پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳ |۱۷ رمضان ۱۴۴۵ | Mar 28, 2024
بمب بدهی آمریکا

حوزه/ غرب زدگان چشمان بخواب زده شان را خوب باز کنند تا ببینند تلاش های آشکارا و مخفیانه شان برای کنار زدن دین به بهانه پیشرفت جامعه نتیجه ای جز خسارت و حسرت ندارد.

خبرگزاری حوزه | و تو آخرین کلامت را مخابره کردی و نه تنها به مردم آمریکا، بلکه به همه ی کسانی که رویای شیرین شان رسیدن به آمریکاست و به همه ی آن هایی که گاه و بیگاه، شعار رابطه ی با آمریکا سر می دهند.

آری، کوته نظران در رسیدن به اهداف باطل خود چنان راسخند که حتی حاضرند تمام پل های پشت سر خود را خراب کنند. اینان به آزادی جنگل اعتقاد دارند؛ لذا آزادی خود را مخدوش و تمام استعدادهای نداشته شان را بخاطر قطع ارتباط با شیطان بزرگ، نقش بر آب می پندارند و تمام کم کاری های خود و هم مسلکان ساده لوح تر از خودشان را به گردن انقلاب و انقلابی می اندازند.

بالاخره باید کسی پیدا می شد تا گلهای پنبه ای که سالهاست در گوشهای مخملی برخی سبز شده را از گوش شان بیرون کشد و چه جمله ای تامل برانگیز تر از جمله ی "نمی توانم نفس بکشم" می تواند به آنهایی که از کابوس، تعبیر به رویا می کنند کمک کند.

و چه کج اندیشند گرفتاران در چنگال اهریمن، همان ها که توان تمایز ندارند، تنها به ظاهر بسنده کرده و فهمی از باطن ندارند. این ظاهر بینان چه عمری تباه کرده اند برای رسیدن به بهشت موهومی که سرابی بیش نیست.

 همان ها که نغمه ی پرندگان محبوس در باغ را عربده ای مستانه پندارند و شراره های آتش را نورافشانی و آتش بازی.

 غرب گرایان وطن ستیزِ و وطن گریز، بدون هیچ عُلقه ای به وطن، نقاب مؤمن انقلابی بر چهره زدند تا در فرصتی مناسب نقاب را از چهره کنار زده و وطن فروشی کنند.

و چه زیبا قرآن توصیفشان می کند؛ آنجا که می فرماید: «وَ اِذَا لَقُوا الَّذِینَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَ اِذَا خَلَوا الَی شَیَاطِینِهِم قَالُوا اِنَّا مَعَکُم اِنَّمَا نَحنُ مَستَهزِءَونَ» ۱

«و هنگامی که با اهل ایمان دیدار کنند؛ گویند، ما ایمان آوردیم و چون با شیطان های شان (که سران شرک و کفرند) خلوت گزینند، گویند؛ بدون شک ما با شمائیم و جز این نیست که (با تظاهر به ایمان مان) مؤمنان را مسخره می کنیم. »

 خودفروختگان برای این که چند صباح دنیا به خواسته ها و مطامع پوچ شان برسند، مجبورند برای بیگانگان دُم تکان داده و اظهار خوش خدمتی کنند.

اما در کمال ناباوری مدینه ی فاضله ای که به جهان معرفی کرده بودند مقابل چشمان همه به آتش کشیده شد. آمریکا تا کی می توانست، ادعای سلوک متمدنانه کند؟ و توحش پنهانی خود را از دیدگان، مخفی دارد.

و این موج معترض، فریادها و نفس های حبس شده ی فلوید است که در خیابان ها و کوچه های آمریکا اجازه ی نفس کشیدن پیدا کرده است تا باطن غرب متوحش کراوات زده ای که ادعای تمدن و انسانیت دارد را رسوا کند.

و چه زیبا رهبر عزیز و فرزانه مان فرمودند: «آنچه امروز در شهرهای آمریکا مشاهده می شود، بروز یک واقعیتی است که همیشه پنهان نگه داشته می شد، اینها چیز جدیدی نیست، بروز واقعیت هاست که آن لجن ته حوض می آید بالا و خودش را نشان می دهد. »

آری آوازه ی آمریکا همان آواز دُهلیست، که فقط از دور خوش است و نزدیک شدگانش را در چنگال یأس و نابودی به کام مرگ خواهد کشید.

غرب زدگان چشمان بخواب زده شان را خوب باز کنند تا ببینند تلاش های آشکارا و مخفیانه شان برای کنار زدن دین به بهانه پیشرفت جامعه نتیجه ای جز خسارت و حسرت ندارد.

دین گریزان بدانند آمریکا نقطه ی عطف رسیدن به رویا ها نیست؛ بلکه آمریکا مَدفَن آرزوهاست.

دولتمردان آمریکایی که همیشه، بی عدالتی و پایمال کردن حقوق بشر و ... را دستاویز دخالت در امور سایر ملت ها قرار داده بودند؛ باورشان نمی شد روزی انگشت اتهام به سمت خودشان اشاره گردد.

و چه زیبا قرآن برای همه ی انسان ها حجت تمام کرده و می فرماید: «یَا اَیُهَا اَلنَاس اُعبُدُوا رَبَکُمُ اَلَّذِی خَلَقَکُم وَ اَلَذیِنَ مِن قَبلِکُم لَعَلَّکُم تَتَّقُونَ*اَلَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اَلاَرضَ فِرَاشَاً و اَلسَّمَاءَ بِنَاءً ... فَلَاتَجعَلُوا لِلَّه اَندَادَاً وَ اَنتُم تَعلَمُونَ»۲

«ای مردم پروردگارتان را که شما و پیشینیان شما را آفریده است؛ را بپرستید و (با پرستیدن او) پروا پیشه کنید. * پروردگاری که زمین را برای شما بستری گسترده و از آسمان آبی ... پس برای خدا همتایی قرار ندهید در حالی که می دانید (برای خدا در آفریدن و روزی دادن همتایی وجود ندارد.)»

این آیات کریمه اشاره به این نکته ی کلیدی دارد، که ای انسان، همانگونه که تو را خلق کرده ام، تدبیر امورت نیز با من است. لذا غیر خدا را مدبر امورت ندان.

پی نوشت ها:

۱- سوره مبارکه بقره/ آیه ۱۴

۲- سوره مبارکه بقره/ آیه ۲۲-۲۱

                                                                                                                         

مرضیه رمضان قاسم، عضو گروه نویسندگی صریر

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha