به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین حسین انصاریان در محفل سخنرانی حرم مطهر بانوی کرامت با بیان اینکه مؤمن در حد خودش اهل معرفت باید باشد، اظهار کرد: انسان با معرفت، خدا شناس، پیامبر شناس، امام شناس و خودشناس است و به اندازه لازم به حلال و حرام پروردگار آگاه است.

وی با بیان اینکه اگر انسان معرفت نداشته باشد نمی‌تواند مؤمن باشد، گفت: این معرفت برای انسان یا از راه تحصیل و مطالعه به دست می‌آید و یا به فرموده امام چهارم(ع) از راه نشست و برخاست با عالمان با تقوا، ربانی و الهی مسلک محقق می‌شود.

استاد حوزه علمیه با بیان اینکه در هر زمانی علمایی وجود دارند که دین خدا را به مردم یاد می‌دهند و حجت را بر انسان تمام می‌کنند، افزود: اتمام حجت یعنی اگر روز قیامت پرونده تباه، آلوده و بدی را به محشرآوردیم نمی‌توانیم عذر بیاوریم و بگوییم که ما کسی را نداشتیم به ما راه درست را نشان دهد.

وی با بیان اینکه از زمان حضرت آدم(ع) تا الان حجت خدا بوده و تا ظهور امام زمان و قیامت هم خواهد بود، افزود: امام صادق علیه السلام فرمودند روز قیامت تمام جوانان اهل فساد و شهوات نامشروع را در دادگاه الهی جمع می‌کنند و از آنان علت گناهانشان را می‌پرسند؛ آنان می‌گویند که ما جوان و غرق شهوت بودیم و آلوده شدیم؛ خداوند می‌فرماید حضرت یوسف(ع) را بیاورید و ایشان را به این جوانان نشان می‌دهند و می‌گویند که این انسان جوان و زیبا بود و شرایط گناه را داشت و هفت سال بانوی جوان زیبای مصر به او التماس می کرد که گناه کند ولی او نمی‌پذیرفت بنابراین می‌شود انسان آلوده نشود و این به معنی اتمام حجت است.

حجت الاسلام والمسلمین انصاریان با بیان اینکه از این اتمام حجت‌ها در قیامت فراوان وجود دارد، گفت: امام صادق علیه السلام در ادامه فرمودند دختران جوان را روز قیامت می‌آورند و به آنها می‌گویند چرا گناه کردید آنها می‌گویند تو ما را جوان و زیبا آفریدی و ما به گناه افتادیم؛ خداوند می‌فرماید حضرت مریم(س) را بیاورید و او را به این دختران نشان می‌دهد که این دختر، جوان و زیبا بود و در جایی زندگی می کرد که مردان یهودی اهل فساد و شهوت‌رانی بودند ولی او خود را حفظ کرد و اینگونه حجت بر آن دختران تمام می‌شود.

وی تصریح کرد: عامربن قیس عنبری در سخنی گفته بود که من با چهار آیه قرآن زندگی می‌کنم و هیچ واهمه و ترسی ندارم؛ آیه اول، آیه ۱۰ سوره فاطر است که می‌گوید اگر پروردگار برای بنده‌اش خیری بخواهد هیچ قدرتی نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد و اگر درب رحمت را به روی کسی ببندد هیچ قدرتی نمی‌تواند آن را باز کند.

استاد حوزه علمیه ادامه داد: آیه دوم آیه ۱۰۷ سوره یونس است که می‌فرماید اگر من خیری را برای بند خود بخواهم هیچ دستی نمی‌تواند آن را از بنده من بگیرد و هر خیری بخواهم به بنده خود می‌رسانم و هم گناهش را می‌بخشم و هم نسبت به بندگان خود مهربانم؛ آیه سوم آیه ۷ سوره طلاق است که می‌فرماید یقینا من بعد از هر مشکلی آسانی قرار می‌دهم و آیه چهارم آیه ۶ سوره هود است که می فرمایدهیچ جانداری در روز زمین نیست مگر اینکه رساندن روزیش بر عهده من است.