به گزارش خبرگزاری حوزه، معظم له در دیدار دکتر حیدرزاده رییس دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، با بیان اینکه برای داشتن علومی اسلامی باید نقشه‌ای جامع داشته باشيم، افزودند:
در جريان علوم ما باید نقشه علميِ جهان را از این نظر که چه کسي اداره کننده است آن را چگونه اداره میکند، یا عالم از کجا شروع مي‌شود و به کجا ختم مي‌شود را در اختیار نداشته باشیم، کاری از پیش نخواهیم برد.
ایشان تهیه نقشه جامع علمی جهان را در گرو توجه به سه عنصر دانستند و خاطر نشان کردند: ما اگر خواستيم نقشه جامع جهان را داشته باشيم، بايد اين سه عنصر ملحوظ باشد: جهان‌داني، جهان‌داري، جهان‌آرايي؛ لذا از هر گوشه عالَم که بخواهيد سخن بگوييد، در ادامه این بحث باید گفت از اين سه اصل بيرون نخواهد بود، در همین راستا انسان بايد در ابتدا جهان را بداند، سپس جهان را اداره کرده و بعد جهان را بيارايد، چون ذوق هنري هم داريم و فقط با انديشه زندگي نمي‌کنيم، پس به انديشه و انگيزه به صورت توامان نیازمند هستیم و تمام رشته‌هاي علوم نیز به همين سه عنصر برمي‌گردد.
معظم له در خصوص اهمیت فلسفه در پایه ریزی علوم اسلامی اذعان داشتند: موضوعات همه علوم توسط فلسفه تعيين مي‌شود، اگر فلسفه الهي شد، در ابتدا خود را الهي کرده، بعد همه علوم را ديني مي‌کند؛ چرا که وقتي فلسفه موضوعات علوم را تعيين میکند، اگر راه صحيح خود را طي کرده باشد، آن گاه علوم ضمن احترام به حس و تجربه، به تجريد هم توکل میکند؛ در ادامه اين نظم دقيق رياضي را مي‌بيند و از خود می پرسد، اين نظم دقيق، ناظمي ندارد؟! در همین رابطه حضرت سيّدالشهداء(ع) می فرمایند: «کور است کسي که تو را نبيند».
حضرت آیت الله جوادی آملی در استدال این مطلب که "علم غیر دینی محال است" گفتند: تمايز علوم در تمايز موضوعات است، شما موضوعي غير از خدا و آثار او ندارید و چون جهان و هر آن چه در آن هست، همه فعل خداست، لذا علوم نیز بررسی فعل خداوند خواهند بود و این علم هم چیزی جز علم دینی نیست.
ایشان به اشاره به تفاوت استقراء و تجربه بیان داشتند: اگر کسی واقعاً در جستجوی علم باشد، باید بداند که علم چیزی است که يقين و جزم بياورد و همچنین باید به این نکته نیز توجه کند که تجربه با استقرا تفاوتی جوهري دارد، لذا رمز اين که تجربه علمي بوده، اما استقرا علمي نمی‌باشد، این است که تجربه پشتوانه تجريد دارد.
معظم له جنگ جهانی اول و دوم را حاصل تفکر داروینیستی و اومانیستی دانستند و اظهارداشتند: چون ما موجود ابدي هستيم، لذا فکری ابدي داشته و به دنبال علم ابدي می‌ریم؛ نه علم زودگذر؛ بنابراين اگر ثابت شد که در جهان فقط خدا افعال او و آثار او وجود دارد، علم غير ديني، یا همان علمی که انسان را تنها در همین محدوده زمینی ببیند، نخواهیم داشت و علوم غیردینی مانند داروینیسم و اومانیسم، برای بشر دستآوردی غیر از جنگ جهانی اول و دوم را در بر نخواهد داشت.
