به گزارش خبرگزاری «حوزه» از اصفهان، لیلا سادات داوودی، در نشست تربیتی – اخلاقی با موضوع «رأفت و رحمت امام رضا(ع) و کاربرد آن در زندگی» در جمع طلاب مرکز تخصصی فقه و اصول النفیسه اصفهان با بیان اینکه برخی رأفت و رحمت را مترادف می دانند گفت: رأفت آن رحمت شدید است که عمومیت دارد و از لحاظ کیفیت رأفت همراه با دلسوزی و عطوفت است که با رحمت تفاوت پیدا می کند.
استاد حوزه با تفاوت قائل شدن بین رحمت و رأفت از لحاظ مرتبه و کیفیت گفت: رأفت یک مرحله دقیق و بالاتر از رحمت است و در مسائل ناخوشایند صفت رأفت بکار برده نمی شود.
وی با تاکید بر این مطلب که رأفت و مهربانی در سیره و رفتار همه ائمه اطهار علیهم السلام وجود داشته اذعان‌داشت: عطوفت و دلسوزی امام رضا علیه السلام بروز و ظهور بیشتری پیدا کرده چنانچه برخی علما از جمله استاد فاطمی نیا به حسی بودن و درک آن در حرم حضرت(ع) اشاره می کنند.
استاد حوزه به وجود صفت دلسوزی در سیره انبیا و اولیا اشاره کرد و افزود: وجود این صفت در سیره انبیا به نُصح تعبیر شده است. در معنا ناصح، کسی که پارگی لباس را می گیرد، زائر امام رضا علیه السلام که متوسل می شود امام نسبت به او ناصح و دلسوز است و با دانستن نیازهایش، آنها را برطرف می کند حتی اگر خوشایند زائر نباشد.
وی خیرخواهی و افزون خواهی نعمت برای دیگران را، اولین روش برای کاربردی کردن این صفت برشمرد و افزود: متصف شدن به صفت نُصح و رأفت با خیرخواهی و حسادت نورزیدن نسبت به نعمتهای دیگران است.
وی بیان کرد: حسد در مقابل رأفت است که از صفات آشکار دشمنان اهل البیت علیهم السلام است. کسی که یار ائمه علیهم السلام است باید صفت رأفت را در خود زنده بدارد.
استاد حوزه با استناد به روایت حضرت علی علیه السلام مبنی بر «التَّلَطُّفُ مِفتاحُ الرِّزقِ» افزود: برخی از کارها و رفتارهای ما که در طول روز انجام می دهیم که حتی به چشم نمی آید، می تواند از مصادیق نصح و مهربانی باشد مثل کمک کردن به فرد مسن و یا لبخند به یک کودک، می تواند اثرات زیادی داشته باشد و رحمت الهی را شامل فرد کند.
وی بالا بردن توجهات را دومین روش برای کسب رأفت و مهربانی و کاربردی کردن آن در زندگی برشمرد و خاطر نشان کرد: پرهیز از دیدن هر چیز غیر ضروری، مشغولیات ذهن و قلب را پایین می آورد و توجه انسان را بالا می برد. زیاد نگاه کردن در تصاویر و حتی تلویزیون موجب کاهش توجهات می شود و توفیقات را از انسان سلب می کند.
کارشناس مسائل دینی با استناد به آیات ۳۰و ۳۱ سوره نور، به اطلاق این آیه در نوع نگاه کردن اشاره کرد و افزود: در آیه مصداق و شئ مورد نظر را بیان نکرده و نشان می دهد که باید از هر چیز غیر ضروری چشم را بست و در اجتماع و یا با تعامل با دیگران و امکانات آنها باید نگاهمان به صورتی باشد که روحیه لطیف و رحمتی که خداوند در فطرت ما قرار داده از بین نرود.
وی با تاکید بر اینکه نباید برای کسب منفعت، مهربانی کنیم گفت: مهربانی با مهرطلبی خیلی تفاوت دارد و باید مراقب بود که انسان دچار توقع مهر طلبی در برابر مهربانی نشود و این اتفاق بیشتر در مراسمات و یا اهدای هدیه اتفاق می افتد که فرد ممکن است دچار این خطا گردد.
داوودی، مورد قضاوت قرار ندادن دیگران را عامل دیگری برشمرد و تصریح کرد: گاهی قضاوت کردن در مورد اعمال دیگران، موجب می شود ما دچار خطا شویم و به افراد مهربانی نکنیم مثلا فرد گناهکار را به خاطر گناه، طرد می کنیم و این در حالی است که باید بین او و گناهش جدایی قائل شویم و مخالفت ما باید با گناه او باشد نه خود او...
وی در پایان گفت: در سیره علما زیاد دیده می شد که به شدت با گناه مخالف بودند اما فرد خاطی را با رفتار و مهربانی خود جلب کرده و گناهش را به او گوشزد می کردند.
