در سال 1393 فیلمهایی دیگری نیز بودند که در حوزه سینمای دینی و دفاع مقدس تولید شدند، اما به دلیل ساختار ضعیف؛ به هیچ وجه نتوانستند با تماشاگر ارتباط برقرار کنند. چرایی به وجود آمدن این فضا برای بسیاری سئوالی بی جوابی است؟! زیرا واقعا کشوری که عزتش را مدیون خون شهداست چرا باید چنین وضعیتی را در این عرصه شاهد باششیم؟ البته اگر بخواهیم این مسئله را از دیدگاه مسئولان ارزیابی کنیم ادعا خواهند کرد سالی موفق را پشت سر گذاشتند، اما آیا این ادعا قانع کننده خواهد بود؟
خبرگزاری حوزه در گفتوگو با تنی چند از فعالان سینمایی وضعیت هنر نمایی، هنر هفتم در عرصه دین و دفاع مقدس را در سال گذشته بررسی کرده است.
جمال شورجه کارگردان سینما معتقد است: برای ساخت فیلم دینی یا دفاع مقدسی، تنها ساختن فیلم جوابگو نیست، بلکه باید بتوانیم کارهایی که به نمایش در میآوریم، به شکل خوبی به مخاطبان عرضه کنیم، زیرا تا زمانی که چنین خواستهای فراهم نباشد، نباید انتظار داشته باشیم به موفقیتهایی در این خصوص دست یابیم.
وی افزود: وقتی از اکران و نمایش خوب سخن میگویم، تنها سینمای ایران مورد نظر نیست، بلکه نمایش بینالمللی این فیلمها در جهان اسلام هم میتواند بازخوردهای خوبی داشته باشد. برای مثال می توان به سریال «حضرت یوسف(ع)» اشاره کرد. این فیلم به شکل مطلوبی پخش جهانی شد، برای همین، بسیاری از مردم دنیا آن را دیده و پسندیدند. برای رسیدن به این خواسته هم باید ارتباط خوبی با پخش کننده داشت تا تنها کارهایمان در جشنوارههای خارجی روی پرده نرود.
*یک هشدارنگران کننده
سید سعید سیدزاده، تهیهکننده سینمای دفاع مقدس هم درباره موضوع مورد نظر به خبرگزاری حوزه گفت: سینمای دینی دیگر جز گونههای اصلی سینمای کشورمان محسوب نمیشود، چون در این زمینه حمایتهای لازم رخ نمیدهد. این کم توجهی در شرایطی است که سینما در دهه شصت بیشتر کارهای پر فروش خود را در ژانر دینی تولید میکرد. این امر نشان میدهد که مردم این دست فیلمها را دوست دارند و اگر چنین فضایی بر سینما حاکم شده، بدان علت است که دیگر، فیلمهای خوبی در این حوزه تولید نمیشود.
وی ادامه داد: کارهای متعددی در سینمای دفاع مقدس انجام دادهام و باز هم تولید خواهم کرد، چون هدف و آرمانهایم را در این مسیر مشاهده میکنم، البته در این مسیر با کمبودهایی هم رو به رو بودهام، اما این مسائل نباید دلیلی باشد تا فیلمساز یا تهیهکننده از مسئولیت خود شانه خالی کند، چون باور به ارزشها زمانی مشخص میشود که در فضایی که موقعیت به شکل ایدهآل فراهم نیست، بتوان کار کرد، در غیر این صورت هر کسی میتوانست در این زمینه فیلمسازی کند.
*مردم به سینمای دینی اقبال دارند
علیرضا سجادپور تهیهکننده سینما و رئیس سابق اداره نظارت و ارزشیابی وزارت ارشاد هم با بیان اینکه، سینمای ایران را نباید محدود به گروهی خاص دانست، گفت: برخی مواقع میشنویم عدهای عنوان میکنند، فیلمهای دینی فروش لازم را ندارد. این گفته به هیچ وجه صحیح نیست ، چون آماری که ما در سینما میبینیم به هیچ وجه منطبق بر واقعیتهای سینمای ما نیست. چون بخش محدودی از مردم به سینما میروند و آنها هم معمولا یک سبک فیلم را میپسندد، در چنین شرایطی، طبیعی است فیلمهای مورد نظر نتواند در جذب تماشاگر به موفقیت لازم دست پیدا کند.
*در حوزه سینمای دینی نیازمند باتجربه ها هستیم
وی اضافه کرد: اعتقاد دارم اگر سینما به طرز شایسته و جذابی موضوعهای دینی را مورد توجه قرار دهد. آن آثار در گیشه به موفقیت لازم دست پیدا خواهند کرد. تنها باید این نکته را باور کرد و طبق آن نیز برنامهریزی انجام داد. نکته دیگر اینکه باید در حوزه (سینمای دینی) از وجود مجربترین افراد بهره بریم، تا کارهای خوبی تولید شود، افرادی که در کنار تبحر از اعتقاد لازم نیز بهره برده باشند. اتفاقی که برای نمونه در فیلمهایی چون «شیار» و «چ» رخ داد و فیلمساز آن توانست به مدد تبحر و اعتقادش کارهای پر مخاطب بسازد.
جعفر دهقان، بازیگر سینما و تلویزیون نیز در این گفتوگو بیان کرد: خوشبختانه در پرونده کاری من فیلمهای دینی و دفاع مقدسی بسیار است. عمده این کارها نیز توانسته در جذب مردم موفق باشد. در این میان کار «مختارنامه» و «یوسف(ع)، توانستند تماشاگران زیادی داشته باشند، البته این تولیدات محصولات تلویزیون هستند، اما معتقدم اگر چنین کارهایی در سینما نیز تولید میشد، در جذب تماشاگر به موفقیت لازم دست پیدا میکرد.
*نیازمند حضور حوزه علمیه هستیم
این بازیگر سینما متذکر شد: در حوزه (سینمای دینی) باید به یک نکته نیز توجه داشت و آن اینکه مسئولان سینمایی باید به فیلمسازان اعتماد کنند تا به تجربه جدید و جذاب دست پیدا کنند، البته برای اینکه این آثار دستخوش تحریف و اشتباه نشوند، میتوان با مشاوره حوزه علمیه و دیگر نهادهای دینی و اسلامی کار را از اشتباه دور نگاه داشت.
این بازیگر در پایان گفت: مخاطبان سینما تنها در تهران و شهرستانها وجود ندارند، بلکه بسیار از شهرهای کوچک هستند که هنوز سینما ندارند، درصورتیکه هر کدام از این شهرها میتواند با بهرهگیری از یک سالن خوب بهترین سرمایه را به سینما تزریق کنند. در ضمن بسیار ی از علاقهمندان سینمای دینی در همین شهرهای کوچک هستند که معمولا موقعیتی برایشان فراهم نمیآید تا به سینما بروند.
از آنچه در این گزارش گذشت اینگونه می فهمیم، کم توجهی سینما به موضوعات دینی ربطی به سلیقه تماشاگران ندارد، بلکه وضعیت پیش آمده حاصل سیاستگذاریهای غلطی است که در خصوص سینما لحاظ شده و باید برای آن با عزم ملی و جهادی، تصمیمهای درستی گرفت.