حجت الاسلام سید محمدسجاد موسوی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه، ضمن تبریک فرارسیدن سالروز ولادت باسعادت امام علی النقی(ع) ابراز داشت: امام هادی(ع) پس از شهادت پدرشان در سن حدود هشت نُه سالگی به امامت رسیده و در دوران حیات نورانی ایشان به خصوص بیش از سه دهه دوران امامت حضرت، مجموعاً با هفت خلیفه ظالم عباسی هم دوره بوده اند که شقی ترین و بدترین آن ها متوکل عباسی است.
وی افزود: هر چند در دوران حضرت باقر(ع) و حضرت صادق(ع) تا حدودی به جهت اقتضائات زمانه، آزادی فعالیت برای ائمه هدی (ع) پدید آمد اما برعکس در دوران امام هادی(ع) و فرزندشان امام حسن عسکری(ع) شاهد یکی از شدیدترین دوران اختناق هستیم به نحوی که حتی این امامان مظلوم جلسه درس آزاد نداشتند و راویان حدیث با مشکلات بسیار و به لطایف الحیلی می توانستند با امام معصوم ارتباط بگیرند، به این خاطر که ماموران حکومتی به شکل محسوس و غیرمحسوس، شدیداً اوضاع را تحت کنترل خود داشتند.
این محقق و پژوهشگر حوزوی همچنین گفت: همان گونه که معروف است این دو امام بزرگوار در سامرا در محلی نظامی تحت نظر بودند، به طوری که حتی نقل کرده اند گاهی شبانگاهان عمال و مأموران حکومت به خانه ایشان به بهانه بازرسی حمله ور می شده و به این وسیله آرامش و امنیت را از اهل و عیال حضرت سلب می کردند.
وی بیان داشت: همچنین به گواه اسناد غیرقابل تردید تاریخی، وضعیت به نحوی بوده که چنانچه حکومت عباسی به نحوی آگاه می شد فردی به امام هادی(ع) کمک مالی کرده، مورد تعقیب جدی قرار می گرفت و بعضاً به زندان می اُفتاد. حتی برخی را نیز تنها به جرم محبت به امام دستگیر می کردند و به همین خاطر تقیه در بین شیعیان در این عصر بسیار رایج بود و لذا هنر بارز امام هادی(ع) به توفیق الهی این بود که در آن شرایط بسیار سخت و خفقان آور، هدایت مردم را برعهده داشتند.
