حجت الاسلام سید یاسر حسینی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه با اشاره به این که این آسیب ها مربوط به دو بُعد جسمانی و روحی و روانی است، اظهار داشت: گرچه بازی های رایانه ای می تواند در جای خود در مسیر تربیت و رشد کودک موثر باشد اما استفاده بیش از حد از آن تبعات گاه جبران ناپذیری بر جای می گذارد که خانواده ها را در مسیر پرورش و تربیت فرزندان خود با مشکل جدی مواجه می سازد.

وی همچنین یادآور شد: در مقعط کنونی متاسفانه شاهدیم که در بین برخی از کودکان و نوجوانان، استفاده های بیش از حد و غالباً غیر ضروری از  فضای مجازی و به ویژه ابزارهای تکنولوژیک همچون رایانه، تبلت و تلفن همراه صورت می گیرد که باید این وضع کنترل شده و به حداقل ها اکتفا کرد.

آسیب های جسمی را جدی بگیریم

عضو انجمن تعلیم و تربیت اسلامی حوزه گفت: یکی از این آسیب ها که اتفاقاً خیلی هم مهم و خطرناک است، آسیب های فیزیکال و است که از جهت پزشکی به جسم و به خصوص چشم بچه ها آسیب می زند و یا این که در درازمدت آنان را دچار کمردرد می کند چرا که 3 ، 4 ساعت یا بیشتر به صورت قوزکرده پشت رایانه می نشینند و همین مساله به جسم آن ها آسیب می زند.

وی اضافه کرد: این یک واقعیت تلخ و دردناک است که بچه هایی که دچار کمردرد یا چشم درد می شوند در آینده بیشتر هم بشوند و لذا خانواده ها باید بیشتر نظارت و مراقب داشته باشند.

ابزارهای نوینی و اختلال در رشد طبیعی نسل جدید

حجت الاسلام حسینی بیان داشت: این در حالی است که بچه ها در سنین کودکی و نوجوانی باید به بازی و تفریح و فعالیت بدنی که به آن نیاز دارند، بپردازند، چرا که همین ها باعث رشد آن ها شده اما تمرکز بیش از حد بر تبلت و تلفن همراه هوشمند و رایانه ، مانع از چنین رشدی برای آن ها می شود ، ضمن آن که همین مساله در درازمدت منجر به چاقی و بروز سوتغذیه و ضعف چشم و ناتوانی های دیگر بدنی و جسمی در آن ها می شود.

وی در ادامه با بیان این که یک بعد دیگر ناظر به آسیب های روانی است، ابراز داشت: بازی های رایانه ای و تبلتی و اندرویدی ، وقت بسیاری از کودک و نوجوان را گرفته و به همین نسبت فرصت ارتباط او را با محیط بیرون به حداقل ممکن می رسد و به همین خاطر فرد، میزان یادگیری و رشد اجتماعی و کنش های اجتماعی اش کاهش پیدا می کند و این در حالی است که او باید کنش مطلوب در محیط اجتماع خود داشته باشد تا شخصیتش رشد پیدا کرده و بتواند در آینده برای جامعه اش به خوبی نقش آفرین باشد.

عدم تحقق رشد و تکامل معمولی و مناسب

این محقق و پژوهشگر حوزوی همچنین گفت: در واقع بچه هایی که بیشتر وقتشان را با تبلت و رایانه و تلفن همراه می گذرانند در یک فضای مجازی و تخیلی رشد می کنند و طبعاً رشد این ها ، رشد متعادل و متکاملی نیست و به قول معروف رشدی کاریکاتوری دارند و ممکن است بیشتر هیجانات کاذب و یا تخیل داشته باشند.

وی یادآور شد: این گونه کودکان و نوجوانان، کمتر به بیرون منزل رفته و با بچه های دیگر بازی می کنند، به همان نسبت کمتر با دیگر بچه ها دعوا و آشتی دارند ، به ندرت تشکیل گروه داده و مدیریت در گروه ، همراهی و همدلی و نکات مهارتی و تربیتی را فرا می گیرند و لذا در بزرگسالی نیز در زندگی واقعی چون به تکامل شخصیت نرسیده اند با مشکلات عدیده ای گرفتار می شوند چون در زندگی گروه های کوچک تجربه لازم را به دست نیاورده اند و فقط فیلم دیده اند و بازی کرده اند و می خواهند ادای قهرمانان را در بیاورند.

کنشِ اجتماعی نامطلوب در پرتو رشد در فضای مجازی

این محقق علوم تربیتی خاطرنشان کرد : این طیف از بچه ها در یک فضای مجازی مدیریت شده و تخیلی رشد و نمو می یابند و کنش های اجتماعی آن ها به خوبی تقویت نشده و نمی توانند به درستی مسایل را درک و حل کنند.

وی گفت: از این رو توصیه اکید ما به خانواده ها این است که کودکانشان را تا حد ممکن از این وسایل جدا کرده و کاری کنند که کودک یا نوجوان آن ها بیشتر وقت خود را در فضای طبیعی و بیرونی تجربه کرده و با دنیای واقعی بیشتر و بهتر آشنا شود.

لزوم پرهیز جدی از آسیب های فضای مجازی

وی همچنین در بخش دیگری از سخنان خود با تاکید مجدد بر این که استفاده بیش از حد از فضای مجازی آسیب های بی شماری برای نسل جدید به همراه دارد، اظهار داشت: در آینده پیش بینی ما این است که با تداوم این روند نامطلوب کودکان و نوجوانانی کم ظرفیت خواهیم داشت که در برابر مشکلات با وجود آن که با هوش هستند اما تجربه لازم برای مقابله با مشکلات را ندارند و صبر و تحمل کمی دارند و لذا از داشتن تدبیر لازم برای مواجهه با مسایل زندگی خود نسبت به نسل قبل تر، محروم هستند.

کنترل و نظارت درست،چاره کار است

وی افزود: البته طبیعی است که نمی شود به طور کلی این بازی های رایانه ای و ابزارها را کنار گذاشت،  اما با شناخت درست از آسیب هایشان می توان به درستی به مدیریت آن ها پرداخت و استفاده از اینترنت و فضای مجازی را تا جایی که ضرورت ندارد برای بچه ها قطع یا محدود کرد.