به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در یزد، سید فضل الله طباطبایی ندوشن(امید)، ۱۴ دوبیتی حسینی مجتبایی را سروده است.

(یک)

به اذن حق، چو هستی را سرشتند
به قلب پاک حق جویان نوشتند:
دو سبط«مصطفی(ص)»ختم رسولان
دو آقای جوانان بهشت اند

(دو)

به لطف آنکه «رب عالَمین» است؛
«محمد (ص)»را دو زیبا نور عین است
جدایی بینشان هرگز نباشد
به هرجانب«حسن(ع)»باشد،«حسین(ع)»است

(سه)

بری از حرص و بخل و کینه هستند
دو مروارید یک گنجینه هستند
خدا را تا به چشم دل ببینیم
«حسین(ع)» و«مجتبی (ع)»، آیینه هستند

(چهار)

مرام و مسلک ایشان خدایی ست
نبرد و صلح ایشان مصطفایی ست
چو«سبطین نبی (ص)» این گونه هستند
حسینی هر کسی شد مجتبایی ست

(پنج)

اگر قاعد؛ اگر غرق قیام اند
اگر ساکت اگر گرم کلام اند
دو زیبا گوشوار عرش رحمان
«حسین(ع)» و «مجتبی(ع)» هر دو امام اند

(شش)

یکی گلگون شد از شمشیر قاتل
یکی سبزینه رخ شد از هلاهل
به جرم اینکه«حیدر (ع)» وار بودند
دل گم کرده راهان را دلایل

(هفت)

اگرچه روضه از وقتی علن شد
معطر از شه گلگون کفن شد
چنان باشد که گریان بر«حسین(ع)» است
اگر چشمی عزادار«حسن(ع)» شد

(هشت)

قسم بر حرمت آیات قرآن
شهادت می دهد تاریخ دوران
«حسین(ع)» آسا، به صلحش»مجتبی (ع)» هم
ستم را کرده است جنگی نمایان

( نه)

مکرر جنگ با نیرنگ می کرد
دمادم عرصه بر او تنگ می کرد
اگر هفتاد و یک یارش به صف بود
«حسن(ع )» هم کربلایی جنگ می کرد

(ده)

به طشتی خون قلب «مجتبی(ص)» دید
به طشتی راس شاه کربلا دید
به وقت دیدن هر طشت، «زینب( س)
گلاب دیده ی «خیر النساء(ع)» دید

(یازده)

یکی جان را به دو پیکر ببینیم
«پیمبر (ص)»را دو تاج سر ببینیم
«حسین(ع)» و «مجتبی(ع)» هستند یک نور
اگر با چشم«پیغمبر(ص)» ببینیم

(دوازده )

همیشه عبد رحمان و رحیم اند
به دور از شر شیطان رجیم اند
«حسین(ع)» و«مجتبی(ع)» مانند«حیدر( ع)»
«صراط» تا همیشه«مستقیم»اند

(سیزده)

دو مرآت جمال«کبریا» یند
دو نور دیده ی«بدر الدّجا» یند
«حسین (ع)» و«مجتبی (ع)» قرآن ناطق
به مانند«علی مرتضا(ع)»یند

(چهارده)

به هرجا مجلس حزن و محن شد
پر از اندوه شاه بی کفن شد
و هر گز نیست گریان در قیامت
هر آن چشمی که گریان بر«حسن(ع)» شد

انتهای پیام/۳۱۳/۴۷