امین بابازاده در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری«حوزه» با اشاره به این که سریالی که این شب ها از شبکه اول سیما پخش می شود در نشان دادن بخشی از واقعیت ها و حقایق دوران ابتدای پیروزی انقلاب و جنگ تحمیلی، موفق عمل کرده است، اظهار داشت: سریال مینو با وجود آن که اولین ساخته کارگردان آن آقای پوروزیری در قالب سریال تلویزیونی به شمار می رود، اما با این حال توانسته با چاشنی یک مساله عشقی ، یک مساله مهم ملی را در یک برهه زمانی خاص و حساس را به خوبی روایت کند.
وی افزود: حتی اگر قائل به این باشیم که سریال مینو در پرداخت سریالی و به خصوص بحث دکوپاژ تا حدی دچار مشکل است و شاید تا حدی نیز در بخش بازی ها نقصانی وجود داشته باشد، اما با این حال نمی توان منکر این شد که قصه و درام به خوبی نوشته و روایت شده است، ضمن آن که کارگردان در زمینه گره افکنی ، ایجاد تعلیق داستانی و باز کردن گره ها موفق عمل کرده و مخاطب نیز با آن ارتباط خوبی برقرار ساخته است.
این نویسنده و مستندساز حوزوی همچنین با اشاره به سریال پرمخاطب دیگر این شب های تلویزیون یعنی "بانوی عمارت" گفت: به نظر می رسد برخلاف سریال مینو در این سریال ، قصه ای که تعریف می شود، با وجود برخی جذابیت ها برای مخاطب، قصه کاملی نیست چرا که ما در شیوه های داستان نویسی این را داریم که یک داستان فردی باید به داستان بزرگ اجتماعی تبدیل شود نه این که مثل سریال بانوی عمارت، قضایا در حد بحث های خاله زنکی باقی بماند.
وی بیان داشت: جالب این که در فیلم هالیوودی به عینه مشاهده می کنیم که یک مساله کوچک و فردی چگونه به یک مساله بزرگ اجتماعی تبدیل می شود و حال آن که به عنوان مثال در این سریال ، گویا دوستان فکر کرده اند که به صرف نشان دادن غمزه های چشم معشوق، مخاطب با سریال باقی می ماند و حال آن که ما باید بکوشیم که در سریال سازی آن هم برای تلویزیون ، سطح ذائقه مخاطب را افزایش دهیم ، نه این که آن را پایین بیاوریم.
بابازاده همچنین تاکید کرد: در واقع در روایت قصه و بیان کهن الگوها باید مشخص شود که چه چیزی را می خواهیم به مخاطب نشان دهیم و لذا در وهله نخست باید قصه خوبی مدنظر قرار گیرد و بعد در فرم این محتوا به درستی ساخته و پرداخته شود.
وی گفت: این که می بینیم مخاطب ایرانی با سریال های طولانی مدت کره ای ارتباط برقرار می کند، در درجه نخست به خاطر داشتن قصه جذاب است و این که این قصه به خوبی روایت می شود و برعکس ما در برخی سریال های ایرانی به خاطر این که قصه ها آن چنان جان دار و قوی نیست و برایش چندان زحمت کشیده نشده در جذب مخاطب به مشکل برمی خوریم.
این منتقد حوزوی سینما و تلویزیون در خاتمه سخنان خود ابراز داشت: از این رو بنده معتقدم که به بهانه وجود مشکلات مالی و کمبود بودجه در تلویزیون نباید فیلمنامه ها بدون دقت لازم و با شتابزدگی نوشته شود چرا که وقتی سریالی فیلمنامه خوب و جذاب و پرتعلیقی نداشته باشد ، نتیجه کار نیز چندان خوب و مطلوب از آن درنمی آید.
۳۱۳/۸
