به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام والمسلمین حیدری کاشانی، طی سخنانی که از صحن‌های حرم مطهر پخش شد، اظهار کرد: اگر انسانی در طول زندگی خود به آیات دوم و سوم سوره طلاق عمل نماید و در تعقیبات نماز واجب خود این دو آیه را قرائت کند سعادت دنیا و آخرت خود را تضمین کرده است.
وی افزود: بر اساس دستورالعمل صادره از سوی اولیاء الهی، برترین تعقیبات، قرائت آیه الکرسی، تسبیحات حضرت زهرا سلام‌الله علیها، قرائت سه مرتبه سوره توحید، سه مرتبه ذکر صلوات و قرائت ۳ مرتبه آیات دوم و سوم سوره طلاق بعد از هر نماز واجب است.
حجت‌الاسلام والمسلمین حیدری کاشانی خاطرنشان کرد: این دستور العمل ۵ مرحله‌ای انسان را از دیگران بی نیاز و رزق و روزی مادی و معنوی را نصیب انسان می‌کند.
وی تاکید کرد: پیام آیات دوم و سوم سوره طلاق تقوا و توکل می‌باشد و علت تقدم تقوا بر توکل این است که تقوا پیش نیاز توکل است و زمانی که انسان به مقام تقوا برسد خداوند وکالت انسان را بر عهده می‌گیرد.
سخنران حرم بانوی کرامت یادآور شد: در قرآن کریم ۲۴۰ مرتبه دستور به تقوا و ۶۰ مرتبه دستور به توکل داده شده و مجموعا ۳۰۰ مرتبه به این دو مسئله مهم اشاره شده است.
وی در ادامه گفت: معنای دقیق تقوا خویشتن داری و مراقبت شدید از اعضا و جوارح ظاهری و جوانح باطنی است و انسان باید از چشم و گوش، زبان، دست، پا، شکم و شهوت خود به عنوان جوارح ظاهری و از ذهن و قلب خود به عنوان جوانح باطنی مراقبت شدید داشته باشد.
حجت‌الاسلام والمسلمین حیدری کاشانی اظهار کرد: انسان برای رسیدن به مقام تقوا باید اجازه ورود شیطان و معصیت را به جوارح و جوانح خود ندهد و تقوای باطنی بسیار مهم‌تر از تقوای ظاهری است.
وی تاکید کرد: فکر و اندیشه گناه، زمینه‌ساز معصیت اعضا و جوارح ظاهری است به همین خاطر انسان باید قبل از هر چیز تقوای باطنی داشته باشد.
استاد حوزه علمیه یادآور شد: تقوای امثال شهید چمران چنین سرنوشت مبارکی برای آنها رقم زد و یک نمونه از تربیت شدگان مکتب این شهید، شهدای جبهه مقاومت در لبنان هستند که همچون ستارگانی در جبهه مقاومت می‌درخشند.
وی خاطرنشان کرد: رمز موفقیت اولیاء الهی در مسیر تقوا، شناخت خداوند و اتمام حجت میان خود و خدا و اطاعت محض و عدم معصیت به معنای واقعی کلمه با جوارح و جوانح است.
حجت‌الاسلام والمسلمین حیدری کاشانی با بیان اینکه سه نوع تقوا وجود دارد که انسان باید از آنها پرهیز کند، گفت: تقوای پرهیز، تقوای گریز و تقوای ستیز باید تمام و کمال توسط انسان صورت بگیرد و انسان از معاصی پرهیز نموده و اگر در محیط قرمز و معصیت قرار گرفت از آن محیط فرار کند و اگر امکان خروج از محیط معاصی وجود نداشته باشد خود را در برابر معاصی بیمه نماید و با معاصی و وسوسه‌های شیطان ستیز داشته باشد.
