جان و جهان روزه داران حس کرد و در پرتو انوار قرآن این بهار میهمانی خدا، روح و روان را به نور ناب ایمانی دوباره و عبودیت هماره صیقل داد.
آری؛ ماه رمضان چونان آبشاری از نور و معنویت بر سر مومنین و موحدین باریدن گرفت و با فرودآمدن صیقل زلال قطراتش، رشحات رحمت و مغفرت و آزادی را به تدریج و یکان یکان بر اهل دل نازل نمود.
و رسول خدا (صلى الله علیه و آله) رمضان را ماهى نامید كه ابتدایش رحمت است و میانهاش مغفرت و پایانش آزادى از آتش جهنم.
و خوشا به سعادت آنان که هم از جرعه های رحمت و هم از توشه مغفرت و هم از نوید آزادی این ماه بزرگ، بهره ای برداشتند و همراه سفر خویش در سالی که پیش رو دارند نمودند.
رحمت و مغفرت و آزادی پله های بالارفتن از نردبان آسمانند و زمانی که انسان بتواند با دست یازیدن به ریسمان رحمت حق، نزول باران مغفرتش را موجب شود و به اوج بندگی درگاهش که عین آزادی است نائل آید، آنگاه می تواند طعم حقیقی و حقیقت واقعی زندگی و حیات طیبه را بچشد.
یادش بخیر شبهای نورانی و روزهای آسمانی رمضان در کنار قرآن و بر سر سفره میهمانی خاص خداوندگار عالمیان؛
آنکه از فرط گنه ناله کند زار کجاست؟
آنکه زاغیار برد شکوه بر یار کجاست
آری؛ یادش بخیر نجواهای ما با این ماه منیر و سراج مستنیر.
ماه رمضان را ماه میهمانی خدا خوانده اند و چه تعبیری شیدایی تر و شوق آورتر از این، تا جان و جهان بنده را از شهد شیرین و زلال وصل یار لبالب سازد.
و حضور در خلوت انسی که خوان کرامت الهی در آن گسترده و درهای بهشت به روی بندگان باز است.
و رمضان ماه بازگشت به خویشتن خویش است و لحظه ای که می توان اسرار خودی را از غرقاب بیخودی بازشناخت و پرده های پندار را دریده و همه جا عکس رخ یار را دید: فاین تولوا فثم وجه الله...
و در بهار رمضان هرجا را که بنگری و هرچه کنی نشانه ای است بر وجود نورانی و زیبای او؛
خواب یا بیداری؛ سکوت یا تسبیح؛ نفس کشیدن حتی...همه دانه دانه و قطره قطره نور و حیات است برای میهمانی که در کنار سفره آفریدگارش به نرمی و امید و آرامی نشسته و نمی ترسد از بار گناهی که آورده و کارنامه تاریکی که دارد.
که هرچه انبان گناه و غفلت او در طول سالی که گذشته سنگین تر، مهر و امید و رأفت و غفران و محبت خدایش بیشتر.
هرچه ظلمت او دهشتناک تر، نور منیر و آفتاب عالمگیر رب ودودش پرفروغ تر...
آن خدائی که رحیم است و کریم است و غفور/گوید ای سوته دلان عاشق دلدار کجاست
و رمضان چنین فرصتی بود؛ آنرا یافتیم و خود را در آن؟ سهممان را از زیبایی و طراوت و پاکی آسمانش برگرفتیم یا نه؟
تنها چند روز باقیست!
نکند ناگهان در ناگهانی از غفلت و رخوت، دیر شود و رمضان برود و دست ما تهی... نکند!چه تلخ است اگر ماه رمضان به پایان رسد و ما نصیبی از رحمت و مغفرت و آزادیش نبریم!چنین مباد خدایا! چنین مپسند!
