محسن جاهد، برنامهساز تلویزیون و تهیهکننده سینما در گفتوگو با خبرگزاری حوزه، درباره شرایط برنامهسازی در تلویزیون اظهار کرد: شرایط کار در رسانه ملی را به هیچ وجه مناسب نمیبینم، چون فضای حاکم بر این حوزه به شدت ایزوله است. همین موضوع باعث شده بسیاری نتوانند کاری که دوست دارند، تولید کنند تنها به این دلیل که فکر حاکم بر یک برنامه مورد پسند مدیر رسانه نیست.
وی افزود: این حاکمیت سلیقه در شرایطی است که ممکن است یک مدیر جوان تنها به واسطه نسبت فامیلی که دارد به خود اجازه دهد، جلوی یک برنامه را بگیرد. بهترین مثال برای این گفته برنامه 90 است. این برنامه محبوب مردم بود و در نظرسنجی که سیما خود آن را برگزار کرد به عنوان بهترین برنامه انتخاب شد، اما تنها به واسطه خواست یک نفر، سلیقه مردم نادیده گرفته شده و آن برنامه حذف شد.
این برنامهساز تاکید کرد: برخوردی که با برنامه 90 شد به نظرم به لحاظ بینالمللی هم تأثیرات خود را داشت. در این برنامه حدوداً دو و نیم میلیون نفر پیامک ارسال میکردند، در حالیکه معمولاً در ارزیابیها پیامک تنها بهواسطه بخشی از مخاطبان انجام میشود، پس میتوان گفت تعداد بسیار زیادی از مردم کشور هر دوشنبه بیننده این برنامه بودند، اما این مزیت را به دست خود از دست دادیم و به تماشاگر اجازه دادیم به هر سمتی که شرایط مهیاست، سوق پیدا کند.
جاهد با بیان اینکه ریشهیابی چنین اتفاقاتی به جایگاه مدیران مربوط میشود، گفت: این تصمیمات نابخردانه تنها برای برنامه 90 رخ نداده، بلکه برنامههایی چون «حالا خورشید»، «برنده باش» و... هم به چنین معضلی گرفتار شدند، در همین رابطه سوالی از مدیران رسانه دارم. تصور آنها از برنامهسازان چیست؟ آیا آنها باید امامزاده یا عاری از گناه باشند؟ آیا به این بهانه که یک فرد بیش از اندازه در جامعه مطرح شده، میتوان برنامه او را تعطیل کرد؟ آیا بزرگ شدن افرادی که سالهاست در رسانه کار میکنند و فرزند آن محسوب میشوند برای مدیران خطری دارد؟
وی متذکر شد: نکته جالب اینجاست افرادی که با برنامههای موفق و تاثیرگذار میجنگند در ظاهر خود را مدافع نظام نشان میدهند، اما در واقعیت ضربهای که به نظام میزنند، دشمن نزده است. اثبات این ادعا کاملاً ساده است. چندین میلیون نفری هر هفته بیننده برنامه بایکوت شده تلویزیون هستند، آیا بعد از برخوردهای اینچنینی باز هم به سوی تلویزیون میروند؟ اگر جواب آری است باید بگویم رسانه را نمیشناسیم، اما اگر جواب منفی است به نظام اجحاف کردهایم.
این تهیهکننده تاکید کرد: برخی مواقع میشنوم این اقدامات سلیقه مدیر است و او حق دارد مطابق نظرش حوزه کاری خود را اداره کند. این گفته از اساس اشتباه است، چون رسانه ملی، ملک شخصی نیست که فردی بخواهد بنا به میل خود برای آن تصمیم بگیرد. در ضمن وقتی برنامهای از سوی مردم به عنوان بهترین انتخاب میشود یک نفر به این بهانه که سلیقهاش مخالف نظر مردم است، میتواند مقابل آن بایستد؟
وی درباره پایین آمدن سطح کیفی برنامههای تلویزیون هم گفت: شاید به لحاظ فنی برخی سریالها یا برنامهای ترکیبی سیما رشد کرده باشد، اما در برخی از سریالهای تلویزیون ما افت معنایی واضحی را شاهد هستیم، حتی در کارهایی، توصیه به بیاخلاقی را هم شاهدیم. برای این امر، «عروس تاریکی» را مثال میزنم. رفتاری در این سریال دیده میشود که به هیچ وجه با آموزههای دینی ما همخوانی ندارد، اما آنچه در سریال دیده میشود، دقیقاً کانون خانواده را هدف قرار داده است.
جاهد در پاسخ به این سوال که نهادهای نظارتی چرا قادر نیستند، رسالت خود را در راستای وظایفشان به درستی بیان کنند؟ گفت: اعضای این مراکز توسط مدیران انتخاب میشوند، برای همین چگونه انتظار دارید افرادی که توسط فردی یا گروهی انتخاب شدهاند، برخلاف خواسته آنان عمل کنند؟ برای همین هم بیشتر شاهدیم که نظارتهای آنها به ظواهر خلاصه شده، اما نکته من چیزی دیگری است. وقتی نهادهای نظارتی پیرامون برخی موضوعات خنثی است توقع میرود بخشهای دیگری چون حوزههای علمیه پیرامون اتفاقی که در «عروس تاریکی» رخ داد عکسالعمل نشان دهند، اما وقتی آنها نیز ساکت میمانند، علامت سوال در ذهن شکل میگیرد.
وی در انتهای این گفتوگو تاکید کرد: کم دانشی و ناآگاهی مدیران رسانه حتی باعث تبعات منفی سیاسی نیز شده است. بگذارید از سریال «ترور خاموش» مثالی بزنم. در این کار نشان داده میشود. نیروی ایرانی در خارج از کشور چند نفر را میکشد، البته به درست یا غلط بودن این امر کاری ندارم، اما همینگونه خود با زبان خود میگوییم که ما در خارج از مرزها به چنین اقداماتی دست میزنیم. در حقیقت به دشمنان این نظام اجازه میدهیم ما را با انگهای مختلف مورد هجمه قرار دهند، حتی این قبیل برنامهسازی باعث میشود این سوال در ذهن برخی مخاطبان بیاید که وقتی ما مجاز هستیم با توجیهات خود عدهای را بکشیم، چرا دیگران مجاز نباشند در کشور ما دست به عمل تروریستی بزنند؟ از این قبیل سوالات بسیار است، اما متاسفانه در سیما به جای اینکه این قبیل هجمهها را خنثی کنیم، خود به آن دامن میزنیم.
انتهای پیام