ناصر شفق، تهیه‌کننده سینما و تلویزیون در گفت‌و‌گو با خبرگزاری «حوزه»، با بیان این‌که سینمای فرهنگی با حمایت دولت زنده می‌ماند، اظهار کرد: در دهه ۶۰ حمایت از سینما و تلویزیون از سوی دولت و حاکمیت بسیار جدی و همه جانبه بود. برای همین در آن دوره کارهای بسیار فاخری نیز تولید می‌شد. برای مثال از سریال «سربداران» به عنوان یک اثر ارزشمند نام می‌برم اگر قرار بود امروز ساخته شود می‌بایست برای آن بالای ۵۰۰ یا ۶۰۰ میلیارد تومان هزینه می‌شد، ولیکن به مرور زمان و رایج شدن فرهنگ خودکفایی، مشکلاتی برای سینما پیش آمد که کم شدن فیلم‌ها و سریال‌های فاخر در سینما و تلویزیون گواه بارز این ادعا بود.
وی افزود: فرهنگ خودکفایی اتفاقی بسیار خوبی است، اما آن را برای سینما و هنر نمی‌توان صادق دانست، البته این به معنای رواج سینمای گلخانه‌ای نیست، چراکه باور این است که سینما باید سودآور باشد تا بتواند چرخ اقتصاد این هنر صنعت را بگرداند. در کلامی دیگر، هیچ اندیشه و تفکری بدون هم آمیختن با هنر ماندگار نخواهد شد و هیچ هنری بدون حمایت‌های حاکمیتی نخواهد توانست به رشد مورد نظر دست یابد. این اتفاق نیز تنها در سینما اصل نیست، بلکه در تمامی بخش‌های هنر می‌توان چنین قاعده‌ای را صادق دانست. برای مثال، آیا بدون هزینه کردن می‌توان مسجدی چون لطف الله خان را ساخت تا افتخار هنر معماری ایرانی باشد؟
این تهیه‌کننده درباره نقش و جایگاه انقلاب اسلامی در اعتلای سینما گفت: سینمای بعد از انقلاب اسلامی به مدد نفس قدسی حضرت امام (ره) از آن حالت قبل در آمد، اما نمی‌توان انکار کرد که سینماگران قدیمی سینما نیز در رونق سینما نقش داشتند. برای مثال هنرمندانی، چون کیمیایی، مهرجویی، تقوایی، بیضایی می‌بایست بودند تا بعد از انقلاب اسلامی شاهد رونق سینمای ایران در بعد از انقلاب اسلامی باشیم. مطلب دیگری که می‌خواهم در این حوزه به آن اشاره داشته باشم این است که سینمای متفکر بعد از انقلاب در کنار بدنه سینما توانست رشد کند، چون تا سینمایی بدنه فعال نباشد، فضا برای کار کردن سینمای اندیشمند فراهم نخواهد شد.
وی در بخش دیگری از سخنان خود تاکید کرد: متاسفانه امروزه فضا برای کار کردن در سینما تا حدودی محدود شده است. در کلامی، بسیاری از کسانی که در سینما فعال بودند به دلیل بیکاری خانه نشین شده‌اند. این وضعیت در شرایطی است که تنها افرادی فرصت کار کردن پیدا می‌کنند که با ساخت فیلم بعضاً سخیف دست به مال اندوزی می‌زنند، البته من با سینمای کمدی مخالف نیستم، چون این گونه برای سینما ضروری است، اما به شرطی که در آن فیلم‌هایی نظیر «لیلی با من است» تولید شود.
این تهیه‌کننده در انتها تاکید کرد: با تمام مشکلات و موانعی که بر شمردم باز هم مایوس نشدم و سعی می‌کنم با ساخت یک فیلم قرآنی بازگشتی موفق به سینما داشته باشم. این کار «پاییز» نام دارد و در آن به موضوعی قرآنی پرداخته می‌شود. در این کار یک رزمنده علیه رباخواری برمی‌خیزد، آسیبی که به نوعی در جامعه شاهدش هستیم.
