به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین صالح، در جمع طلاب و اساتید موسسه آموزش عالی بنت الهدی قم با اشاره به آیات ابتدایی سوره اعراف، به داستان حضرت آدم (ع) و شیطان پرداخت و گفت: شیطان، حضرت آدم و حوا را فریب داد و با قسم دروغی که خورد، آنها را متقاعد کرد که از آن درخت ممنوعه بچشند و این مسئله باعث از بین رفتن پوشش آنان گشت.
وی ادامه داد: فرق حضرت آدم با شیطان در این بود که وقتی آدم به کار خود آگاه گشت از خدا طلب مغفرت و بخشش کرد و خدا نیز توبه او را پذیرفت اما شیطان بر اثر کبر و غروری که داشت، توبه نکرد و بر گناه خود اصرار ورزید و سرنوشت او به فلاکت و بدبختی رسید.
معاون فرهنگی و تربیتی جامعة المصطفی(ص) در مورد این که آیا حضرت آدم دچار گناه شد یا خیر گفت: در این جا دو تفسیر وجود دارد برخی می گویند این لغزش مربوط به قبل از رسیدن به مقام نبوت است و بعد از توبه حضرت آدم به مقام پیامبری رسید و برخی نیز این عمل حضرت آدم را گناه ندانسته بلکه می گویند این ترک اولی بوده است.
وی ادامه داد: آنچه در اینجا مهم به نظر می رسد این است که دو عامل در تحقق کار حضرت آدم موثر بوده است. اول این که دستیابی انسان به مقام و جایگاه بالاتر بدون تلاش و دوم وسوسه شیطان و کشاندن وی به سوی نهی الهی.
حجت الاسلام والمسلمین صالح افزود: نزدیک شدن انسان به گناه، او را به انحراف می کشاند مثلا افرادی که به اعتیاد کشیده می شوند، از ابتداء قصد معتاد شدن را ندارند، اما وقتی به آن نزدیک شدند، خود را در دام آن گرفتار دیدند.
معاون فرهنگی و تربیتی جامعة المصطفی(ص) در پایان یکی از راه های جلوگیری از سقوط انسان در ورطه گناه و معصیت را مسدود کردن زمینه های لغزش دانسته و ابراز داشت: این که اسلام می گوید زن و مرد نامحرم در یک مکان تنها نباشند، بدلیل این است که مکان خلوت زمینه لغزش انسان را فراهم می کند.
