به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام و المسلمین حبیب‌الله فرحزاد، طی سخنرانی در مراسم عزاداری سیزدهمین شب ماه محرم در حرم مطهر بانوی کرامت اظهار کرد: خشنودی خداوند از بنده بالاترین امر در عالم هستی است که می‌تواند سعادت دنیا و آخرت انسان را تضمین نماید.
وی افزود: خودشناسی انسان‌ها مقدمه همه خیرات و برکات است و خود فراموشی نیز مقدمه تمام آفات و شقاوت‌هاست چراکه هر که خود را به درستی بشناسد و مقامات حقیقی خلقت انسان را درک نماید در حقیقت خدا را شناخته است.
سخنران حرم بانوی کرامت خاطرنشان کرد: تمام عوالم و موجودات و نعمات در عالم هستی برای انسان خلق‌شده و انسان نیز برای خداوند خلق‌شده است و طبق روایت ملائکه خادمان اهل‌بیت(ع) و خادمان محبین ائمه معصومین هستند.
استاد حوزه علمیه تأکید کرد: انسان باید قدر این مقامات را به درستی بشناسد و از مسیر بندگی خداوند جای دیگری نرود و خود را ارزان نفروشد چراکه بهای خلقت انسان خداوند است و باید این حقیقت ملکوتی به درستی درک شود.
وی افزود: دنیا یک جیفه بدبویی است که طالبان آن نیز همچون حیوانات هستند و انسان نباید خود را درگیر این جیفه بدبو کند بلکه باید در مسیر ملکوتی قدم بردارد.
فرحزاد یادآور شد: نور خداوند در انسان مؤمن تجلی می‌کند و انسان نباید خود را در لجن‌زار دنیوی غوطه‌ور نماید.
وی در ادامه گفت: انسان باید با تمام وجود از خداوند ادب در بندگی را بخواهد و عبودیت حقیقی یعنی ادب کامل در برابر خداوند که امثال ابوذر، مقداد و سلمان به واسطه درک حقیقت ادب به این مقام رسیدند اما عده‌ای دیگر درب خانه حضرت علی علیه‌السلام و حضرت زهرا سلام‌الله علیها را آتش زده و حضرت زهرا سلام‌الله علیها را به شهادت رساندند.
حجت‌الاسلام و المسلمین فرحزاد تأکید کرد: طبق روایت خداوند هم‌نشین کسانی است که خداوند را یاد کنند و انسان باید قدردان این لطف الهی باشد چراکه کسی که هم‌نشین خداوند شود دیگر امکان جدایی از درگاه الهی نخواهد داشت.
سخنران حرم بانوی کرامت خاطرنشان کرد: تفسیر درست از سوره توحید می‌تواند حقیقت ملکوتی خداوند و خلقت انسان را به انسان بیاموزد چراکه سوره توحید شناسنامه خداوند است.
وی در ادامه گفت: بحث خودشناسی یک بحث بسیار مهم است چراکه تمام گمشده‌های انسان در این مسیر پیدا می‌شود و باعث می‌شود خداشناسی حقیقی کسب شود.
حجت‌الاسلام و المسلمین فرحزاد در پایان گفت: امام حسین علیه‌السلام می‌خواست اصحاب و یاران خود را به جنبه‌های توحیدی برساند و انسان‌ها به مقام خداشناسی برسند که این هدف تا حدودی تحقق یافته است.
