به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین سید حسین مؤمنی در سخنرانی حرم مطهر بانوی کرامت با بیان اینکه این ایام سه مناسبت مهم داریم، اظهار کرد: روز مباهله کمتر از عید غدیر نیست و امام رضا علیه السلام در پاسخ به مأمون که پرسید آیا آیه‌ای از قرآن بر برتری امیرالمؤمنین(ع) دلالت دارد؟ فرمودند افضل آیاتی که دلالت بر امامت جدم علی بن ابی طالب علیه السلام دارد آیه ۶۱ آل عمران است که همان آیه مباهله است.
وی با اشاره به جریان مباهله گفت: مسیحیان نجران با پیامبر(ص) وارد گفت‌وگو شدند و پیامبر(ص) استدلال و برهان آورد اما حرف ایشان را قبول نکردند که در اینجا خداوند به پیامبر(ص) فرمود به آنها بگو که من فرزندانم را می‌آورم و شما هم فرزندانتان را بیاورید، من زنانم را می‌آورم و شما هم زنان خود را بیاورید، من نفس خودم را می‌آورم شما هم نفس‌هایتان را بیاورید و و سپس مباهله می‌کنیم تا خدا لعنت را بر دروغگویان نازل کند.
استاد حوزه علمیه با بیان اینکه مباهله در اصطلاح به معنای لعنت فرستادن و نفرین کردن همدیگر در مسیر دین است، افزود: مسیحیان نجران در جریان مباهله با پیامبر(ص) تمام افراد خانواده را از بزرگ و کوچک آوردند و جمع زیادی شدند ولی دیدند که پیامبر(ص) دست امام حسن و امام حسین علیهما السلام را گرفته‌اند و پشت سر ایشان حضرت زهرا سلام الله علیها و پشت حضرت زهرا، امیرالمؤمنین(ع) بودند.
وی روز مباهله را غدیر ثانی دانست و گفت: مفسران به این خاطر که کسی جز امام حسن و امام حسین علیهما السلام همراه پیامبر(ص) نبود گفته اند مقصود خدا از «ابنائنا» این دو بزرگوار است، و چون زنی جز حضرت زهرا سلام الله علیها نبود مقصود از «نسائنا» یعنی حضرت زهرا سلام الله علیها و چون کسی جز امیرالمؤمنین(ع) همراه پیامبر(ص) نبود مراد از «انفسنا» شخص امیرالمؤمنین(ع) است و ایشان نفس و جان خاتم الانبیاء (ص) است.
حجت الاسلام والمسلمین مؤمنی با اشاره به اتفاق دومی که در این روز رخ داده است، افزود: یک فقیر در روز ۲۴ ذی الحجه وارد مسجد شد و گفت من نیازمندم اما هیچکس اعتنایی نکرد؛ آن فقیر رو به خدا کرد و گفت خدایا تو شاهد باش که من به مسجد پیامبر(ص) آمدم و از امت پیامبر(ص) کمک خواستم و هیچکس کمکم نکرد؛ در این حال امیرالمؤمنین(ع) که در حال نماز بودند دست خود را رو به این سائل دراز کردند و این سائل انگشتر از دست امیرالمؤمنین(ع) بیرون آورد و رفت.
وی با اشاره به خاتم بخشی امیرالمؤمنین(ع) ادامه داد: پیامبر(ص) این صحنه را دیدند و از خدا خواستند که همانطور که برای حضرت موسی(ع) وزیری قرار دادی برای من هم یک وزیر معین کن تا در امور دین کمکم کند و در این لحظه آیه ۵۵ سوره مائده نازل شد که ولی مؤمنین فقط خدا و رسول خدا و بعد از ایشان فردی است که ایمان آورده و نماز می خواند و در حال نماز زکات می‌دهد و این آیه، ولایت را بعد از پیامبر(ص) منحصر به امیرالمؤمنین(ع) می‌کند و پیامبر(ص) فرمودند به خدا قسم این آیه در شأن علی علیه السلام نازل شده است.
استاد حوزه علمیه با اشاره به اتفاق دیگری که در شب ۲۵ ذی‌الحجه یعنی شب روز مباهله واقع شده است، گفت: امام حسن و امام حسین علیهما السلام بیمار شدند و حضرت زهرا سلام الله علیها و امیرالمؤمنین(ع) به محضر پیامبر(ص) رفتند و علاوه بر درمانی که توصیه کردند فرمودند که برای شفای حسنین(ع) نذر روزه کنید و آنها نذر کردند که سه روز روزه بگیرند و حسنین(ع) شفا گرفتند.
وی افزود: وقتی حضرت زهرا سلام الله علیها و امیرالمؤمنین(ع) خواستند به نذر خود عمل کنند در منزل غذایی برای افطار نداشتند و امیرالمؤمنین(ع) سه ساع جو قرض گرفتند و به حضرت زهرا سلام الله علیها دادند و ایشان هم این جو را آرد کردند و برای افطار ۵ قرص نان برای خانواده خود و فضه کنیز خانه پختند.
حجت الاسلام والمسلمین مؤمنی خاطرنشان کرد: همین که خواستند افطار کنند مسکینی درب خانه را زد و هر پنج نفر نان خود را به آن مسکین دادند و با آب افطار کردند؛ دوباره روز بعد هم همین اتفاق افتاد و وقتی خواستند افطار کنند از بیرون خانه صدایی بلند شد که من یتیم هستم و نانی برای خوردن ندارم و باز هر ۵ نفر نان خود را به او دادند و با آب افطار کردند، روز سوم که از قرائن استفاده می شود ۲۴ ذی الحجه بود هم همین که خواستند افطار کنند صدایی بلند شد که من اسیرم و مسلمان هم نبود ولی باز هم هر پنج نفر نان خود را به او دادند و با آب افطار کردند.
وی ادامه داد: فردای آن روز امیرالمؤمنین(ع) دست امام حسن و امام حسین علیهما السلام را گرفتند و به مسجد آوردند و در روایت دارد که در اثر ضعف و گرسنگی می لرزیدند؛ پیامبر(ص) این صحنه را دیدند و علت آن را پرسیدند و پس از اینکه جریان را فهمیدند دست امام حسن و امام حسین علیهما السلام را گرفتند و به خانه امیرالمؤمنین(ع) رفتند و دیدند که حضرت زهرا سلام الله علیها در محراب در حال عبادت هستند و در اثر ضعف زیر چشم ایشان گود افتاده است.
استاد حوزه علمیه گفت: در این لحظه پیامبر(ص) بسیار ناراحت شدند و جبرئیل نازل شد و سوره «هل اتی» را در شأن امیرالمؤمنین و خانواده ایشان بر پیامبر(ص) نازل کرد.
