شادمهر راستین، فیلمنامه‌نویس سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرگزاری «حوزه»، درباره ویژگی‌های فیلمنامه‌های دینی، اظهار کرد: از نگاه من مهم‌ترین شاخصه برای سناریوهای دینی به اهدافی برگردد که برای نگارش این تولیدات لحاظ می‌شود. با این توضیح باید به دو انگیزه رایج در این حوزه اشاره کرد. ابتدا فیلمنامه‌‌هایی است که از همان ابتدای ساخت با انگیزه‌های تبلیغاتی تولید می‌شود، بدون اینکه برای آنها شخصیت‌پردازی منسجمی صورت گیرد. این کارها که عمدتا سفارشی هستند، تاثیرگذاری ماندگار ندارند و تنها برای مصرف در مقطعی خاص تولید می‌شوند.
وی افزود: شکل دومی که از نگاهم تاثیرگذاری بسیاری دارد، پرداخت‌های غیرمستقیم است. در این شکل از فیلم‌نامه به بحث‌های ایمانی توجه می‌شود بدون اینکه بخواهد حرفی را به صورت مستقیم مطرح کند؛ حتی ممکن است در این دست فیلم‌نامه‌ها موضوعاتی چون تردید نیز مطرح شود، اما در نهایت این ایمان است که حاصل خواهد شد، البته در این میان نظر دیگر نیز وجود دارد که بیشتر فیلسوفان مبلغ آن هستند، آن‌هم اینکه هر اثری که یک نویسنده یا فیلم‌ساز خلق کند ناخودآگاه آن کار دینی نامیده می‌شود.
فیلمنامه‌نویس «به همین سادگی» ادامه داد: اینکه کدامیک از نظرات مطرح شده، صحیح است بحث ما نیست، چون نمی‌توان با قاطعیت درباره آن اظهار نظر کرد، اما مشکل وقتی پیش می‌آید که پای مدیران وسط کشیده می‌شود؛ زمانی که آنها می‌خواهند از موضوعات دینی در هر قالبی که می‌خواهد باشد، استفاده تبلیغاتی ببرند.
فیلمنامه‌نویس «امروز» درباره جایگاه موضوعات دینی در سینمای جهان اظهار کرد: در سینمای غرب، موضوعات دینی تحت عنوان سینمای دینی شناخته نمی‌شود، چون کارهایی که داستانشان در سال‌های پیش اتفاق می‌افتد، جز فیلم‌های تاریخی محسوب می‌شود و آثاری که که به‌نوعی موضوعات فرازمینی را مد نظر قرار می‌دهد جز گونه ماوراءالطبیعی محسوب می‌شود.
وی در پایان این گفت‌وگو درباره نگاه به موضوعات دینی در فیلم «امروز» بیان کرد: این فیلم به بحث قضاوت توجه دارد، اما قضاوت چه مواقعی پیش می‌آید. از نگاه من قضاوت زمانی پیش می‌آید که یک نفر فکر می‌کند در جایگاهی شایسته قرار دارد تا درباره آدم‌ها اظهار نظر کند، اما متأسفانه در زمان حال دیگر این طرز فکر اشتباه را تنها یک یا چند نفر ندارند، بلکه جمع کثیری در جامعه ما وجود دارند که احساس می‌کنند می‌توانند درباره آدم‌هایی قضاوت کند. نکته دیگر اینکه من در این فیلم می‌خواستم شخصیتی اسطوره‌ای را مد نظر قرار دهم تا از آن برای رسیدن به نتیجه بهره ببرم، برای همین اسم شخصیت اصلی فیلم «یونس» است که اشاره‌ای به حضرت یونس دارد، چون همان‌طور که همه می‌دانیم در داستان این پیامبر بحث قضاوت پیش می‌آید و نتیجه نیز بسیار عبرت‌آموز است.
