به گزارش خبرگزاری حوزه، در سال های اخیر به موازات قوت رسانه ملی در تولید برنامه هایی چون "زندگی پس از زندگی"، "محفل" و برنامه های مناسبتی سحرگاهی، متأسفانه شاهد افول سریال سازی هستیم به نحوی که به عنوان مثال، نوروز و ماه مبارک رمضان امسال که با هم تلاقی پیدا کردند، به جز سریال "نون خ"، آن طور که باید و شاید سریال قابل توجه دیگری وجود نداشت که به طور نسبی بتواند مخاطبان عام و خاص را راضی نگاه دارد.

این در حالی است که به طور خاص در رابطه با ماه مهمانی خدا، یکی از مهم ترین برگ برنده های تلویزیون در طول دهه هشتاد و سال های ابتدایی دهه نود، تولید و پخش سریال های مناسبتی این ماه عزیز بوده است.

از حق نباید گذشت که سریال‌هایی که در دهه ۸۰ در ژانرهای گوناگون همچون کمدی، خانوادگی، پلیسی، مذهبی و غیره تولید شدند نسبت به سریال‌های دهه ۶۰ و ۷۰ پیشرفت مشهودی داشتند، به ویژه آثاری که در مناسبت هایی همچون نوروز، ماه رمضان و یا ماه محرم از شبکه های اصلی تلویزیون پخش می شد و این حس خوب چنان بوده که بازپخش سریال هایی چون "خانه به دوش"، "صاحبدلان"، "میوه ممنوعه"، "متهم گریخت" و ... در سال های اخیر نیز با استقبال زایدالوصف مخاطبان همراه بوده است.

به تعبیر یکی از منتقدین، سریال‌های دهه هشتادی به نوعی سریال‌های نوستالژیک محسوب می‌شوند که برخی از آن‌ها در اذهان ایرانیان ماندگار و خاطره‌ساز شدند.

ضعف رسانه ملی در سال های اخیر از حیث تولید و نمایش سریال های مناسبتی در حالی بوده که در همین سال ها، صداوسیما رقیب گردن کلفتی همچون شبکه نمایش خانگی پیدا کرده و انصافاً هم بسیاری از آثار آن فارغ از بحث های محتوایی و نقدهای جدی که از این منظر بدان ها وارد است، از حیث فرمی، جاذبه های بسیاری برای مخاطبان داشته است.

یکی از ایرادات جدی به مسئولان و مدیران رسانه ملی در همین رابطه آن است که ایده جذاب و خلاقانه ای برای تولید سریال های مناسبتی رو نکرده اند و از دیگر سو، آن طور که باید و شاید به نیازها و اقتضائات رسانه ای نسل جدید توجه نداشته اند و گویا می خواهند با همان روش های گذشته آن هم بدون خلاقیت هایی که در سریال های دهه هشتاد مشاهده می‌کردیم، به تولید و پخش برنامه بپردازند که به نظر نمی رسد با این دست فرمان بتوانند موفق به جلب نظر مخاطبان انبوه باشند.

سیدمحمدمهدی موسوی